Στο θολό τοπίο της διαλυμένης Συρίας (ή της «υπό ανασυγκρότηση» Συρίας, αν το δει κανείς αισιόδοξα) η κάμψη του «άξονα της αντίστασης», τον οποίο χρηματοδότησε αδρά και στήριξε με κάθε μέσον το Ιράν με στόχο την εξαφάνιση του Ισραήλ, γεννά ερωτήματα για τη στρατηγική που καλείται να χαράξει τώρα το θεοκρατικό καθεστώς της Τεχεράνης.
Τρία σενάρια διαφαίνονται ως πιο πιθανά αυτή τη στιγμή, με τον αστερίσκο ότι οι γεωπολιτικές τεκτονικές πλάκες της Μέσης Ανατολής έχουν τόσο μετακινηθεί που το μέλλον μπορεί να κρύβει κι άλλα.
Σενάριο πρώτο: Να γίνει το Ιράν «Βόρεια Κορέα». Δηλαδή να περιχαρακωθεί ασφυκτικά στα σύνορά του και να αναπτύξει πάση θυσία αποτρεπτικό πυρηνικό οπλοστάσιο. Είναι το πιο απίθανο σενάριο, γιατί πάει κόντρα στον παραδοσιακό περσικό κοσμοπολιτισμό, είναι πρακτικά αδύνατον να μετατραπεί σε τεράστια φυλακή μια χώρα 90 εκατομμυρίων κατοίκων χωρίς το ενδεχόμενο κοινωνικών εξεγέρσεων και προϋποθέτει τη βούληση του Βλαντίμιρ Πούτιν να αλλάξει πίστα στην παροχή άκρως ευαίσθητης ρωσικής πυρηνικής τεχνογνωσίας.
«Για πολύ καιρό η Χεζμπολάχ του Λιβάνου ήταν η υπ’ αριθμόν 2 επιλογή του Ιράν, πριν από τα πυρηνικά. Τι θα γίνει τώρα που αποδυναμώθηκε η Χεζμπολάχ;» αναρωτιέται πάντως η Κάθριν Φίλιπ, αρχισυντάκτρια του περιοδικού Time.
Σενάριο δεύτερο: Να προσπαθήσει το Ιράν να «αναστήσει», στο μέτρο του εφικτού, τον άξονα της αντίστασης. Αυτό διατυπώθηκε την Τετάρτη από τα πιο επίσημα χείλη. «Η πτώση του Μπασάρ αλ Ασαντ δεν μας αποδυναμώνει. Ο άξονας της αντίστασης κατά των σιωνιστών θα απλωθεί σε όλη την περιοχή περισσότερο από ποτέ στο παρελθόν» δήλωσε ο 85χρονος Αλί Χαμενεΐ, ο ανώτατος θρησκευτικός ηγέτης της χώρας.
Με τη Λωρίδα της Γάζας σωρό ερειπίων και τους Παλαιστίνιους να θρηνούν 44.502 επιβεβαιωμένα νεκρούς λόγω γενοκτονίας, τη Χεζμπολάχ χωρίς γραμμές ανεφοδιασμού και τους αντάρτες Χούθι της Υεμένης σε απόσταση 2.500 χιλιομέτρων, η «προκεχωρημένη άμυνα» (forward defence) της Τεχεράνης μέσω ένοπλων τρίτων, εκτός ιρανικών συνόρων, τείνει να γίνει άλυτη εξίσωση.
Σενάριο τρίτο: Το θεοκρατικό καθεστώς να ενισχύσει το ήδη βαρύ πυραυλικό του πρόγραμμα, αναδεικνύοντάς το σε στρατηγικό όπλο αποτροπής. Διαθέτει τη σχετική τεχνολογία αλλά θα πρέπει παράλληλα να κάνει διεθνή εκστρατεία επίδειξης καλής θελήσεως. Να δεχθεί, για παράδειγμα, έλεγχο του πυρηνικού του προγράμματος. Το σενάριο αυτό είναι το πιο ρεαλιστικό, αν και απειλείται από τα ισραηλινά βομβαρδιστικά και την απρόβλεπτη δεύτερη θητεία του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο.
