Η «τραμπική Ιταλία» πανηγυρίζει

Η νίκη του δισεκατομμυριούχου Ντόναλντ Τραμπ έγινε δεκτή με ικανοποίηση -ή τουλάχιστον χωρίς αισθητή απογοήτευση- από την πλειονότητα των πολιτικών δυνάμεων της Ιταλίας.

Χωρίς καμία αμφιβολία ο πιο ενθουσιώδης, φυσικά, ήταν ο γραμματέας της Λέγκας, υπουργός Μεταφορών και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Ματέο Σαλβίνι. Υπογράμμισε αμέσως ότι «η Λέγκα ήταν το μόνο κόμμα που στήριζε ανέκαθεν τον νικητή των χθεσινών εκλογών» και απαρίθμησε τα σημεία που, κατά την άποψή του, κάνουν το κόμμα του να συγγενεύει στενότατα με τους σημερινούς Ρεπουμπλικανούς: «καταπολέμηση της παράτυπης μετανάστευσης, μείωση των φόρων, χριστιανικές ρίζες και επιστροφή στην ειρήνη, ελευθερία σκέψης και όχι σε πολιτικές δίκες». Το μόνο σίγουρο είναι ότι από εδώ και στο εξής ο Σαλβίνι θα ανεβάσει ακόμη περισσότερο τους τόνους της προπαγάνδας του κατά μεταναστών και περιθωριοποιημένων.

Οσο για την πρωθυπουργό Τζόρτζια Μελόνι, η κατάσταση είναι κάπως περιπλοκότερη. Το μεγαλύτερο μέρος των ψηφοφόρων της νιώθει, ασφαλώς, ότι ανήκει στο στρατόπεδο του Τραμπ, αλλά η ίδια -τα τελευταία δύο χρόνια- συντάχθηκε απόλυτα με τον Μπάιντεν, τόσο στο Ουκρανικό όσο και στη διαχείριση του Μεσανατολικού. Οπως συμβαίνει σχεδόν πάντα στην πολιτική, βέβαια, ξεκίνησε ήδη η πορεία που οδηγεί στον εναγκαλισμό του νικητή. Τους ενώνει, άλλωστε, η φιλία με τον Ελον Μασκ, όπως και οι γνωστές θέσεις τους στο μεταναστευτικό και στην αντιμετώπιση των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ+ πολιτών. «Ιταλία και Ηνωμένες Πολιτείες είναι αδελφά έθνη. Συνδέονται από ισχυρότατη συμμαχία, κοινές αξίες και ιστορική φιλία», έγραψε στο συγχαρητήριο μήνυμά της η Μελόνι.

Η μπερλουσκονική Φόρτσα Ιτάλια κράτησε κάπως χαμηλότερους τόνους και ο νυν αρχηγός της, ο υπουργός Εξωτερικών, Αντόνιο Ταγιάνι, περιορίστηκε στο να δηλώσει ότι «δεν βλέπει προβλήματα στον ορίζοντα με την εκλογή Τραμπ» και πως «θεωρεί, αντιθέτως, ότι ο νικητής των εκλογών νιώθει συμπάθεια για την Ιταλία». Ολοι ξέρουμε, όμως, ότι τραμπισμός και μπερλουσκονισμός έχουν σημαντικά κοινά σημεία, αρχίζοντας από το μένος κατά των αυτόνομων και ελεύθερων δικαστών.

Περνώντας στην αντιπολίτευση, οι μόνες δύο μεγάλες δυνάμεις που στήριξαν ανοιχτά την Κάμαλα Χάρις και εξέφρασαν ειλικρινή λύπη για την ήττα της είναι το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα και η συμμαχία Ιταλικής Αριστεράς και Οικολόγων. H γραμματέας των «Δημοκρατικών», Ελι Σλάιν, υπενθύμισε ότι «μιλάμε για έναν άνθρωπο, ο οποίος, τις τελευταίες ημέρες, δεν έκανε τίποτα για να κρύψει ότι μισεί την Ευρωπαϊκή Ενωση» και, κατά συνέπεια, αποτελεί κίνδυνο για τη Γηραιά Ηπειρο.

Δεν είναι της ίδιας άποψης, όμως, το Κίνημα Πέντε Αστέρων, το οποίο, υποθετικά, θα έπρεπε να συμβάλει, στην Ιταλία, στο να συγκροτηθεί μια προοδευτική συμμαχία. Σύμφωνα με τον πρόεδρό του και πρώην πρωθυπουργό Τζουζέπε Κόντε, οι εκλογές αυτές «αποτελούν μάθημα για τους δήθεν προοδευτικούς». Δεν δίστασε, επίσης, να προσθέσει ότι «η νίκη του Τραμπ ήταν ξεκάθαρη και σε ό,τι αφορά τη λαϊκή ψήφο». Η αμφισημία αυτή των «Πεντάστερων» δεν αφορά μόνον τις εξελίξεις στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού και συνεχίζει να δυσκολεύει τη συγκρότηση ενός ενιαίου αντιπολιτευτικού μετώπου κατά της Μελόνι και των κυβερνητικών εταίρων της.