Επιτέλους τα θέατρα άνοιξαν, δυστυχώς όχι για όλους. Προφανώς για την κυβέρνηση οι πάντες (εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι, και μάλιστα δίχως μάσκες, αποστάσεις ή κάποιο άλλο μέτρο προστασίας) μπορούν να πάνε στα μπουζούκια ή να στοιβάζονται στα αμφιθέατρα των Πανεπιστημίων (σε κρύες, δίχως θέρμανση αίθουσες, με ανοιχτά παράθυρα και με τουαλέτες δίχως καν χαρτί υγείας!), αλλά στα θέατρα και τα σινεμά ο διαχωρισμός είναι πλήρης και ανάλγητος κατά των ανεμβολίαστων (ακόμη και για λόγους υγείας).
Ακόμη κι έτσι, ωστόσο, οι ηθοποιοί είναι στις θέσεις τους, οι σκηνοθέτες έκαναν τη δουλειά τους και οι παραστάσεις μόνο λίγες δεν είναι. Καλές δεν είναι όλες βέβαια, ωστόσο κάποιες ξεχωρίζουν και αυτό αρκεί.
Μία από αυτές είναι η «Πανούκλα» του Αλμπέρ Καμί, που συνεχίζει την επιτυχημένη πορεία της στο Θέατρο 104, σε σκηνοθεσία Σοφίας Καραγιάννη. Καταρχάς, δεν είναι τυχαίος ο Καμί, ούτε το έργο του, ούτε τυχαία πήρε το Νόμπελ Λογοτεχνίας και σίγουρα διόλου τυχαία δεν είπε το θρυλικό «επαναστατώ, άρα υπάρχουμε!».
Οσο για την «Πανούκλα» του, μπορεί να γράφτηκε το 1947 για μία πόλη της Αλγερίας, κοίτα να δεις όμως πόσο πολύ εν τέλει ταιριάζει στην Ελλάδα του 2021! Το έχουν αυτό το «κακό» τα σπουδαία κείμενα: δεν «λιώνουν», τα λόγια δεν κιτρινίζουν στις σελίδες τους, τα νοήματα δεν ξεθωριάζουν στον ιστορικό χρόνο, οι λέξεις δεν λένε να ξεχαστούν πανάθεμά τες! Ασε δε το τι γίνεται, σαν τα δεις στη θεατρική σκηνή: εντυπώνονται στο μέσα σου και δεν λέν’ να βγούνε όξω σου με τίποτα.
Στη συγκεκριμένη παράσταση, η θεατρική ομάδα GAFF δίνει τα ρέστα της. Ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης αναμετράται ισάξια και σε πλήρη ισορροπία με τον ρόλο του γιατρού, ο Κωνσταντίνος Πασσάς κρατά πολλαπλούς ρόλους και μάς κερδίζει σε κάθε έναν από αυτούς, όσο για τον Δημήτρη Μαμιό, αποκαλύπτει όλο το εύρος του ταλέντου του επί σκηνής. Ο τελευταίος μεταμφιέζεται στην ίδια την Πανούκλα, που απλά επενδύει στο επόμενο θύμα της, χορεύει πάνω στη νεκρική της επιτυχία και, ακόμη κι όταν ηττάται, περιμένει στωικά στα σκοτεινά μέχρι να «ξανάρθει κι αυτή πάλι στα πράγματα». Ετσι είναι... Από τέτοια μικρόβια και κυρίως από τη διαχείριση της κρίσης που αυτά δημιουργούν δεν ξεφεύγεις ποτέ.
Το έργο συνδιαλέγεται επιτυχημένα με το σήμερα, δίχως να χρειαστεί ωστόσο να γίνει καμία αναφορά σε αυτό. Και μπορεί να μας έλειψε το υπαρξιακό υπόβαθρο του κειμένου το Καμί και να βρήκαμε κάποιες σκηνοθετικές αστοχίες (όπως η κάπως υπερβολική δραματουργική και σκηνοθετική έκθεση του ταλέντου του Μαμιού), ωστόσο το θέατρο είναι γεμάτο και δικαίως. Μαζί τους επί σκηνής, ο μουσικός Αρης Ζέρβας, ενταγμένος αρμονικά στη θεατρική πράξη.
? Κάθε Δευτέρα, Τρίτη στις 21.15 στο θέατρο 104 (Ευμολπιδών 41, Γκάζι, σταθμός Μετρό: Κεραμεικός, 694 7409435, 210 3455020). Επιπλέον, μέσα στις γιορτές Σάββατο 18/12, Κυριακή 19/12 και 26/12, στις 21.30. Εισιτήρια: 5-12 ευρώ (Viva.gr)
