Εμοιαζε να μην μπορεί να αποχωριστεί την τροφή. Ο,τι κι αν έκανε, είχε στο μυαλό της την τροφή σαν ευτυχή κατάληξη κάθε προσπάθειας μέσα στη μέρα της. Δούλευε στο γραφείο; Σκεφτόταν το μεσημεριανό φαγητό κι όσο πιο πιεστική δουλειά είχε να κάνει τόσο μεγαλύτερες ποικιλίες από «νοστιμιές» στριφογύριζαν στο μυαλό της. Πηγαινόφερνε τα παιδιά στις δραστηριότητες; Με λαχτάρα περίμενε την ώρα που θα επέστρεφε σπίτι να γευτεί το γλυκό της.
Κι όταν καθόταν να φιλέψει τον εαυτό της μύριζε τη σοκολατίνα ή τα κρατσανιστά πουράκια σοκολάτας κι ένιωθε σαν να παίρνει ανάσα ελευθερίας, κι έπειτα όταν τα έτρωγε γευόταν το διάλειμμά της. Καλά, το βράδυ ήταν η ώρα της, όταν τελείωνε τις εξωτερικές δουλειές ερχόταν η ώρα της χαλάρωσης. Ασχολιόταν μόνο με το εαυτό της - δηλαδή μόνο με τον δίσκο της.
Τι θα τοποθετούσε πάνω στον δίσκο; Ζυμαρικά με την αγαπημένη της σάλτσα και μπριζολάκια μισοκαμένα όπως τα προτιμούσε ή πατάτες τηγανητές, αυγά, φέτα και δίπλα τους σπιτική πίτσα;
Αυτή η λαχτάρα για αναζήτηση τροφής την προβλημάτιζε. Συχνά όταν έμενε μόνη, οι σκέψεις γινοταν η παρέα της κι εμφανίζονταν οι αναρωτήσεις της.
«Μα πώς το παθαίνω αυτό; Σαν να με σαγηνεύει η τροφή, “καρφώνεται” στο κεφάλι μου κι αρχίζει η αναζήτηση της γεύσης. Είναι σαν το μυαλό μου να γυροφέρνει την τροφή για να την απολαύσω, αλλά τελικά μου είναι αδύνατον να απολαύσω. Τρώω και δεν ευχαριστιέμαι»… Κι άλλες σκέψεις έρχονταν που την τριβέλιζαν. «Σάμπως μέσα στην ημέρα μου τι απολαμβάνω; Αν το καλοσκεφτώ, συνεχώς τρέχω να κάνω κάτι, σαν να βρίσκομαι σε αγώνα δρόμου και να πρέπει να τερματίσω έγκαιρα. Μέχρι και το αυτοκίνητο πλένω τις Κυριακές».
Και συνέχιζαν να έρχονται η μία μετά την άλλη και να της τονίζουν την έλλειψη της διασκέδασης που είχε… χρόνια τώρα. Ηταν κι αυτή δεδομένη όπως η καθημερινή της τρεχάλα. Ούτε σινεμά ούτε θέατρο, άντε κάποια επίσκεψη σε ονομαστική γιορτή, που ήταν όμως τόσο κουρασμένη για να έχει κουράγιο να περιποιηθεί τον εαυτό της και να αισθανθεί λίγο καλύτερα.
Ελεγε στον εαυτό της: Υπάκουη ήμουν μια ζωή. Υπάκουη κόρη, μη τυχόν και ρεζιλευτεί η εικόνα της οικογένειας κι ας λαχταρούσα να πηγαίνω για χορό στην εφηβεία, όμως προσαρμόστηκα στις αυστηρές αρχές του πατέρα, υπάκουη σύζυγος, σε όλα μου εντάξει, νοικοκυριό, μαγείρεμα, ψώνια κι ό,τι υποχρέωση και φροντίδα απαιτούσε ο «γύρω συγγενικός ιστός», μέχρι και τη δουλειά μου μείωσα για να μεγαλώσω τα παιδιά. Μόνο τον διαιτολόγο δεν υπακούω και τους κανόνες της υγιεινής διατροφής. Πού να βρω πειθαρχία για τη δίαιτα αφού όλη μου τη ζωή είμαι μέσα στον περιορισμό.
Ομως πόσο περίεργο είναι να θέλω κι εμένα να με περιποιηθούν, να έρθει κάποιος και να με ρωτήσει: «Τι θες να φας σήμερα; Να σου μαγειρέψω; Να βάλω εγώ τα πλυντήρια ρούχων; Να με ησυχάσει για να μη φοβάμαι το μέλλον, αλλά όλες αυτές τις επιθυμίες μου δεν τις εξωτερικεύω, δεν τις δηλώνω, πώς θα πραγματοποιηθούν;
Μόνο στο φαΐ κάνω ό,τι θέλω. Εκεί γίνομαι ανυπάκουη. Τόσο, μου λένε, θα φας; Εκείνα μόνο θα καταναλώσεις; Εγώ τρώω όσο θέλω, όταν θέλω, όποτε θέλω…
Μου είπαν επίσης: «Εχετε διαταραχή διατροφής, μην αισθάνεστε άσχημα που δεν αντέχετε να κάνετε δίαιτα απώλειας βάρους, θα σας βοηθήσει να κάνετε ψυχανάλυση για να μπορέσετε εσείς η ίδια να αντιληφθείτε το εύρος της διαταραχής και να αποκτήσετε τη σχέση που θέλετε με τις επιθυμίες και τις ανάγκες σας».
Μη νομίζετε, το ‘χω κι αυτό ως σκέψη. Και ίσως να είναι και η πρώτη μου.
—
Πουλμονάρια
Pulmonaria officinalis
Θα το έχετε ακούσει και σαν Πνευμονόχορτο. Η λατινική ονομασία του βοτάνου είναι Pulmonaria officinalis (Πνευμονική η φαρμακευτική).
Περιέχει φυτική κόλα, σαπωνίνη, αλλαντοΐνη, κουερσετίνη, κανφερόλη, βιταμίνη C, τανίνη, διοξείδιο του πυριτίου, κάλιο, σίδηρο και άλλα μεταλλικά άλατα.
Το βότανο έχει χρησιμοποιηθεί στην Ευρώπη εδώ και εκατονταετίες. Και πράγματι στην περίπτωση αυτή είχαν δίκιο, μια και η Πουλμονάρια είναι ένα καταπραϋντικό αποχρεμπτικό. Η σίλικα που περιέχει αποκαθιστά την ελαστικότητα των πνευμόνων. Ελαττώνει τη βρογχική καταρροή.
Η τανίνη που περιέχει την κάνει κατάλληλη για τη θεραπεία των αιμορροΐδων, ενώ η παράλληλη ύπαρξη τανίνης και αλλαντοΐνης εξηγεί την εκτεταμένη λαϊκή χρήση της για την επούλωση των πληγών.
● Πληροφορίες από την ιστοσελίδα: «Η τροφή μας το φάρμακό μας».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας