Κλονίζονται τα θεμέλια του Νέου Λαϊκού Μετώπου

Οπως ενδεχομένως θα έλεγε και ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, με την απόφαση του Σοσιαλιστικού Κόμματος να μην υπερψηφίσει την πρόταση μομφής σε βάρος της κυβέρνησης του Φρανσουά Μπαϊρού, ολοκληρώθηκε κατά βάση το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου της ενωμένης Αριστεράς στη Γαλλία. Προαναγγελθέντος, υπό την έννοια ότι οι πάντες τον τελευταίο καιρό έβλεπαν πως -σε αντίθεση με τα άλλα αριστερά κόμματα- το Σοσιαλιστικό Κόμμα δεν ήταν διατεθειμένο να επαναλάβει αυτό που έκανε με την κυβέρνηση του δεξιού πολιτικού Μισέλ Μπαρνιέ, δηλαδή να οδηγήσει τη Γαλλία σε ακυβερνησία, συνεργαζόμενο επί της ουσίας με το ακροδεξιό κόμμα της Μαρίν Λεπέν. Προτίμησε να δώσει «το φιλί της ζωής» στην κυβέρνηση του κεντρώου Μπαϊρού, γνωρίζοντας βεβαίως πως ταυτόχρονα οδηγούσε σε ευθανασία το Νέο Λαϊκό Μέτωπο, υπό τη σκέπη του οποίου κατέβηκε στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές.

Η συνέχεια ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενη. Ο ηγέτης της Ανυπότακτης Γαλλίας Ζαν-Λικ Μελανσόν δήλωσε πως «οι Σοσιαλιστές έθεσαν εαυτούς εκτός Αριστεράς» και αυτοί του απάντησαν πως δεν έχει καμία αρμοδιότητα να μοιράζει πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων. Και όχι μόνον αυτό. Εσπευσαν να προαναγγείλουν πως στις προεδρικές εκλογές του 2027 δεν θα στηρίξουν την υποψηφιότητά του, αφήνοντας να εννοηθεί πως στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται λίγο-πολύ τόσο οι Οικολόγοι όσο και το Κομμουνιστικό Κόμμα.

Τούτων δοθέντων ο μεγάλος κερδισμένος από χθες στη Γαλλία δεν είναι άλλος από τον Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος από το 2022 -οπότε έπαψε να διαθέτει κοινοβουλευτική πλειοψηφία- και μετά έναν στόχο είχε: τη διάσπαση της Αριστεράς και την απομόνωση του ριζοσπαστικότερου τμήματός της, δηλαδή της Ανυπότακτης Γαλλίας. Οπερ και εγένετο. Εξάλλου ο Γάλλος πρόεδρος, όπως όλοι άλλωστε, γνώριζε πως η Αριστερά στη Γαλλία κάθε άλλο παρά ενωμένη ήταν και πως οι προεκλογικές συνεργασίες των κομμάτων της οφείλονταν περισσότερο στον εκλογικό νόμο που κατακρεουργεί τα μικρά κόμματα και λιγότερο στις προγραμματικές συγκλίσεις.

Οφείλονταν επίσης στην επιλογή του Μελανσόν να «χαρίσει» έναν σημαντικό αριθμό εδρών, που κανονικά ανήκαν στην Ανυπότακτη Γαλλία, στους απειλούμενους, ήδη από το 2017, με πολιτική εξαφάνιση Σοσιαλιστές, Οικολόγους και Κομμουνιστές. Ως αντάλλαγμα θα λάμβανε την αρωγή τους στην προσπάθειά του να γίνει πρόεδρος της Γαλλίας.

Ολα αυτά λειτούργησαν ώς τις ευρωεκλογές του περασμένου Ιουνίου, οπότε ο συσχετισμός των δυνάμεων στον χώρο της Αριστεράς άλλαξε ριζικά, με την Ανυπότακτη Γαλλία να πέφτει κάτω από το 10% και τους Σοσιαλιστές να σκαρφαλώνουν στο 16%. Ωστόσο, το σημαντικότερο κέρδος για τον Γάλλο πρόεδρο είναι ότι μετά τον απογαλακτισμό των Σοσιαλιστών από το Νέο Λαϊκό Μέτωπο, η επιβίωση του εκάστοτε πρωθυπουργού που διορίζει δεν θα εξαρτάται πλέον από τις διαθέσεις ενός «αντισυστημικού κόμματος», όπως κατά καιρούς αυτοσυστήνεται η ακροδεξιά Εθνική Συσπείρωση της Λεπέν, αλλά από τις διαθέσεις του Σοσιαλιστικού Κόμματος, που τα τελευταία 50 χρόνια έχει κυβερνήσει περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο κόμμα τη Γαλλία. Οσο για το Νέο Λαϊκό Μέτωπο της Αριστεράς, η έκφραση που δείχνει πλέον καλύτερα να του ταιριάζει δεν είναι άλλη από το «ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα», κι ας μην υπάρχει στα γαλλικά.