Κοράκια, νεοναζί και «κόκκινα» ελάφια

ΡΩΣΙΑ

Ένα κοπάδι από κοράκια λιάζεται πάνω σε σταυρούς μνημάτων, σε νεκροταφείο του Λένινγκραντ, της Αγίας Πετρούπολης εν πάση περιπτώσει, που προορίζεται ειδικά για θύματα του κορονοϊού. Πάντα σκεφτόμουν πως αδικούμε αυτά τα πανέξυπνα ζώα όταν τα κακολογούμε και τους φορτώνουμε ένα σωρό μακάβριους μύθους, όμως κι αυτά δεν βοηθάνε λίγο να αποκατασταθεί η φήμη τους!

ΙΣΠΑΝΙΑ

Αυτά εδώ τα καλόπαιδα που βλέπετε, είναι μία μονάδα Ειδικών Δυνάμεων του ισπανικού στρατού, η λεγόμενη «Λεγεώνα». Μαζί με εκατοντάδες άλλους συναδέλφους τους από άλλα Σώματα, έκαναν και φέτος μαζική παρέλαση για τη λεγόμενη «Ισπανική Ημέρα», 12 Οκτωβρίου δηλαδή, που γιορτάζει τάχα την άφιξη του Χριστόφορου Κολόμβου στον Νέο Κόσμο. Την έναρξη, δηλαδή, της μεγαλύτερης αποικιοκρατικής εκστρατείας στην ιστορία της ανθρωπότητας, που οδήγησε σε αιώνες γενοκτονίας και πολιτισμικού βιασμού των αυτόχθονων πολιτισμών της Αμερικής, στην εξόντωση των Μάγιας και των Ίνκας, στην εισαγωγή σκλάβων από την Αφρική κ.ά. Για ρωτήστε τους «Ινδιάνους» (που τους λέμε έτσι γιατί ο μπαρμπα-Κολόμβος νόμιζε πως έφτασε στην Ινδία, οπότε βάφτισε τους πληθυσμούς που άρχισε να σφαγιάζει Ινδιάνους κι ο δυτικός κόσμος ουδέποτε ενδιαφέρθηκε να αποκαταστήσει έστω αυτό το γλωσσικό ατόπημα) και τους μαύρους, απόγονους σκλάβων, πώς νιώθουν για την αποφράδα εκείνη μέρα που πάτησαν οι Δυτικοί το ποδάρι τους στην Αμερική... Πίσω, στη φωτογραφία μας, όμως. Η Μαδρίτη σείεται κάθε χρόνο από τα βροντερά βήματα του στρατού, αλλά και από εκείνα των εθνικιστών που βρίσκουν την αισχρή στρατιωτική φιέστα... πολύ δημοκρατική για τα γούστα τους, οπότε κάνουν κάθε χρόνο «αντιπαρέλαση» (βλ. την επόμενη φωτογραφία), όπου χαιρετούν συνεχώς αρχαιοελληνικά. Ή αρχαιοϊσπανικά. Καταλάβατε... Σκέφτομαι τον Φράνκο να σείεται κι αυτός περήφανος, μέσα στον τάφο του, από τις φασιστικές παρελάσεις στη Μαδρίτη και με πιάνει η ψυχή μου!

ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ

Ένα μεγάλο κόκκινο ελάφι (έτσι λέγεται το είδος, μην ψάξετε να βρείτε κόκκινο στη φωτογραφία) ξυπνά με το πρώτο φως της αυγής, ανασηκώνεται μέσα από τους θάμνους που μπλέκονται στα κέρατά του και βγάζει μια δυνατή κραυγή-ερωτικό κάλεσμα, καθώς πρόκειται για περίοδο ζευγαρώματος. Πρωί πρωί, θα μου πείτε; Ούτε έναν καφέ πρώτα; Ε, περί ορέξεως... Η φωτογραφία αποτυπώνει τόσο γλαφυρά την έκφραση της κραυγής, που είναι σαν να την ακούς.