Μετωπική των συνδικάτων με την κυβέρνηση Μελόνι

Για να στηρίξουν τη γενική απεργία της περασμένης Παρασκευής στην Ιταλία κατέβηκαν στους δρόμους πάνω από πεντακόσιες χιλιάδες εργαζόμενοι και συνταξιούχοι. Τα συνδικάτα Cgil και Uil, μαζί με τα αυτόνομα «συνδικάτα βάσης», έστειλαν ένα ξεκάθαρο μήνυμα στην κυβέρνηση της Τζόρτζια Μελόνι και απέρριψαν το σχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού.

«Αν δεν ξεκινήσει μια νέα φάση ουσιαστικού διαλόγου, η οποία να οδηγήσει σε βαθιά αλλαγή του προϋπολογισμού, θα πρέπει, μαζί με το συνδικάτο Uil, να βρούμε τρόπο να συνεχίσουμε τις κινητοποιήσεις», δήλωσε ο γραμματέας του Cgil, Μαουρίτσιο Λαντίνι. Με τη γενική αυτή απεργία οι Ιταλοί ζήτησαν να στηριχτούν η δημόσια Παιδεία και Υγεία, οι οποίες βρίσκονται σε προβληματική, αν όχι απελπιστική, κατάσταση. Παράλληλα, εξέφρασαν την πλήρη διαφωνία τους με τη γραμμή της κυβέρνησης Μελόνι, η οποία ευνοεί τους ελεύθερους επαγγελματίες, αλλά «ξεχνά» τους δημοσίους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους.

Τις αμέσως επόμενες ημέρες η υπερσυντηρητική κυβέρνηση της Ρώμης θα πρέπει να δείξει αν επιθυμεί να βρει ένα σημείο επαφής με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις της χώρας ή αν προτιμά να αδιαφορήσει για τα αιτήματά τους. Είναι η πρώτη φορά, άλλωστε, που το σχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού κατατέθηκε χωρίς να γίνει πρώτα διάλογος με τα μεγαλύτερα συνδικάτα της χώρας. Τα μέχρι τώρα «δείγματα γραφής» δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά: ο γραμματέας της Λέγκας και υπουργός Μεταφορών, Ματέο Σαλβίνι, έκανε ό,τι μπορούσε για να μειώσει τη διάρκεια της απεργίας σε τραμ, μετρό και λεωφορεία από τις οκτώ ώρες που είχαν προκηρυχτεί σε τέσσερις. Τελικά τα κατάφερε με επίταξη των εργαζομένων και στήριξη των τοπικών, διοικητικών δικαστηρίων στα οποία είχαν προσφύγει τα συνδικάτα. Σε βίντεο που ανάρτησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μάλιστα, διεκδίκησε την ορθότητα της απόφασής του, «για να μην ταλαιπωρηθούν οι πολίτες». Είναι σαφές ότι με τέτοιου είδους κινήσεις ο κοινωνικός διάλογος γίνεται όλο και δυσκολότερος.

Στο μεταξύ, υπάρχει και ένα άλλο μέτωπο. Εκείνο των συγκρούσεων στο εσωτερικό της συμμαχίας που στηρίζει την κυβέρνηση Μελόνι. Οι δύο εταίροι της Ιταλίδας πρωθυπουργού, η Λέγκα και η Φόρτσα Ιτάλια, τσακώνονται συνεχώς, με συνεχείς και εμφανείς πλέον εντάσεις. Τελευταία αφορμή ήταν η πρόταση της Λέγκας να μειωθεί κατά είκοσι ευρώ η ετήσια εισφορά των πολιτών υπέρ της δημόσιας ραδιοφωνίας και τηλεόρασης Rai.

Η Φόρτσα Ιτάλια, με επικεφαλής τον υπουργό Εξωτερικών Αντόνιο Ταγιάνι, καταψήφισε τη σχετική τροπολογία και υιοθέτησε ουσιαστικά τη θέση της αντιπολίτευσης. Στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι σαφές ότι ο Ταγιάνι θέλησε να υπερασπίσει τα συμφέροντα του τηλεοπτικού ομίλου Μπερλουσκόνι, διότι η μείωση της οικονομικής στήριξης των πολιτών θα οδηγούσε τη Rai στο να αυξήσει το διαφημιστικό της μερίδιο μειώνοντας τα κέρδη των ιδιωτών.

Πέρα από τη συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, οι διαφωνίες είναι σχεδόν αμέτρητες. Η Φόρτσα Ιτάλια, για παράδειγμα, θέλει να δοθεί η ιταλική υπηκοότητα σε παιδιά μεταναστών που έχουν φοιτήσει για τουλάχιστον πέντε χρόνια σε ιταλικά σχολεία. Και ο Σαλβίνι είναι κάτι περισσότερο από αντίθετος. Την ίδια ώρα, η Λέγκα ζητά να φορολογηθούν τα υπερκέρδη των ιταλικών τραπεζών, αλλά ο Ταγιάνι δεν θέλει ούτε να μπει στη σχετική συζήτηση.

Εκ πρώτης όψεως όλα αυτά μοιάζουν με μια σχετικά αναμενόμενη σύγκρουση ανάμεσα στην κεντροδεξιά Φόρτσα Ιτάλια και σε ένα κόμμα το οποίο διεκδικεί την απόλυτη εγγύτητα, αν όχι πλήρη ταύτιση απόψεων, με το μοντέλο του τραμπισμού. Η Τζόρτζια Μελόνι θεωρεί ότι είναι ακόμη σε θέση να ελέγξει την κατάσταση και επιμένει ότι πρόκειται μόνον για «αψιμαχίες». Δεν είναι λίγοι, όμως, εδώ στην Ιταλία, εκείνοι που πιστεύουν πως οι συνεχείς αυτές οξύνσεις μπορεί να οδηγήσουν -μεσοπρόθεσμα- σε μια εντυπωσιακή αλλαγή του πολιτικού σκηνικού. Σε μια νέα κυβέρνηση ευρείας συμμετοχής, δηλαδή, με κύριο κορμό τη συνεργασία της Φόρτσα Ιτάλια με την Κεντροαριστερά. Κάτι που προϋποθέτει, όμως, αναγκαστική προσφυγή στις κάλπες, με αλλαγή των πολιτικών ισορροπιών και ουσιαστική αποδυνάμωση της Μελόνι.