Αδοξο τέλος είχε ο «κεντροαριστερός», αλλά στην πραγματικότητα... καραδεξιός πρώην πρόεδρος του Περού, Αλαν Γκαρσία, που αυτοπυροβολήθηκε χθες στο κεφάλι, όταν αστυνομικοί πήγαν στο σπίτι του να τον συλλάβουν για την εμπλοκή του στο μέγα σκάνδαλο διαφθοράς με τις υπερκομματικές και διασυνοριακές μίζες της βραζιλιάνικης κατασκευαστικής εταιρείας Odebrecht.
Ο Γκαρσία είχε προσπαθήσει νωρίτερα να διαφύγει, ζητώντας άσυλο στην πρεσβεία της Ουρουγουάης, όπου είχε παραμείνει για 16 μέρες.
Ομως το Μοντεβίδεο απέρριψε το αίτημά του και ο Γκαρσία, παρά τις επίμονες διαψεύσεις του, αντιμετώπιζε βαριά ποινή φυλάκισης, αφού οι εισαγγελείς εκτιμούν πως είχε δωροδοκηθεί –όπως και άλλοι τρεις πρόεδροι του Περού και δεκάδες ακόμη κορυφαίοι αξιωματούχοι σε δέκα χώρες της Λατινικής Αμερικής– με εκατομμύρια δολάρια από τον βραζιλιάνικο κολοσσό με σκοπό την προνομιακή εξασφάλιση συμβάσεων ύψους πολλών δισεκατομμυρίων.
Για την ακρίβεια, η κατασκευαστική έχει παραδεχτεί πως έδωσε μίζες συνολικού ύψους 788 εκατ. δολαρίων, εκ των οποίων τα 29 εκατ. σε Περουβιανούς, από το 2005 μέχρι το 2014.
Να σημειωθεί πως την περασμένη Τετάρτη, ένας άλλος πρώην πρόεδρος του Περού, ο Πέδρο Κουτσίνσκι, προφυλακίστηκε στο πλαίσιο της ίδιας υπόθεσης, ενώ κατηγορίες αντιμετωπίζουν άλλοι δύο πρόεδροι, ο Αλεχάντρο Τολέδο και ο Ογιάντα Ουμάλα.
Ο Αλαν Γκαρσία υπήρξε πολιτικό φαινόμενο - λαϊκιστής, δημοφιλής αρχικά και λαομίσητος στη συνέχεια. Το 1978 έγινε ο νεότερος βουλευτής της Συντακτικής Συνέλευσης και το 1985, σε ηλικία 36 ετών, ο νεότερος πρόεδρος του Περού, όντας σιωπηρά «εκλεκτός» της ελίτ και των Αμερικανών.
Η πρώτη του αυτή θητεία υπήρξε καταστροφική για τη χώρα, αφού τα οικονομικά του πειράματα οδήγησαν σε υπερπληθωρισμό (έφτασε το... 7.649% το 1990!) και ραγδαίες υποτιμήσεις και... αναβαπτίσεις του νομίσματος, ενώ το ΑΕΠ αλλά και το κατά κεφαλήν εισόδημα σημείωσαν πτώση 20%.
Εν μέσω της οικονομικής ελεύθερης πτώσης, και με το επαναστατικό «Φωτεινό Μονοπάτι» να κερδίζει συνεχώς δυνάμεις, ο Γκαρσία επιδίωξε στρατιωτική λύση στο αντάρτικο πρόβλημα, με τη βοήθεια της CIA και του αμερικανικού στρατού - δίνοντας μάλιστα εντολή για μαζικές παραστρατιωτικές εκτελέσεις «συμπαθούντων» αγροτών από τάγματα θανάτου που στρατολογούνταν ανάμεσα σε μέλη του κόμματός του, αλλά και σφαγές πολιτικών κρατουμένων μέσα στις φυλακές.
Σύμφωνα με επίσημη έρευνα, στη διάρκεια της προεδρίας του Γκαρσία γύρω στα 1.600 άτομα «εξαφανίστηκαν», δηλαδή δολοφονήθηκαν.
Μετά την πρώτη προεδρία ο Γκαρσία κατηγορήθηκε για υποθέσεις διαφθοράς και αυτοεξορίστηκε στην Κολομβία και αργότερα στη Γαλλία, για να επιστρέψει στο Περού το 2001, μετά τη φυγή του Αλμπέρτο Φουχιμόρι.
Αντί όμως να πάει φυλακή για τα εγκλήματα και τα λαδώματα της προηγούμενης θητείας του, ο Γκαρσία διεκδίκησε ξανά το προεδρικό αξίωμα, χάνοντας «στον πόντο» από τον Τολέδο, και τελικά επανεξελέγη πρόεδρος το 2006, χάρη στην ανοιχτή στήριξη της Ουάσινγκτον και την υπόσχεση για νέο πακέτο οικονομικής βοήθειας από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο...
Νομοτελειακά, και η δεύτερη κυβέρνησή του σημαδεύτηκε από σκάνδαλα και εσωτερικές διαμάχες, και ιδιαίτερα από το σκάνδαλο με τη δολοφονία αυτοχθόνων του Αμαζονίου που αντιστέκονταν στην εισβολή πετρελαϊκών εταιρειών στα μέρη τους - σκάνδαλα που πρώτα τον έθεσαν εκτός πολιτικής και τώρα τον έστειλαν στον άλλο κόσμο.
