Ζήτω ο αγώνας, σύντροφε Σουλεϊμάν

Τη Δευτέρα που μας πέρασε πέθανε σε ηλικία 75 ετών μία από τις πιο εμβληματικές μορφές της παλαιστινιακής αντίστασης, ο Χατζ Σουλεϊμάν αλ-Χαθαλίν.

Είχε τραυματιστεί βαρύτατα στις 5 Ιανουαρίου από φορτηγό-γερανό των Ισραηλινών, οι οποίοι εφορμούσαν στη γειτονιά του, Ουμ αλ Χάιρ, στη Χεβρώνα, για να κατάσχουν αυτοκίνητα Παλαιστινίων τα οποία αυθαίρετα χαρακτηρίζουν «κλεμμένα».

Ο Χατζ Σουλεϊμάν, μαζί με δεκάδες άλλους χωριανούς, βγήκαν στον δρόμο για να διαμαρτυρηθούν απέναντι στο κομβόι των εποίκων· ο ίδιος βρισκόταν στην άκρη του δρόμου, κουνώντας τη σημαία που κρατούσε πάντα στα χέρια του, και ένα φορτηγό έκανε επίτηδες μια απότομη μανούβρα και τον χτύπησε. Για δυο βδομάδες νοσηλεύτηκε σε κώμα, ώσπου κατέληξε.

Ο Χατζ Σουλεϊμάν δολοφονήθηκε γιατί συμβόλιζε τον ανένδοτο, ανυποχώρητο, αποφασιστικό αγώνα των Παλαιστινίων για Γη και Ελευθερία. Γεννήθηκε μέσα στον Μεγάλο Ξεριζωμό του 1948, μέσα στη Νάκμπα.

Από τα μικράτα του, βίωσε αμέτρητους ξεριζωμούς, από παράγκα σε παράγκα, από γειτονιά σε γειτονιά, ανάλογα με τις ορέξεις των εποίκων. Ολη του η ζωή ταυτίστηκε με το κίνημα· δεν συμμετείχε σ’ αυτό μόνο στην ατίθαση νιότη, αλλά από τα πολύ τρυφερά παιδικά χρόνια μέχρι τα γεράματα που του στέρησαν πρόωρα.

Υπήρξε ηγετική φυσιογνωμία στην αντίσταση των κατοίκων της Νότιας Χεβρώνας απέναντι στην κλοπή γης, στο γκρέμισμα σπιτιών, στην καταστολή, στις μαζικές φυλακίσεις που υφίστανται εδώ και δεκαετίες από το κράτος του Ισραήλ.

Βρισκόταν πάντα εκεί, με τα άσπρα του ρούχα, τη μαγκούρα του και μια σημαία. Δεν συνήθισε ποτέ τη φρίκη, δεν συμβιβάστηκε ποτέ με την αδικία. Τα έβαζε με τους πάνοπλους στρατιώτες, φτύνοντας κατάμουτρα την επίδειξη δύναμης που κάνουν σε πόλεις και χωριά... Γι’ αυτό και τον δολοφόνησαν.

Η ζωή του Χατζ Σουλεϊμάν θα μπορούσε να είναι μία άψογη καταγραφή της ιστορίας αυτής της αδικίας, αυτής της Γενοκτονίας. Κι αν τούς ενόχλησε πολύ και αποφάσισαν να τον βγάλουν από τη μέση... ας μην εφησυχάζουν. Ερχονται χιλιάδες άλλοι νέοι Σουλεϊμάν!