Οταν έκανε δίαιτα…

Οταν έκανε δίαιτα, κάθε βράδυ πάλευε με τη σκέψη να πάει να πάρει σοκολάτα από το περίπτερο. Ηταν μια τρίωρη πάλη μέσα στο μυαλό της, ξεκινούσε απ’ όταν τελείωνε το βραδινό της γεύμα και σιγά σιγά έμπαινε σε μια νοητική διέγερση μέχρι να την πάρει ο ύπνος.

Είχε μια τρελή επιθυμία να σηκωθεί να πάει με το αμάξι της όσο σκεφτόταν την πρώτη μπουκιά σοκολάτας που θα έβαζε στο στόμα κι έπειτα έλεγε: «Δεν πάω, βαριέμαι -πού να βγάζω πιτζάμες και να τρέχω έξω;-, άσ’ το. Και μετά ξανάρχιζε:

-Θέλω να φάω γλυκό, θα πάω.
-Εχω πλύνει τα δόντια μου, δεν πάω.
-Δεν με νοιάζει τίποτα, δεν αντέχω, θα φάω σοκολάτα.
-Βαριέμαι…

Το επόμενο πρωί αισθανόταν περήφανη που δεν υπέκυψε. Ακουμπούσε την κοιλιά της κι ένιωθε μια μικρή χαρά που ήταν ξεφούσκωτη και άδεια.

Η Νάντια κατ’ επανάληψη είχε τρεις «φάσεις» στη διάρκεια της περιόδου που έκανε δίαιτα.

Αρχικά ήταν σκασμένη και χορτασμένη από όλα όσα έτρωγε και τα ονόμαζε αηδίες και κακή διατροφή, οπότε ξεκινούσε τη δίαιτά της έχοντας μια αποφασιστική διάθεση να είναι αυστηρή στις επιλογές της και να αρκείται σε συγκεκριμένες ομάδες τροφών, όπως, π.χ., λαχανικά και φρούτα, ατμόβραστα ψάρια και κοτόπουλα, ενώ το ωμό ελαιόλαδο που πρόσθετε πάνω τους και το λεμονάκι την έκαναν να αισθάνεται υγιής, δυνατή και ασφαλής.

Σε αυτή την πρώτη φάση, το μόνο που έλεγε στον εαυτό της ήταν: Σκάσε.

Συμβιβαζόταν και πήγαινε για ύπνο.

Οι αντιστάσεις μειώνονταν και μετά τη νοητική διαμάχη τού πάω περίπτερο-δεν πάω περίπτερο, πέρναγε και στις μικροεισβολές, όπως χαρακτηριστικά τις αποκαλούσε. Ενα μπισκοτάκι, να, τόσο δα, ένα μικρό σοκολατάκι, όπως σοκολατένια ελίτσα, επίσης λίγο παραπάνω ντάκο, «έκλεψα λίγο τυρί», ελάχιστους ξηρούς καρπούς άρπαξα περνώντας από το σαλόνι, ένα ποτήρι κρασί κι ένα καλαμάκι σουβλάκι τσίμπησα.

Ολες αυτές οι κινήσεις σηματοδοτούσαν τη δεύτερη φάση αδυνατίσματος όπου θεωρούσε ότι έχει τον έλεγχο ακόμη, όμως ήξερε καλά το τσουνάμι που ερχόταν, ένα διατροφικό τσουνάμι που είχε ζήσει πολλές φορές.

Οταν είχε εισέλθει στην τρίτη φάση αντοχών της, ξύπναγε ένα πρωί και πεινούσε από τη στιγμή που άνοιγε τα μάτια της.

Κατευθείαν πήγαινε στην κουζίνα και άλειφε φέτες ψωμί με βούτυρο και μαρμελάδα φράουλα, τι ταχίνι και αηδίες και μέλι;… Μετά, αν είχαν τα παιδιά κρουασανάκια σοκολάτας, τους τα έτρωγε ενώ συνόδευε τον καφέ της με γάλα.

Στον δρόμο για τη δουλειά σκεφτόταν ό,τι της είχε λείψει τον προηγούμενο καιρό και τα έβαζε σε σειρά προτεραιότητας, με ποιο θα ξεκινούσε και ποιο θα ακολουθούσε. Πρώτα απ’ όλα τυρόπιτα και κουλούρι Θεσσαλονίκης. Εκείνο το σκρατς σκρατς να γρατζουνάς τα σουσαμάκια με τα δόντια και να ξαναβρίσκεις τη λαστιχωτή υφή του αγαπημένου σου κουλουριού. Μετά πίτσα για μεσημεριανό; Γιατί όχι; Θα έβγαιναν και όλοι οικογενειακά από τη ρουτίνα.

Κι έπειτα τιμωρία. Ετρωγε ακατάπαυστα. Τέλος δίαιτας.

Στο γραφείο περιέγραφε το αδιέξοδό της.

Μακάρι να μπορούσα να την αγκαλιάσω και να της πω να μην ανησυχεί, δεν γινόταν όμως, αυτό έπρεπε η ίδια να το κάνει στον εαυτό της. Κι αυτό είχε να μάθει.

Οσο κι αν φαινόταν ασυνήθιστο, αυτό ακριβώς έχει κανείς να μάθει να κάνει για να μπορέσει μετά να ακολουθήσει το αδυνάτισμα. Να αγκαλιάσει τον εαυτό του, να τον φιλέψει ξεκούραση και χαλάρωση, να τον πάει σαν παλιόφιλος για διασκέδαση, να τον κεράσει χαρά.

Γιατί όλα τα παραπάνω τα έβρισκε και τα κέρναγε στον εαυτό της σαν μεζέδες και γλυκά. Ευτυχώς δηλαδή που είχε κι αυτόν τον τρόπο και δεν έμενε με το τίποτα…

Αβρωνία

Επιστημονική ονομασία του βοτάνου είναι Tamus vulgaris L. (Τάμος ο κοινός). Το ρίζωμα του φυτού περικλείει πολλούς κρυστάλλους οξαλικού ασβεστίου και μια ουσία που δρα ως ισταμίνη.

Στη λαϊκή ιατρική χορηγείται ως φάρμακο για τις νεφρολιθιάσεις και νοσήματα του ουροποιητικού συστήματος. Η αβρωνιά έχει αντιφλογιστικές ιδιότητες και οι βλαστοί τού υπό μορφή σκόνης καταπλάσματος ή αλοιφής χρησιμοποιούνται κατά των εγκαυμάτων.

Ο Διοσκουρίδης συνιστούσε τις ράγες του φυτού για τις φακίδες του προσώπου. Επίσης θεωρείται κατάλληλο εναντίον των μωλώπων. Χαρακτηριστική είναι η ονομασία που δίνουν οι Γάλλοι στο φυτό. Το ονομάζουν Herbe aux femmes battues, που σημαίνει «για τις δαρμένες γυναίκες».

Πληροφορίες από τη ιστοσελίδα «Η τροφή μας το φάρμακό μας».