Ο καιρός βροχερός. Ξημερώνει στον ταλαιπωρημένο, απρόβλεπτο και πάντα ερωτικό Πειραιά. Ακούω τον πιτσιρικά να ρωτάει
- Πού παίζουμε σήμερα; Σε ποιο γήπεδο θα πάμε; Είναι μακριά;
- Οχι, μου είπαν ότι είναι πίσω από την εκκλησία του Αγίου Διονυσίου, στο λιμάνι.
Παλιότερα, στα μέσα του 19ου αιώνα, κάπου εδώ ήταν το νεκροταφείο της πόλης. Οι παλιές γραμμές φανερώνουν ότι εδώ υπήρχε τραμ.
Πιο παλιά, στα όρια του Δήμου Δραπετσώνας, δίπλα στην Κοπή και τον Παπαστράτο, σε ένα οικοδομικό τετράγωνο 15 στρεμμάτων, που ήταν γνωστό ως Βούρλα, λειτουργούσαν για περίπου 60 χρόνια σε ένα συγκρότημα οι οίκοι ανοχής του Πειραιά.
Οταν τα «κόκκινα φανάρια» μετακινήθηκαν στην Τρούμπα, στο ίδιο κτιριακό συγκρότημα δημιουργήθηκαν οι φυλακές που έγιναν γνωστές από τη θεαματική απόδραση των 27 κομμουνιστών κρατουμένων το 1955.
- Γήπεδο εδώ; Περίεργο.
-Δεν το έχω προσέξει ποτέ.
Με αφετηρία μας τη γειτονιά του Παύλου, που έχει γίνει πια γνωστή από τη δολοφονία του από τους ναζιστές, παίρνουμε τον δρόμο για το λιμάνι. Βαδίζουμε στα τυφλά. Αναζητούμε το γήπεδο.
Εκεί, στον Αγιο Διονύσιο, περνώντας συχνά παρατηρώ φευγαλέα πάντα ζητιάνους, περιθωριακούς, παρέες σκοτεινές και ύποπτες και αργά τα βράδια κάποιο κορίτσι που προφανώς πουλιέται...
Ψάχνουμε στην εργατική ζώνη, ανάμεσα στα παλιά μηχανουργεία, τα παλιά εργοστάσια, τα παλιά υφαντουργεία, τις παλιές βιοτεχνίες όπου κάποτε έφτιαχναν γυάλινα μπουκάλια.
Ερημιά, χαλάσματα. Ρωτάμε έναν περαστικό.
- Ενα γηπεδάκι, φίλε μου, υπάρχει πιο κει, λέει.
Και εκεί, μέσα στη σκοτεινιά όντως ξεπροβάλλει ένα γηπεδάκι.
Αυτό που δεν ξέραμε ότι υπάρχει καν.
Η ανάγκη των εργατών, των βασανισμένων, των φτωχών, για ποδόσφαιρο. Μέσα στον χώρο της δουλειάς ένα γήπεδο. Η ανάγκη για ζωή.
Η ανάπτυξη δεν έφτασε ποτέ εδώ, αλλά η ανάγκη των ανθρώπων για διασκέδαση υπήρχε πάντα.
Η ομάδα πατάει στο «κρυμμένο», απρόβλεπτο αυτό γήπεδο και η χαρά για παιχνίδι, για ποδόσφαιρο, καλύπτει τα πάντα.
Τα πιτσιρίκια και η αγαπημένη ομάδα τους, με προπονητή τον Γιώργο Αδάμο, ήταν αιτία αυτής της βόλτας που έφερε στο φως κρυμμένα μυστικά.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας