Αν και δεν μ’ αρέσουν τα κείμενα που έχουν προσωπική αναφορά, σήμερα, στο επετειακό τεύχος μας, δεν μπορώ να μην υποκύψω στον πειρασμό.
Πριν από 10 χρόνια όταν άκουσα για την προσπάθεια έκδοσης μιας ανεξάρτητης συνεταιριστικής εφημερίδας, ενθουσιάστηκα. Η ιδέα με είχε συνεπάρει.
Και τα προξενιά έγιναν μόλις μία εβδομάδα πριν από την έκδοση. Η πρώτη επαφή με τους συναδέλφους της «Εφημερίδας των Συντακτών» μού θύμισε τα πρώτα μου βήματα στη δημοσιογραφία. Πλήρης και δημιουργική ασάφεια… Αναμενόμενο για μια εφημερίδα που δεν έχει αφεντικά.
«Θέλουμε ένα ένθετο για το φύλλο του Σαββάτου. Οχι καλλιτεχνικό, όχι πολιτικό. Να διαφέρει από τα ένθετα των άλλων εφημερίδων. Μπορείτε να βοηθήσετε;» ήταν το ερώτημα που έπρεπε να απαντήσουμε τότε, μαζί με τον συνάδελφο Τάκη Τσιρώνη, όταν κληθήκαμε να συμβάλουμε στην έκδοση.
Τι θα ήταν αυτό το ένθετο, πώς θα το έλεγαν, τι ακριβώς ύλη θα είχε, ποιοι θα έγραφαν, έπρεπε να βρεθεί. Τα βαφτίσια ήταν το εύκολο. Το όνομα αυτού «νησίδες». Πάνω από το λογότυπο μπήκε η φράση που σηματοδοτούσε το τι θέλαμε ως εφημερίδα: «Ενα χαμόγελο στις απολαύσεις της ζωής σε περίοδο κρίσης. Τα πρόσωπα και τα γεγονότα με άλλο μάτι».
Και το ταξίδι άρχισε… Κάθε βδομάδα και μια περιπέτεια. Το χαμόγελο βέβαια σε περίοδο κρίσης δεν μπορούσε να κρατήσει για πολύ. Η ζωή μάς πήγαινε αλλού. Και οι αρχικοί σχεδιασμοί ανατράπηκαν. Πρωτοβουλίες πολιτών, αγώνες και προβληματισμοί απ’ όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής φιλοξενήθηκαν και παρουσιάστηκαν με πολυσέλιδα ρεπορτάζ και φακέλους.
Η βράβευση του ενθέτου για τις οικολογικές ανησυχίες του αλλά και η αποδοχή του από τους αναγνώστες μάς χαροποιούσε. Πολύ νωρίς στην ύλη εντάχθηκε και το «Καρέ Καρέ» με ό,τι πιο καινούργιο υπήρχε στον κόσμο των κόμικς, ενώ παράλληλα οι «νησίδες» άνοιξαν τις σελίδες τους στους... μη επαγγελματίες.
Πλήθος φίλων της εφημερίδας είδαν τα δικά τους κείμενα να δημοσιεύονται στο έντυπο. Πολλοί από αυτούς συνεχίζουν έως σήμερα ως συνεργάτες, προσφέροντας με τις γνώσεις τους και τις σκέψεις τους το κάτι παραπάνω στην ενημέρωση. Ομως αυτά δεν μας έκαναν να εφησυχάζουμε. Για μεγάλο χρονικό διάστημα μόνιμο θέμα στις συσκέψεις τόσο της Συντακτικής Επιτροπής όσο και στο Δ.Σ. του Συνεταιρισμού ήταν το θέμα του επανασχεδιασμού.
Το έντυπο των 12 σελίδων έγινε λοιπόν, μόλις πριν από έναν χρόνο, ένα καλαίσθητο πολυσέλιδο περιοδικό, τo oποίο κάθε Σάββατο μαζί με το Art, το Ανοιχτό Βιβλίο, τις βιβλιοαναγνώσεις, τη δισκοκριτική, απόψεις, καθώς και σελίδες για τη ζωή προσφέρει πιστεύουμε κάτι διαφορετικό.
Οι «νησίδες χάρισαν και σε μας ένα όμορφο ταξίδι, κυρίως δημιουργικής συλλογικής δουλειάς. Με αγωνίες, προβληματισμούς, δυσκολίες, αλλά και με την αίσθηση της ελευθερίας που μόνο μια εφημερίδα χωρίς εργοδότες, όπως είναι η «Εφημερίδα των Συντακτών», θα μπορούσε να προσφέρει. Δέκα χρόνια μετά ίσως ήρθε η ώρα οι παλιότεροι να πάμε στην άκρη και να δώσουμε χώρο στους νεότερους να συνεχίσουν τo όμορφο αυτό ταξίδι.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας