Δε μας ...., ρε Χρυσόστομε!

Η ιστορία είναι αληθινή. Εγινε πριν από κάποιες δεκαετίες σε συγκεκριμένο χωριό της Κρήτης, ιστορικό χωριό, στον νομό Λασιθίου. Μια κοπελιά από το χωριό πήγε στο εξωτερικό κι από εκεί ήρθε με γαμπρό Αυστριακό. Οχι και ό,τι καλύτερο για το κρητικό το σόι, που καθόλου δεν είχαν ξεχάσει τι θέση πήραν οι Αυστριακοί στον Β’ Π.Π. Τελος πάντων, η κοπέλα τον αγαπούσε, η οικογένεια τον καλοδέχτηκε. Το αγόρι μόνο αρχαία ελληνικά ήξερε, που είχε κάνει στο σχολείο. Πάει λοιπόν στον πατέρα της κοπελιάς και λέει: «Βούλομαι να γαμήσω τη θυγατέρα σας».

Μια χαρά τα είπε το παλικάρι, καθώς «γαμέω» θα πει «νυμφεύομαι» στα νέα ελληνικά. Αυτός συντακτικά και γραμματική ολόσωστα τα πήγε. Οπότε κάπου τον καταλαβαίνουμε σαν έγινε το «έλα να δεις» μετά, με τον ίδιο να μην καταλαβαίνει τι λάθος έκανε... Είναι ένα θέμα αυτό με τον λόγο. Αλλάζει, εξελίσσεται, μεταλλάσσεται, ωστόσο, ειδικά τα ελληνικά, πάντοτε φανερώνουν, ακόμη κι αν αλλάζουν, τις μύχιες προθέσεις όσων τα μιλάνε.

Γι’ αυτό ακριβώς και μια χαρά το παντρεύτηκε εν τέλει το κορίτσι ο Αυστριακός (καθώς κατάλαβαν τι εννοούσε). Γι’ αυτό ακριβώς και είναι τουλάχιστον κατάπτυστα, επικίνδυνα, βαθιά απάνθρωπα (το «μεσαιωνικά» είναι πολύ λίγος χαρακτηρισμός) όχι μόνο όσα είπε ο μητροπολίτης Δωδώνης περί βιασμών («δεν κάθεται μια γυναίκα να βιάζεται χωρίς να το θέλει») και περί αμβλώσεων, αλλά και όσα δεν είπε η Ιερά Σύνοδος (που απλώς είπε πως είναι προσωπικές του απόψεις). Την ίδια στιγμή μια χαρά είναι στη θέση του ο εν λόγω (Χρυσόστομος όνομα και πράγμα!), μια χαρά παίρνει τον μισθό του και μια χαρά έγιναν κηρύγματα κατά των αμβλώσεων σε όλη την Ελλάδα την προηγούμενη Κυριακή... Τώρα φταίω εγώ που βάζω αυτόν τον τίτλο;