Πρόκειται για τη μεγαλύτερη φασιστική ανατροπή, που επιχειρείται ύπουλα με τη «συναίνεση των τρομοκρατημένων ανθρώπων. Αλλωστε, ο φόβος ήταν από καταβολής κόσμου η καλύτερη καταστολή κάθε αντίστασης.
Σε αυτήν τη διαστροφική σύλληψη του πανίσχυρου οικονομικού λόμπι που θέλει να κάνει τον κόσμο δικό του, η Αριστερά δεν μπορεί να είναι άβουλος θεατής. Διότι εκφράζει τον λαό και γνωρίζει πως τίποτα δεν είναι πιο ισχυρό από αυτόν.
Ούτε μπορεί να ενεργεί σαν ξεφούσκωτο μπαλόνι, ούτε να παπαγαλίζει με ασαφή γλώσσα κάθε νέο εφεύρημα του καπιταλισμού, εκτός αν... δεν είναι πλέον Αριστερά. Διότι με αυτή τη μορφή, ούτε την αναγνωρίζει κανείς ούτε τη θέλει.
Σήμερα ειδικά που η ακροδεξιά κυβέρνηση έδειξε τις προθέσεις της και τα έκανε μπάχαλο, μετατρέποντας ακόμη και σε κάρβουνο τη χώρα, θα είναι κρίμα να μην αρπάξει την ευκαιρία όχι μόνο να κερδίσει τις εκλογές, που δείχνει σχεδόν βέβαιο, αλλά να αποτελέσει και μοχλό ανατροπών στην Ευρώπη. Οπως πήγε να γίνει το 2015, αλλά ανακόπηκε λόγω των ζοφερών συνθηκών και των πολλαπλών γεγονότων.
Υπάρχει μια παράξενη καμπύλη διαδρομή της Αριστεράς που φτάνει μέχρι την κρίση του κορονοϊού και δείχνει να αποδέχεται τις απειλές που έχει προετοιμάσει έντεχνα ο νέος ολοκληρωτικός καπιταλισμός, χρησιμοποιώντας την πανδημία σαν αιχμή του δόρατος για πλήρη ανατροπή των κοινωνικοπολιτικών δεδομένων.
Και φυσικά, δεν μιλώ για την αναχρονιστική Αριστερά που έμεινε στο αντάρτικο και στις σκουριασμένες εμμονικές θεωρίες, αλλά για μια σύγχρονη Αριστερά που αφουγκράζεται τις παγίδες και τους πονηρούς εκβιασμούς του καπιταλιστικού νεοφασισμού ως δήθεν αναπότρεπτες συνέπειες της εξέλιξης. Λες και μιλάνε σε ανόητους.
Οταν ξέσπασε η πανδημία, ο Γκέιτς δήλωσε δημόσια και κατηγορηματικά ότι φτιάχνεται εμβόλιο με το οποίο θα εμβολιαστεί υποχρεωτικά όλη η υφήλιος. Η δήλωσή του αυτή έκανε τον γύρο του κόσμου.
Προκλήθηκε μεγάλος σάλος γι' αυτή την αποκάλυψη που τον συνέδεε με την κατασκευή του εμβολίου, και όχι μόνο, ώστε αναγκάστηκε να την πάρει πίσω. Και φυσικά ο Γκέιτς είναι ένας κρίκος της ηγεμονικής αλυσίδας. Ομως, σύντομα διαπιστώσαμε όλοι ότι ήξερε πολύ καλά τι έλεγε. Διότι, ναι μεν αναίρεσε τη δήλωσή του ως προς το «όλοι», αλλά η εξέλιξη ακολούθησε βήμα βήμα την «πρόβλεψή» του.
Και άρχισε τότε να ψηφίζεται και να εφαρμόζεται, ύπουλα, η υποχρεωτικότητα του εμβολίου που είχε «μαγειρευτεί» στο παρασκήνιο και είχε περάσει με αδιαφανή τρόπο ως νόμος και από το ελληνικό κοινοβούλιο.
Πώς ήξερε ο Γκέιτς ότι θα εμβολιαζόταν υποχρεωτικά όλη η ανθρωπότητα; Πότε αποφασίστηκε αυτό, από ποιους και γιατί; Ηταν οι κυβερνήσεις ή ήταν οι σκοτεινοί άρχοντες της οικονομίας που έπαιζαν κομπολόι τις πολιτικές κυβερνήσεις;
Πώς ήταν βέβαιος ο Γκέιτς ότι θα αποφάσιζαν έτσι οι ηγεσίες των κρατών, λες και ήταν μια προμελετημένη συνωμοσία για έναν ιδιότυπο ολοκληρωτισμό με αφορμή την πανδημία;
Οτι αυτή η υπόθεση ήταν προετοιμασμένη από εκείνους που αποφασίζουν για την τύχη του κόσμου είναι βέβαιο. Αλλωστε, τα μεγάλα πανεπιστήμια τύπου Γέιλ και Χάρβαρντ, στα οποία φοιτά η διεθνής ελίτ, δεν φοιτά τυχαία. Τροφοδοτούν τις κυβερνήσεις και τα οικονομικά κέντρα όλου του κόσμου, κι έτσι τα ελέγχουν.
Κάποιες δημοκρατικές φωνές, επιστημονικές φωνές, κοινωνικές φωνές, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου.
Οι εμπνευστές της νέας τάξης, που έρχεται με νέο όνομα, θέλησαν σκόπιμα να συνδέσουν αυτή την αντίδραση του κόσμου με μια μερίδα της Ακροδεξιάς, η οποία επιχείρησε να εκμεταλλευτεί το γεγονός από αριστερά, και να αποτελέσουν κίνημα λαϊκής εξέγερσης. Ξέχασαν, μάλλον, ότι κι ο Χίτλερ πέρασε στις μάζες ως «εργατικό κόμμα» κι ότι κάποιοι φασίστες καπηλεύονται πολλά αριστερά συνθήματα, διότι βρίσκουν κενά οργάνωσης και γραμμής στον αριστερό χώρο.
Σήμερα, δειλά δειλά, ανακαλύπτουμε αυτό που σέρνει πίσω της η «πανδημία» και αυτό είναι ένα νέο οικονομικό και κοινωνικοπολιτικό μοντέλο που πλασάρεται ως «επανεκκίνηση», λίγο αορίστως, με στόχο μια ρομποτική κοινωνία, ελεγχόμενη από την ελίτ που συνέλαβε την ιδέα.
Κάπως έτσι ανακαλύψαμε μερικές δεκαετίες πριν το μοντέλο της παγκοσμιοποίησης και του νεοφιλελευθερισμού, που επιβλήθηκαν στον κόσμο και εξελίχθηκαν σε ολοκληρωτικό καπιταλισμό, συγκλίνοντας με τον κομμουνιστικό καπιταλισμό τύπου Κίνας.
Τελικά, από την απληστία τους και τους δόλιους στόχους τους, απέτυχαν, και τώρα ψάχνουν άλλους τρόπους να εδραιώσουν πιο σταθερά την κυριαρχία που απέκτησαν συγκεντρώνοντας όλο το χρήμα. Και τότε κάποιοι «ψεκασμένοι» εκείνης της εποχής... είχαν προβλέψει την οικονομική κρίση που διέλυσε ανθρώπους και κοινωνίες, αλλά όλα τα θεωρούσαν παιχνίδια της φαντασίας, όπως ακριβώς και τώρα. Μόνο που τώρα ο κίνδυνος είναι πολύ μεγαλύτερος και πιο ύπουλος.
Ως άτομο είμαι βαθύτατα εναντίον της συνωμοσιολογίας του καφενείου και της ισοπέδωσης των πάντων. Ομως, όσοι γνωρίζουν και καταλαβαίνουν πώς είναι διαμορφωμένος ο κόσμος βλέπουν διαχρονικά ότι η εξουσία πάντα ψάχνει και βρίσκει τρόπους να επιβάλει την ισχύ της. Κι επειδή το πλήρωσε ακριβά με επαναστάσεις, με κρεμάλες και λαιμητόμους, διότι οι λαοί αντέδρασαν στη δουλεία, θέλει αυτό να το αποκλείσει με κάθε τρόπο ως ενδεχόμενο του μέλλοντος, παραλύοντας τους ανυπότακτους και αντιστασιακούς. Θέλει, μεγαλώνοντας την ισχύ της, να αποδυναμώσει ταυτόχρονα τις κοινωνίες που είναι αδύνατο να σηκωθούν γονατισμένες. Πού είναι οι οργανώσεις, τα συνδικάτα; Γιατί τα διέλυσαν πριν κάνουν το επόμενο βήμα;
Φοβάμαι, για να μην πω είμαι βέβαιος, πως κάτι ανάλογο εκκολάπτεται και στις μέρες μας με την περίφημη και εφιαλτική «επανεκκίνηση» που χρησιμοποιεί τον τρόμο της πανδημίας και τα εμβόλια...
Ασφαλώς, προσπαθούν να απαξιώσουν και να γελοιοποιήσουν κάθε υποψία και λογική σκέψη που τους αποκαλύπτει, με αστεία και γυμνά επιχειρήματα τύπου «ψεκασμένοι», «αρνητές», παπαγαλίζοντας τις ίδιες λέξεις. Και οι πιο πρόθυμοι είναι πάντα οι «βασιλικότεροι του βασιλέως», που ζουν στην αυλή του συστήματος και της ανεκδιήγητης σημερινής κυβέρνησης.
Μόνο ανθρωπιστικά δεν είναι τα κίνητρα αυτής της επιδίωξης. Υπάρχει σκοτεινός στόχος και η απορία που γεννιέται είναι ποιοι άλλοι συμμετέχουν σε αυτόν εκτός της παγκόσμιας ελίτ. Ποιους άλλους έχουν εξαγοράσει, όπως έκανε κι ο νεοφιλελευθερισμός, διαλύοντας ό,τι ήταν σοσιαλιστικό και μεταλλάσσοντας τους αριστερούς ηγέτες σε ακόλουθους του καπιταλισμού;
Είναι σίγουρο ότι αυτή η οικονομική και κοινωνική «επανεκκίνηση» έχει τον πυρήνα της στον καπιταλισμό και στις κεφαλές του και είναι εντυπωσιακή, έως ύποπτη, η αδράνεια της Αριστεράς σε αυτήν τη νέα απειλή.
Η πλειονότητα των δημοκρατικών λαών δεν μπορεί να αποδεχθεί ότι και η Αριστερά συμμετέχει σε αυτή τη συνωμοσία του κεφαλαίου, βλέποντας με έντονη υποψία τη σιωπηλή, αν όχι ανεκτική, στάση της…
Δεν είναι δυνατόν η Αριστερά να πέφτει στην παγίδα του ακραίου καπιταλισμού και να κρύβεται πίσω από καμιά εκατοστή γραφικούς ακροδεξιούς τύπους που βγαίνουν στον δρόμο με εικόνες και λάβαρα, για να δικαιολογήσει την αποχή της από την άλωση των δημοκρατικών και ατομικών ελευθεριών, που είναι στο νέο σχέδιο της πλουτοκρατικής ελίτ.
Αν συμπράξει με τον νεοφιλελευθερισμό γι’ αυτή τη ρομποτική κοινωνία, όπως ακτινογραφείται η «επανεκκίνηση», θα κάνει ένα ασυγχώρητο έγκλημα οριστικού θανάτου και θα είναι υπεύθυνη για την αποστροφή του κόσμου από κείνη. Θα είναι υπεύθυνη η Αριστερά αν οι προοδευτικοί άνθρωποι στραφούν αλλού. Αν ακολουθήσουν μαζικά τον οποιονδήποτε εναντιώνεται σε κάθε τυραννική μεθόδευση, ακόμη και τη φασιστοδεξιά προπαγάνδα, αδιαφορώντας ποιος ηγείται. Τότε, θα φταίει η ίδια.
Η Αριστερά θα δοκιμαστεί σε αυτή τη νέα φάση. Κι αν δεν πάρει πάνω της τη μη εφαρμογή τέτοιων σχεδίων, κι αν δεν αναλάβει αγώνες να τα αποτρέψει, θα χάσει τα πάντα.
Κι ο κόσμος θα πάει με όποιο κίνημα του εγγυηθεί ότι δεν θα χάσει την ελευθερία, τη δημοκρατία, τα δικαιώματά του και την ανθρωπιά που κατέκτησε με αίμα. Ακόμη κι αν παραπλανηθεί από αγνώστων προθέσεων κινήματα - κι αυτός είναι ο άλλος κίνδυνος.
Μόνο η Αριστερά μπορεί να κατοχυρώσει αυτές τις αρχές που έγιναν θεμέλιο της δημοκρατίας, από την Αναγέννηση και τον Διαφωτισμό.
ΥΓ.: Η ομολογία πως «η Αριστερά εμπιστεύεται την επιστήμη» είναι αφελής, για να μην πω κάτι βαρύτερο. Διότι γνωρίζουν καλά ότι δεν είναι ανεξάρτητη, όπως και τίποτα άλλο, και οι επιστήμονες που το επιχειρούν δέχονται απειλές, επαγγελματικής και φυσικής εξαφάνισης. Παρ' όλα αυτά, οι περισσότεροι αντιδρούν. Να υπενθυμίσω στους καλοπροαίρετους ότι η επιστήμη έφτιαξε και τις βόμβες της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι...
* Ηθοποιός-συγγραφέας
