μυθολογία

Όσο πιο χαζός ο χωρικός τόσο περισσότερο τον καταλαβαίνει το άλογο. Τσέχωφ. Ένα άλογο, ένα άλογο. Το βασίλειο μου για ένα άλογο. Σαίξπηρ, Ριχάρδος...

Έτσι μίλησε ο Έκτωρ και όλοι τον άκουσαν αμίλητοι. Ανάμεσα τους ήταν ο πολύ γρήγορος Δόλων γιος του Ευμήδη του κήρυκα. Η οικογένεια αυτή είχε μεγάλη περιουσία.

Ερωδιό στο δρόμο τους, η Αθηνά Παλλάδα, στα δεξιά τους έστειλε, που όμως δεν τον είδαν μέσα στη σκοτεινή νυχτιά. Ακούσανε πολύ καλά το κλαγγοκρώξιμο του.

Ο μέγας νεφελοσυντάκτης Ζευς τάραζε τον ψυχισμό του και σκεφτόταν λίγο το στρατόπεδο των Τρώων, λίγο το δικό του στρατό. Με μεγάλη ταραχή και αγανάκτηση αναφερόταν στον Δία τραβώντας τα μαλλιά μου με μανία.

Ο Αχιλλεύς ένευσε στον Πάτροκλο και .εκείνος κατάλαβε ότι πρέπει να ετοιμάσει ένα αναπαυτικό κρεβάτι για τον Φοίνικα. Οι άλλοι δύο θα καταλάβουν ότι πρέπει να φύγουν. Ότι έπρεπε να ειπωθεί ειπώθηκε.

Πρώτος του αποκρίθηκε ο Φοίνιξ ο γενναίος που δάκρυσε σαν άκουσε τα λόγια του Πηλείδη.» Όλοι πια το γνωρίζουνε πως αν εσύ γυρίσεις τους Τρώες θα νικήσουμε που τόσο μας προσβάλουν.

Από τον Όμηρο μέχρι τη σύγχρονη αστροφυσική ο Paul Feyerabend απολαμβάνει τη γενναιοδωρία της φύσης και των πολιτιστικών αγαθών που μας έχουν χαριστεί.

Ο Διομήδης είχε δει την Αφροδίτη και καθώς είχε την άδεια από την Αθηνά να την κτυπήσει, τη σημαδεύει και την κτυπά με το δόρυ του στο τρυφερό της χέρι.

Καλέ μου Αχιλλέα, φίλε μου σπουδαίε, σου θύμισα τα λόγια του πατέρα σου για να σου πω ότι το ίδιο σου λέμε και εμείς.

Κάθισαν όλοι σκεπτικοί, και με μεγάλη λύπη ενώ ο Αγαμέμνονας όρθιος τους μιλούσε με μαύρα δάκρυα πολλά σαν νερομάνα βρύση που ρίχνει σκοτεινά νερά σε βράχο ριζωμένο.

Λυπήθηκαν οι Τρώες που έπρεπε να σταματήσουν την επέλαση τους λίγο πριν νικήσουν τους εχθρούς τους. Αντίθετα οι Αχαιοί πήραν μια ανάσα με τον ερχομό της νύκτας.

Δία πατέρα λυπήσου μας. Ήμουν πάντα ευσεβής απέναντι σου. Σε όλους τους βωμούς που βρήκα στο δρόμο μου μέχρι εδώ, σου πρόσφερα λαμπρές θυσίες. Βοήθα μας τρανέ θεέ μη μας εγκαταλείπεις».