Μια ζωή στην ίδια πόλη

Στη μνήμη του Βαγγέλη

Στο Νεκροταφείο των Μαρτύρων, στα πανέμορφα υψώματα που αγκαλιάζουν το λεκανοπέδιο της πρωτεύουσας Λίμα, τα μνήματα δεν είναι τα συνηθισμένα μάρμαρα αλλά μικρά σπιτάκια, παρδαλά βαμμένα, άναρχα σπαρμένα στον χώρο, ώστε όλα μαζί να συνθέτουν μια πιστή μινιατούρα της πόλης για να συνεχίσουν να ζουν σ’ αυτήν οι άνθρωποι που έφυγαν από κοντά μας.

Κασμίρ

Πριν από έναν χρόνο ακριβώς, όλα τα σχολεία του Κασμίρ έκλεισαν λόγω των πολιτικών αναταράξεων στην περιοχή, την οποία προσάρτησε βίαια η Ινδία. Τα σχολεία παρέμειναν κλειστά μέχρι φέτος τον Φλεβάρη και ύστερα από μόλις έναν μήνα επαναλειτουργίας, έκλεισαν ξανά λόγω κορονοϊού. Ετσι ο κύριος Αλάμ, μηχανικός στο επάγγελμα, πήρε το ζήτημα πάνω του και έστησε αυτοοργανωμένο υπαίθριο σχολείο για όλα τα παιδιά. Αλλος ένας αφανής ήρωας του μάταιου τούτου κόσμου...

Γουατεμάλα

Οπλισμένη με ένα αγέρωχο χαμόγελο, μια γυναίκα κουβαλάει μερικά λίτρα νερό για πολλά χιλιόμετρα για να έχει να πιει η οικογένειά της, μία από τις 85 οικογένειες στο χωριό της που δεν έχει πρόσβαση σε καθαρό νερό, παρά μόνο από μια μακρινή πηγή και μόνο όταν βρέχει. Σήμερα, 2020, περίπου 800 εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό. Η Δύση -το Κεφάλαιο της Δύσης, για να είμαστε ακριβείς- ξοδεύει πεντακάθαρο νερό σε ιδιωτικές πισίνες και σιντριβάνια όταν οι άλλοι δεν έχουν να πιουν. Τι θα κάναμε χωρίς τον καπιταλισμό...

Ιαπωνία

Το πυρηνικό μανιτάρι υψώνεται πάνω από τη Χιροσίμα, πριν από ακριβώς 75 χρόνια και μία ημέρα. Η έκρηξη, μαζί μ’ εκείνη τρεις μέρες αργότερα στο Ναγκασάκι, ήρθε ως ύστατη πίεση των Ηνωμένων Πολιτειών και της Μ. Βρετανίας απέναντι στην Ιαπωνία για παράδοση άνευ όρων, η οποία έγινε αποδεκτή και έτσι επιτεύχθηκε το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου. Στη θέα του καπνού, το πλήρωμα του «Ενόλα Γκέι» που έριξε την ατομική βόμβα αναφώνησε «Θεέ μου, τι κάναμε...». Οι δύο πυρηνικές εκρήξεις σκότωσαν τουλάχιστον 200.000 ανθρώπους, οι περισσότεροι άμαχοι, ενώ δεκάδες χιλιάδες άλλοι έπαθαν καρκίνο από τη ραδιενέργεια.