Crap σημαίνει μπούρδες

Πρόσφατα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σε μια εκδήλωση του London School of Economics, ερωτώμενος για την ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα, απάντησε:

«Δεν υπάρχει θέμα στην Ελλάδα όσον αφορά την ελευθερία του Τύπου. Ο καθένας μπορεί να γράψει ό,τι θέλει, υπάρχουν πολλά κανάλια. Υπήρχε μια έκθεση από μια ΜΚΟ που είχε την Ελλάδα στην 108η θέση στην ελευθερία του Τύπου. Το Τσαντ ήταν στην 105η. Συγγνώμη, αλλά αυτό είναι μπούρδες (crap)».

Οπότε, για τον κ. πρωθυπουργό, οι παρακολουθήσεις δημοσιογράφων, τα σαλιαρίσματα των πετσωμένων μέσων, που είτε θα γλείφουν το καθεστώς είτε θα φτύνουν τους αντιπάλους του είτε θα σιωπούν εκκωφαντικά για τα όζοντα σκάνδαλα της κυβέρνησής του, τα προπετάσματα πολιτικού καπνού που εξαπολύει τακτικά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, τα τοξικά fake news που διαρρέουν από τα «γαλάζια» υπόγεια και άλλα πολλά, για να μη μιλήσω για το αδικαίωτο και ανήσυχο πτώμα του Καραϊβάζ, όλα αυτά λοιπόν, που γκρεμοτσάκισαν τη χώρα στον πάτο της διεθνούς κατάταξης όσον αφορά την ελευθεροτυπία, το οξυγόνο δηλαδή του Τύπου, είναι για τον πρόεδρο της κυβερνήσεως «crap», δηλαδή «μπούρδες» ή, πιο ευγενικά, «ανοησίες». Κραπ σημαίνει επίσης και «σκατά», να συμπληρώσω.

Η ιστοσελίδα Wordreference.com ορίζει τη χυδαία, αργκοτική λέξη «crap» με την έννοια του «feces», ως «σκατά, ακαθαρσίες, περιττώματα». Ως ρήμα (to crap) σημαίνει «αποβάλλω περιττώματα, τα κάνω, χέζω». Με την υβριστική έννοια του «nonsense», το ουσιαστικό «crap» σημαίνει «μαλακίες, παπαριές, αηδίες».

Ως επίθετο σημαίνει «σκατά ή άχρηστος», ενώ ως επιφώνημα δηλώνει δυσφορία, δυσάρεστη έκπληξη ή θυμό και σημαίνει «Γαμώτο!», «Σκατά!» ή «Να πάρει ο διάολος!». Ακόμα, ο λεκτικός τύπος σχηματίζει, ως εμπρόθετο ρήμα, πολλές ιδιωματικές εκφράσεις, όπως η έκφραση «to beat the crap out», που σημαίνει «κάνω (κάποιον) μαύρο στο ξύλο», ή το «who gives a crap», το δηλωτικό αδιαφορίας «χέστηκα!». Επίσης, «crap» είναι και το ζάρι.

Η αγγλική μεσαιωνική λέξη «crap», σύμφωνα με την ιστοσελίδα World Wide Words, ετυμολογείται από δύο πηγές: από το δανέζικο «krappen», που σημαίνει «διαχωρίζω, κόβω», και από το γαλλικό «crappe», που είναι η αποβλητέα ύλη, ό,τι πετάμε, το άχρηστο, από το λατινικό «crappa», που είναι το άχυρο, το σκύβαλο, η φλούδα του σιταριού. Τη σημασία της «απέκκρισης» (και των προϊόντων αυτής της διεργασίας...) και κατ’ επέκταση της «μπούρδας», της «ανοησίας», η λέξη την πήρε στα μέσα του 19ου αιώνα.

Τώρα, η λέξη «μπούρδα» έχει κι αυτή την ιστορία της. Στα μεσαιωνικά ελληνικά συναντάμε τους όρους «μπουρδιάς» και «μπούρδος», που σημαίνουν τον ψευταρά, τον κατέργαρο, αυτόν που λέει κουραφέξαλα, ασυνάρτητες κουβέντες ή τερατολογίες.

Το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας λέει πως η μπούρδα, δηλαδή ο ανόητος, ο κενός περιεχομένου λόγος, προέρχεται από το γαλλικό «bourde», που είναι η ανοησία, η βλακεία, το οποίο μας έρχεται πιθανώς από το παλαιογαλλικό ρήμα «behourder», που σημαίνει «παίζω».

Μπούρδα επίσης σημαίνει «σακί» ή «τσουβαλόπανο», από το αλβανικό «burdhe», που είναι, σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, όπως το ισπανικό «burda» και το ιταλικό «burla», οι άλλες πιθανές ετυμολογικές προελεύσεις της «μπούρδας», με την έννοια πάντα της ασυναρτησίας, της ψευδολογίας. Στα ισπανικά η αντίστοιχη λέξη είναι «burradas», με την ίδια σημασία.

Εν τέλει, «μπουρδολόγος», ή «μπούρδας», είναι αυτός που λέει μπούρδες. Πώς λέγεται όμως αυτός που χαρακτηρίζει «μπούρδα» την άθλια διεθνή εικόνα του ελληνικού Τύπου σήμερα, για την οποία ευθύνεται εν πολλοίς ο ίδιος;

📌 «Οι άνθρωποι ποτέ δεν λένε τόσα ψέματα όσα μετά το κυνήγι, στη διάρκεια του πολέμου και πριν από τις εκλογές»
Οτο φον Μπίσμαρκ

📌 «Η τιμωρία του ψεύτη δεν είναι ότι δεν τον πιστεύουν, αλλά ότι αυτός δεν μπορεί να πιστέψει κανέναν» Τζορτζ Μπέρναρντ Σο