Το πραξικόπημα συνεχίζεται, νέα προφυλάκιση Καστίγιο

«Αρνούμαι σθεναρά και κατηγορηματικά ότι είμαι επικεφαλής ή ότι αποτελώ μέρος ενός εγκληματικού δικτύου, το μόνο έγκλημα που έχω διαπράξει είναι να υπηρετήσω τη χώρα μου ως πρόεδρος της Δημοκρατίας». Η διαδικτυακή κατάθεση του καθηρεμένου προέδρου του Περού, Πέδρο Καστίγιο, από τις φυλακές ασφαλείας όπου κρατείται από τις 7 Δεκεμβρίου ήταν καταπέλτης απέναντι στις αιτιάσεις της εισαγγελέα Γκαλίνκα Μέσα, η οποία ζητούσε να του επιβληθεί δεύτερη προφυλάκιση, αυτή τη φορά 36 μηνών, με την κατηγορία της σύστασης εγκληματικής ομάδας που ανάμεσα στα άλλα πρόσφερε δημόσιες συμβάσεις έναντι μιζών.

Μάταια ο πρώην συνδικαλιστής δάσκαλος χαρακτήρισε τις 100 μέρες που συμπληρώνει στην φυλακή ως «άδικη ομηρία», κατήγγειλε «ένα βουνό δήθεν εγκλημάτων» που έστησαν εναντίον του με τη συμμετοχή «εξαγορασμένων συνεργατών» και ζήτησε από την εισαγγελέα να αποδείξει με αδιάσειστα στοιχεία τις κατηγορίες της. Την Πέμπτη ο δικαστής Χουάν Κάρλος Τσέκλεϊ με μια πρωτοφανή και νομικά έωλη πολιτική απόφαση αποφάνθηκε υπέρ μιας νέας 36μηνης προφυλάκισης του Καστίγιο, αλλά και των πρώην υπουργών του Μεταφορών και Στέγης.

«Ποιο έννομο κράτος χρειάζεται τρία χρόνια για να εκδικάσει μια τέτοια υπόθεση υποτιθέμενης διαφθοράς; Και από πού μπορεί να προκύπτει κίνδυνος μήπως διαφύγει από την χώρα ή παρακωλύσει τις έρευνες, ενώ είναι ήδη κρατούμενος σε φυλακές ύψιστης ασφαλείας;» κατήγγειλε ο συνήγορος του Καστίγιο, Εδουάρντο Πάτσας.

Ηδη προφυλακισμένος

Ο Πέδρο Καστίγιο, που έχει ήδη προφυλακιστεί για 18 μήνες με τις κατηγορίες της στάσης και συνωμοσίας για ανατροπή του πολιτεύματος, έχει προσφύγει σε διεθνείς οργανισμούς ζητώντας να ακυρωθεί η πρώτη προφυλάκισή του ως παράνομη, γιατί δεν ακολουθήθηκαν οι προβλεπόμενες συνταγματικές διαδικασίες για την καθαίρεσή του.

«Ο πρωθυπουργός Οτάρολα ζήτησε δημόσια από Κογκρέσο και Εισαγγελία να κινήσουν τις διαδικασίες για την “υπόθεση διαφθοράς” εναντίον του Καστίγιο, ώστε να παραμείνει φυλακισμένος (και πιο νομότυπα) αν κάποιος διεθνής οργανισμός αμφισβητήσει τη νομιμότητα της πρώτης προφυλάκισής του. Μέρες μετά από αυτή την κατάφωρη επέμβαση, η Βουλή ενέκρινε την κατηγορία της διαφθοράς και η Εισαγγελία ζήτησε τη νέα 36μηνη προφυλάκισή του» εξηγούσε στην εφημερίδα «Página12» ο Πάτσας καταλήγοντας: «Δεν γνωρίζω νομικό προηγούμενο όπου κάποιος να έχει δύο ταυτόχρονες αποφάσεις για προφυλάκιση».

Η 7η Μαρτίου, επέτειος των τριών μηνών από την καθαίρεση του Καστίγιο και την ανάληψη της προεδρίας από την Ντίνα Μπολουάρτε, βρήκε το κέντρο της πρωτεύουσας Λίμα με ένα τεράστιο πανό το οποίο έγραφε το σύνθημα που ακούγεται από χιλιάδες πολίτες σχεδόν καθημερινά πλέον, «Ντίνα, δολοφόνισσα», και την ίδια να προσέρχεται στη Γενική Εισαγγελία για να καταθέσει στην έρευνα που διεξάγει για τον θάνατο 48 πολιτών (από πυρά των δυνάμεων ασφαλείας). Σε αυτήν διερευνώνται τυχόν ευθύνες της, όπως και του πρωθυπουργού Αλμπέρτο Οτάρολα, του προκατόχου του Πέδρο Ανγκουλο, του πρώην υπουργού Εσωτερικών Βίκτορ Ρόχα και του υπουργού Αμυνας Χόρχε Τσάβες σε εγκλήματα γενοκτονίας, διακεκριμένων ανθρωποκτονιών και σοβαρών τραυματισμών.

Σύμφωνα με tweet της προεδρίας, «η πρόεδρος έκανε δηλώσεις σχετικές με τις έρευνες». Αλλά όπως κατήγγειλε η νομικός και διευθύντρια της Ενωσης υπέρ των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Γκλόρια Κάνο, στην πραγματικότητα δεν κατέθεσε γιατί η διαδικασία διακόπηκε ώστε να αποφανθεί η αρμόδια δικαστική αρχή για προσφυγή που έγινε την περασμένη εβδομάδα.

Οι διαδηλώσεις συνεχίζονται ιδίως στο «βαθύ Περού», τις νότιες περιοχές της χώρας που έχουν γνωρίσει την πιο ωμή καταστολή, αλλά και στη Λίμα όπου το Σαββατοκύριακο σημειώθηκε ξανά βίαιη καταστολή. Τη δε προηγούμενη μέρα ιθαγενείς γυναίκες Αϊμάρας από την περιοχή του Πούνο (εκεί όπου στις αρχές Ιανουαρίου έγινε η μεγαλύτερη ώς τώρα σφαγή με 18 πολίτες νεκρούς), ενώ διαδήλωναν ειρηνικά στην πρωτεύουσα κρατώντας τα παιδιά τους στην πλάτη τους, δέχτηκαν απρόκλητη επίθεση με χημικά και δακρυγόνα.

«Ούτε τα ζώα δεν εκθέτουν τα παιδιά τους. Μπορείς να αποκαλέσεις μητέρες όσες κουβαλάν τα παιδιά τους και τα εκθέτουν στη βία της οποίας γινόμαστε μάρτυρες;» ήταν η αντίδραση του υπουργού Παιδείας, Οσκαρ Μπεσέρα, στην κατακραυγή που ακολούθησε, εκφράζοντας για ακόμη μία φορά τον βαθύ ρατσισμό που διέπει τη νέα κυβέρνηση της ολιγαρχίας στο Περού.

Ο τελευταίος απολογισμός της βίας είναι 1.300 τραυματίες και τουλάχιστον 66 νεκροί: 48 διαδηλωτές, 11 άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους λόγω των αποκλεισμών των δρόμων, ένας αστυνομικός νεκρός και 6 στρατιώτες που την Κυριακή πνίγηκαν σε ποταμό. Ηταν τμήμα ενός αποσπάσματος που στάλθηκε στην περιοχή του Πούνο για να ενισχύσει τις τοπικές δυνάμεις, καθώς οι συμπλοκές στην πόλη Χούλι κατέληξαν στον τραυματισμό 27 ατόμων. Απωθούμενοι από τους διαδηλωτές αποφάσισαν να αλλάξουν πορεία μπαίνοντας στο ορμητικό ποτάμι.

Θλιβερή εξαίρεση

To δε καθεστώς της είναι όλο και πιο απομονωμένο. Χαίρει όμως της στήριξης του Περουβιανού νομπελίστα Μάριο Βάργκας Γιόσα, που επ’ ευκαιρίας της βράβευσής του από την Μπολουάρτε με το Παράσημο του Ηλίου, την ύψιστη διάκριση που απονέμει το Περού, ξεσπάθωσε εναντίον των επικριτών της αλλά και των λατινοαμερικανικών κυβερνήσεων που αμφισβητούν τη νομιμότητα της προέδρου: «Πρέπει να θυμίσουμε πως στο Περού, όπου επικρατεί η δημοκρατία, […] είναι αδικία να υποστηρίζουν, όπως κάνουν κάποιες ομάδες συμφερόντων, ότι έχει γίνει συνταγματική ή δημοκρατική εκτροπή».

Αλλά η δημοκρατική ρήξη στη σημερινή Λατινική Αμερική δεν προϋποθέτει στρατιωτική επέμβαση, εξηγούσε σε συνέντευξή του στον ενημερωτικό ισότοπο alai.info ο Εκτορ Μπέχαρ Ριβέρα, πρώτος υπουργός Εξωτερικών του Καστίγιο. «Οι μέθοδοι για πραξικοπήματα έχουν αλλάξει. Σήμερα έχουμε στο Περού ένα “ΚΜ”, το Κόμμα των Μίντια, πολύ ενεργό και επιπλέον υπερσυγκεντρωτικό και μονοπωλιακό, ένα “ΚΕ”, το Κόμμα της Εισαγγελίας, και ένα “ΚΔ”, το Κόμμα των Δικαστών. Αυτά μαζί με το Κογκρέσο είναι οι τέσσερις μεγάλες δυνάμεις που κυβερνούν σήμερα το Περού, έχοντας πίσω τους τα μεγάλα ντόπια και ξένα κεφάλαια».

Αυτοί κίνησαν τα νήματα κατά του Καστίγιο για μια εκτροπή που ισοδυναμεί με πραξικόπημα, λέει ο συγγραφέας και ακαδημαϊκός που τη δεκαετία του 1960 ίδρυσε τον Εθνικοαπελευθερωτικό Στρατό (ELN), προβλέποντας πως «τα κοινωνικά στρώματα που έχουν κινητοποιηθεί είναι βέβαιο ότι θα αγνοούν την κατάσταση έκτακτης ανάγκης και θα συνεχίζουν να διαμαρτύρονται. Αν η Μπολουάρτε δεν εγκαταλείψει την εξουσία, θα οδηγήσει τη χώρα σε μια τραγωδία. Αυτό που εκείνη και ο κύκλος της ελπίζουν είναι να κουραστεί ο κόσμος και να πάψουν οι κινητοποιήσεις. Και έτσι να μπορέσει να συνεχίσει να κυβερνά για τουλάχιστον δύο χρόνια ακόμα. Αλλά δεν υπάρχει καμία ιστορική εμπειρία που να στηρίζει αυτή τη στρατηγική στο Περού».