Πολλοί Ιρανοί θα έβλεπαν θετικά μια άσκηση διεθνούς ισορροπίας, με απώτερο στόχο την ομαλή επιστροφή του Ιράν στην αγορά πετρελαίου. «Ακούω ότι οι Φρουροί της Επανάστασης δυσανασχετούν γιατί η πολιτική ηγεσία χειρίστηκε ανεύθυνα το θέμα της Συρίας. Αλλά το καλό για το πολιτικό κατεστημένο είναι ότι ο ιρανικός λαός δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για τη Συρία και τον Λίβανο» τονίζει μιλώντας στην Deutsche Welle ο Ντάνιελ Γκέρλαχ, αναλυτής σε θέματα Μέσης Ανατολής. Και εξηγεί: «Οι Ιρανοί θα έβλεπαν ευχαρίστως να επενδύονται στην ανάπτυξη της χώρας τους τα τεράστια κονδύλια που σπαταλήθηκαν σε ξένες χώρες. Δεν υπάρχει πίεση στο εσωτερικό για να αναλάβει το Ιράν επιθετική στρατιωτική δράση».
Πριν από χρόνια, ηγετικό στέλεχος των Φρουρών της Επανάστασης είχε επισκεφθεί τη Δαμασκό. «Να ξέρετε ότι για μας η Συρία είναι η 35η διοικητική περιφέρεια του Ιράν» είπε απευθυνόμενος στον Μπασάρ αλ Ασαντ. Πιο ποιητικά, ανώτερος σιίτης κληρικός είχε αποφανθεί σε ανάλογη επίσκεψη ότι «η Χεζμπολάχ και η Συρία είναι τα δύο φτερά που φύτεψε ο Αλλάχ στην πλάτη του Ιράν».
Αλλαγή σκηνικού. Το ένστικτο αυτοσυντήρησης του καθεστώτος καλείται να λειτουργήσει σε ιστορικά πρωτοφανείς συνθήκες από την 1η Φεβρουαρίου του 1979. Τη μέρα εκείνη το αεροπλάνο που μετέφερε τον Αγιατολάχ Χομεϊνί απ’ το Παρίσι προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο της Τεχεράνης. Το υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό πέντε εκατομμύρια (λένε...) άνθρωποι.
Καθαρτήριο πυρ στο μαυσωλείο του Χαφέζ αλ Ασαντ
Σε μία κίνηση υψηλού συμβολισμού, ένοπλη ομάδα Σύρων εισέβαλε το μεσημέρι της Τετάρτης στο μαυσωλείο του Χαφέζ αλ Ασαντ στην πόλη Καρντάχα της βορειοδυτικής Συρίας. Οι εισβολείς έβαλαν φωτιά στο κτίριο αφού προηγουμένως έσπασαν τον τάφο και άρπαξαν το φέρετρο του δικτάτορα, πατέρα του ανατραπέντος Μπασάρ αλ Ασαντ, το οποίο μετέφεραν σε άγνωστο μέρος.
Ο πατέρας Ασαντ διαφέντευε με σιδηρά πυγμή τη Συρία επί 30 χρόνια, απ’ το 1971 ώς το 2000. Κληροδότησε στον γιο του τη συμμαχία του με τη Σοβιετική Ενωση και, μετά, με τη Ρωσία, τη συμμαχία του με το Ιράν (το οποίο στήριξε στον οκταετή πόλεμο Ιράν-Ιράκ) και το ανελέητα βίαιο μονοκομματικό κράτος.
Στην κεντρική αίθουσα του μαυσωλείου κάποιοι από τους επιδρομείς έγραψαν συνθήματα όπως «Μην κάνεις τον ψόφιο, θα σε κυνηγήσουμε κι εσένα!» και «Μπαμπάς Χαφέζ: η ρίζα όλου του μπααθικού κακού». Το κόμμα Μπάαθ, ένα μίγμα παναραβισμού, εθνικισμού, μιλιταρισμού, σοσιαλισμού, αντι-ιμπεριαλισμού και προσωπολατρίας, κυβερνούσε τη χώρα από το 1963 μέχρι το περασμένο Σαββατοκύριακο.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας