Απεργιακός Φεβρουάριος

Δάσκαλοι, πανεπιστημιακοί, οδηγοί τρένων και λεωφορείων, συνοροφύλακες σε αεροδρόμια και λιμάνια, εργαζόμενοι σε μουσεία, δημόσιοι υπάλληλοι σε περισσότερους από 120 φορείς. Πάνω από μισό εκατομμύριο απεργοί κατέκλυσαν χθες τους δρόμους της Βρετανίας στη μεγαλύτερη κινητοποίηση της τελευταίας 12ετίας, εγκαινιάζοντας έναν «καυτό» Φεβρουάριο. Τα αιτήματα; Μισθολογικές αυξήσεις, καλύτερες συνθήκες εργασίας, διασφάλιση της απασχόλησης, ενίσχυση των δημόσιων δαπανών.

Ητοι κοινά με αυτά των απεργιών άλλων κλάδων που προηγήθηκαν ή έπονται, σε μια χώρα όπου η βίαιη φτωχοποίηση λόγω ακρίβειας βαθαίνει, αλλά η κυβέρνηση επιδεικτικά κωφεύει επικαλούμενη μονότονα τα μακροοικονομικά και όχι μόνο. Αντιμέτωπη με έναν κυκεώνα προβλημάτων και ενδοκυβερνητικών σκανδάλων διαφθοράς, η Ντάουνινγκ Στριτ -υπό τον «πρωθυπουργό των πλουσίων», όπως παγιώνεται ο πολυεκατομμυριούχος Ρίσι Σούνακ- έχει κηρύξει πλέον ανοιχτό πόλεμο στους απεργούς.

Ενόσω τους προσφέρει «ψίχουλα» ως αυξήσεις -ούτε το μισό του τρέχοντος πληθωρισμού που είναι στο 10,5%, σε υψηλό 40ετίας-, προωθεί απεργοκτόνο νόμο που προβλέπει ελάχιστο αριθμό εργαζομένων σε βασικούς τομείς και απόλυση για όσους αρνηθούν. Το νομοσχέδιο πέρασε παραμονή της χθεσινής απεργίας στη Βουλή των Κοινοτήτων εν μέσω κατακραυγής από τα συνδικάτα και την αξιωματική αντιπολίτευση των Εργατικών. Η συνέχεια θα δοθεί στη Βουλή των Λόρδων.

Ροκανίζοντας τον χρόνο -στις 6 Φεβρουαρίου έχουν προγραμματιστεί νέες απεργίες στον τομέα της υγείας- η συντηρητική κυβέρνηση Σούνακ στυλώνει τα πόδια. Επιμένει ότι τυχόν ικανοποίηση των μισθολογικών αιτημάτων των απεργών θα οδηγήσει σε αυξήσεις φόρων, περαιτέρω περικοπές δαπανών και περισσότερο κρατικό δανεισμό. Αν και εμμονική πάντως με τους αριθμούς, αποσιωπεί τη συνολική εικόνα. Μία από τις χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι αυτή των εκπαιδευτικών που είχαν να απεργήσουν από το 2016.

Το πανάκριβο Rolex

Η κυβέρνηση προτείνει στον κλάδο τους αύξηση της τάξης του 5%, την ώρα που μελέτη του Ινστιτούτου Δημοσιονομικών Ερευνών έχει καταδείξει ότι οι μισθοί τους μειώθηκαν ήδη μέσα στην τελευταία 12ετία και σε πραγματικούς όρους κατά 11%. Ως εκ τούτου ο αριθμός των εκπαιδευτικών στα βρετανικά δημόσια σχολεία βαίνει διαρκώς μειούμενος. Παρ’ όλα αυτά ο πρωθυπουργός Σούνακ χαρακτήρισε από βήματος της Βουλής τη χθεσινή απεργία «λανθασμένη».

«Η εκπαίδευση των παιδιών μας είναι πολύτιμη και τους αξίζει να είναι στο σχολείο σήμερα» είπε, επιχειρώντας να στιγματίσει τους απεργούς εκπαιδευτικούς. Η δε υπουργός Παιδείας, Τζίλιαν Κίγκαν, εμφανίστηκε στο BBC για να τους καλέσει δημόσια να είναι «ρεαλιστές», ενόσω «τύφλωνε» τις τηλεοπτικές οθόνες με το χρυσό ρολόι Rolex που φορούσε, αξίας 10.000 λιρών.

Προφανώς στο… σπασμένο ταξικό «ζύγι» της κυβέρνησης των Τόρις υπάρχουν άλλα «μέτρα και σταθμά». Ενα από αυτά αποτελεί η εκτίμηση του Κέντρου Οικονομικών και Επιχειρηματικών Ερευνών (CEBR) ότι η βρετανική οικονομία δεν έχει υποστεί έως τώρα μεγάλο πλήγμα από τις απεργίες. Το συνολικό κόστος τους κατά τους τελευταίους οχτώ μήνες αποτιμάται σε περίπου 1,7 δισεκατομμύρια λίρες ή περίπου 0,1% του ΑΕΠ. Η οικονομική πολιτική της Ντάουνινγκ Στριτ είναι ωστόσο… μετεξεταστέα. Το ΔΝΤ τόνισε την Τρίτη ότι η Βρετανία θα είναι η μοναδική μεγάλη οικονομία που φέτος θα συρρικνωθεί, σημειώνοντας χειρότερες επιδόσεις ακόμη και από τη Ρωσία η οποία πλήττεται από κυρώσεις.

Σε αυτό το φόντο η εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση Σούνακ καταρρέει. Στις δημοσκοπήσεις οι κυβερνώντες Τόρις υπολείπονται των Εργατικών κατά τουλάχιστον 25 ποσοστιαίες μονάδες. Κατά την εταιρεία Ipsos, λιγότεροι από 1 στους 5 Βρετανούς (17%) πιστεύουν ότι η κυβέρνηση Σούνακ έχει διαχειριστεί σωστά το θέμα των απεργιών. Η βρετανική Ομοσπονδία Εργατικών Συνδικάτων (TUC) προαναγγέλλει κλιμάκωση μέχρι η κυβέρνηση να φέρει μια αποδεκτή πρόταση στο τραπέζι. «Το μήνυμα», τόνισε ο γενικός γραμματέας της Πολ Νόβακ, «είναι ότι τα προβλήματα δεν θα εξαφανιστούν ως διά μαγείας».