Η τιμωρία της λιμοκτονίας

Ηταν τόσο χαριτωμένη! Την έβλεπα να κάθεται απέναντί μου, να κάνει γκριμάτσες στο πρόσωπό της, να ενώνει τα χέρια της και να τα στριφογυρίζει σε σχήματα στον αέρα, για να τονίζει πιο έντονα τις περιγραφές της. Τι μπορούσες να νιώθεις βλέποντάς την; Μόνο γλυκύτητα. Και, σαν να κελαηδούσε, έλεγε: «Απαπα, αυτό ούτε να το πιάσω δεν θέλω στο στόμα μου. Μπα, ούτε αυτό δεν θέλω να το συζητήσω, όχι, όχι, τίποτα, τίποτα δεν θα κουβεντιάσουμε. Θα μείνουμε σε αυτό το θέμα, στο θέμα τι έφαγα. Καταλαβαίνετε; Δεν μου αρέσει καθόλου που έχω αυτά τα κιλά. Τα μπούτια μου τα βλέπω και είναι χοντρά και μου έρχεται να ουρλιάξω. Κοιτάξτε τα μπράτσα μου… Πρέπει να χάσω, πρέπει να χάσω»…

Και όσες ερωτήσεις κι αν της έκανα για τον θυμό της και πώς τον διαχειριζόταν, για το αν διασκέδαζε ή αν έβρισκε στιγμές χαλάρωσης, δεν ήθελε να απαντά ή να ασχολούμαστε με τα συναισθήματά της, αργότερα ίσως να έβαζε και τα κλάματα… Τόσο φορτισμένη ήταν συναισθηματικά.

Εμοιαζε να είναι «μπουκωμένη» και παρόλο που η έκφραση «μπουκωμένη» είναι περίεργη ή πιθανόν ασυνήθιστη, συχνά-πυκνά αγγίζει μια αλήθεια πολλών ανθρώπων με περίσσιο βάρος και αυτομάτως απαντούν: «Ναι, έτσι είναι, έτσι νιώθω». Στις πρώτες μας συναντήσεις στο γραφείο, ήταν πολύ προσδιορισμένο και κατευθυνόμενο από εκείνη το τι συζητούσαμε: για γλυκά και φαγητά και για το πώς παραβίαζε την υγιεινή διατροφή της. Αυτά έλεγε και έληγαν οι κουβέντες.

Αυτή η συμπαθητική νεαρή γυναίκα ήταν-δεν ήταν τριάντα ετών και τη γνώριζα μόνο μέσω της καθημερινότητας που περιέγραφε: 8 το πρωί με 2 το μεσημέρι στο σχολείο όπου δίδασκε, μετά έκανε ιδιαίτερα μαθήματα για να συμπληρώνει τον μισθό της κι έπειτα ό,τι χρειάζεται για να φροντίζει τον εαυτό της μια νέα γυναίκα που ζει μόνη: το σπίτι, τα ψώνια από το σούπερ μάρκετ, να βγει με τις φίλες της ή τον σύντροφό της, να επισκεφθεί τους γονείς της όπου στις πιο πολλές επισκέψεις έφευγε τσακωμένη με τη μάνα της –για το βάρος της, φυσικά‒, γυμναστική όποτε πρόφταινε και πήγαινε να δει βιτρίνες για να αγοράσει ό,τι της άρεσε, μιας και περιποιόταν τον εαυτό της.

Ηταν νοικοκυρεμένη, εργατική, επιμελής, ευσυνείδητη, ευγενική, ντροπαλή, γεμάτη ενοχές και, κατά τη γνώμη της, «χοντρή». Οταν χάλαγε το πρόγραμμά της, «τιμωρούσε» πολύ σκληρά τον εαυτό της, αρχίζοντας τις αφαγίες –παραλείποντας γεύματα‒ μπορεί και για τρεις μέρες, έπειτα δεν άντεχε κι άρχιζε να τρώει κάνα γιαούρτι, κάποιο φρούτο, ενώ μέχρι να έρθει λιμοκτονούσε κι έβριζε τον εαυτό της μες στα νεύρα.

Αυτή η συμπεριφορά της στέρησης της τροφής που επέβαλλε στον εαυτό της ξεκινούσε από τη στιγμή που ανέβαινε στη ζυγαριά. Εδειχνε η ζυγαριά παραπάνω βάρος; Ξεκινούσε η τιμωρία της λιμοκτονίας. Εδειχνε η ζυγαριά λιγότερο βάρος; Μείωνε ποσότητες για να χάσει πιο πολύ – έτσι νόμιζε. Ολα όμως κατέληγαν στις πολυφαγίες.

Κακά τα ψέματα, ο άνθρωπος με διαταραχή βάρους πρέπει να μιλάει.Είναι σαν άγραφος κανόνας: όσο περισσότερο μιλάς (για σένα) τόσο λιγότερο τρως, τόσο λιγότερα καταπίνεις… Εκφράζεις σε λέξεις αυτό που αισθάνεσαι.

Της Λένιας τής πήρε αρκετούς μήνες να αρχίσει να μιλά για τον εαυτό της, δεν περιέγραφε πια μόνο το τι έκανε, είχε καταλάβει και προσπαθούσε να πιάσει «ψιλή κουβέντα» με τον εαυτό της, για να αναγνωρίζει ό,τι αισθανόταν. Της ήταν δύσκολο, είχε πάψει όμως να κλαίει κι έβαζε όρια πια σε συναδέλφους της ή στον σύντροφό της, είτε αρνούμενη απαιτήσεις τους είτε εκφράζοντας τη διαφορετική της άποψη. Είχε νομιμοποιήσει τις πολυφαγίες της, χωρίς να ντρέπεται τόσο. Μοιραζόταν πια μαζί μου τις παραπάνω τροφές που κατανάλωνε.

Είχε αρχίσει κι εκείνη να αναγνωρίζει την αξιοσύνη της…

Βασιλικός

Διευκολύνει την πέψη. Χρησιμοποιείται ως καρύκευμα σε πολλά φαγητά. Τονώνει το νευρικό σύστημα, καταπολεμάει το στρες, το άγχος, την πνευματική κόπωση και βοηθά στη συγκέντρωση.

Επιπλέον, ανακουφίζει από τον βήχα, τη γρίπη και το κρύωμα, την κατάθλιψη και την ατονία.

Η ευγενόλη, ένα συστατικό που βρίσκεται στο αιθέριο έλαιο των φύλλων του, έχει αντιφλεγμονώδη δράση στις αρθρώσεις και στο πεπτικό σύστημα. Το φυτό έχει επίσης ήπια διουρητική δράση.

Οι πληροφορίες είναι από το Neal’s Yard Remedies Healing Foods, Θεραπευτικές τροφές, μτφρ. Τάνια Γκίνη, Εκδόσεις Πεδίο, 2015