Δύο ημέρες μετά την πτώση του καθεστώτος Άσαντ και οι δυνάμεις που ελέγχουν, πλέον, την πρωτεύουσα Δαμασκό μπήκαν στις διαβόητες φυλακές Σεντνάγια, οι οποίες έχουν χαρακτηριστεί ως «ανθρώπινο σφαγείο».
Σε αυτές τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις φέρονται να έχουν φυλακιστεί και να έχουν μαρτυρήσει χιλιάδες άνθρωποι κατά την περίοδο παντοδυναμίας του καθεστώτος.
Με σχεδόν χολιγουντιανό τρόπο στρατιώτες έσπασαν τις κλειδαριές των κελιών και από αυτές βγήκαν άνδρες, γυναίκες, ακόμη και παιδιά που παρέμεναν υπό κράτηση.
| (AP Photo/Hussein Malla)
«Είστε ελεύθεροι άνθρωποι, βγείτε έξω! Τελείωσε, ο Μπασάρ έφυγε, τον τσακίσαμε», ακούγεται σε λήψη από κινητό να φωνάζει ένας άνδρας.
Πολίτες, μάλιστα, έσπευσαν να βρεθούν στο σημείο και να απαθανατίσουν μια ιστορική για τους ίδιους στιγμή.
Αρχικά, μάλιστα, υπήρχαν αναφορές από τα «Λευκά Κράνη» ότι αναζητούνται κρυφά υπόγεια κελιά, όμως, τελικά, αποδείχθηκε ότι δεν υπάρχουν εγκλωβισμένοι κρατούμενοι.
| (AP Photo/Hussein Malla)
Σε μια άλλη πτέρυγα, τα κελιά των γυναικών. «Φοβάμαι», ουρλιάζουν πολλές γυναίκες διαδοχικά, εμφανώς φοβισμένες στην ιδέα ότι θα παγιδευτούν ή θα δεχθούν επιθέσεις από τους ένοπλους που τριγυρνούν σε διαδρόμους. «Ανετράπη, μπορείτε να φύγετε», επιμένουν εκείνοι που ήρθαν για να τους απελευθερώσουν.
Σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων περισσότεροι από 100.000 έχουν πεθάνει από το 2011 σε φυλακές της χώρες, ενώ η Διεθνής Αμνηστία, από την πλευρά της, έχει καταγράψει χιλιάδες εκτελέσεις και καταγγέλλει «μια πραγματική πολιτική εξόντωσης» στη Σεντνάγια, μιλώντας για ένα «ανθρωποσφαγείο».
| (AP Photo/Hussein Malla)
Στους δρόμους της πρωτεύουσας σήμερα οι κρατούμενοι βγαίνουν κατά κύματα. Διακρίνονται από μακριά γιατί εξακολουθούν να φέρουν σημάδια αυτού που έκανε τη Σεντνάγια την πιο διαβόητη φυλακή στη Συρία: βασανιστήρια, αρρώστιες και πάνω από όλα πείνα. Κάποιοι ήταν εκεί για λίγο. Άλλοι είχαν εξαφανιστεί από την εποχή του Χαφέζ αλ Άσαντ.
Η Αϊντα Τάχερ, 65 ετών, εξακολουθεί να ψάχνει τον αδερφό της που συνελήφθη το 2012. Είπε ότι «έτρεξε στους δρόμους σαν τρελή» στον δρόμο προς τη Σεντνάγια: «Αλλά ανακάλυψα ότι κάποιοι κρατούμενοι ήταν ακόμα στα υπόγεια, υπάρχουν τρία ή τέσσερα υπόγεια» και «είπαν ότι οι πόρτες δεν ανοίγουν γιατί δεν έχουν τους σωστούς κωδικούς».
«Έχουμε καταπιεστεί αρκετό καιρό, θέλουμε τα παιδιά μας να γυρίσουν», λέει θυμωμένη
Διαδικτυακά, οικογένειες αναρτούν ασπρόμαυρες φωτογραφίες νεαρών ανδρών ή διαδηλωτών κάτω από τις σημαίες της «επανάστασης» που άκμασε στις επαναστατικές επαρχίες το 2011. Ρωτούν αν έχει δει κανείς αυτούς τους άνδρες. Αν ήταν στη Σεντνάγια.
Ή αν είναι πραγματικά νεκροί, στα 14 χρόνια του χάους στη Συρία, χωρίς καμία ελπίδα να τους δουν να ξαναβγαίνουν στην επιφάνεια στη γωνία του δρόμου, αδυνατισμένοι αλλά ζωντανοί.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας