Στους δρόμους για το συνταξιοδοτικό

Νέο ραντεβού στους δρόμους στις 7 και 11 Φεβρουαρίου έδωσαν τα οχτώ μεγαλύτερα εργατικά συνδικάτα της Γαλλίας, κλιμακώνοντας τον αγώνα ενάντια στην εξαιρετικά αντιδημοφιλή συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση του Εμανουέλ Μακρόν με την απανωτή προκήρυξη άλλων δύο απεργιακών κινητοποιήσεων, μετά και την τεράστια συμμετοχή στα συλλαλητήρια της περασμένης Τρίτης – μεγαλύτερη από εκείνη στις μαζικές πορείες διαμαρτυρίας της 19ης Ιανουαρίου, παρά τις κυβερνητικές και εργοδοτικές αναφορές ότι λιγότεροι εργαζόμενοι έλαβαν μέρος στην προχθεσινή δεύτερη γενική απεργία.

Οι ημερομηνίες των νέων κινητοποιήσεων δεν επιλέχτηκαν τυχαία. Τη Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου αρχίζει στη γαλλική Εθνοσυνέλευση η καυτή συζήτηση για την περαιτέρω απορρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος, συμπεριλαμβανομένης της αύξησης του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 χρόνια στην οποία εμμένει ο Γάλλος πρόεδρος κόντρα στη λαϊκή βούληση, όπως αποδεικνύεται όχι απλά από τις δημοσκοπήσεις αλλά κι από τη λαοθάλασσα των διαδηλωτών που απαίτησε ξανά την απόσυρση του επίμαχου σχεδίου.

Νέα απεργία προκηρύχθηκε λοιπόν την ερχόμενη Τρίτη και το ερχόμενο Σάββατο κατόπιν αιτήματος ορισμένων συνδικαλιστικών ενώσεων. «Θέλαμε να ανοίξουμε αυτή τη δυνατότητα, επειδή εργαζόμενοι μας λένε ότι δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά να χάνουν μέρος του μισθού τους συμμετέχοντας σε διαδήλωση στη διάρκεια των εργάσιμων ωρών τους τις καθημερινές. Γι’ αυτούς είναι περίπλοκο με όρους αγοραστικής δύναμης», εξήγησε η αναπληρώτρια γ.γ. του συνδικάτου CFDT, Μαριλίζ Λεόν.

Εντείνοντας την πίεση στη γαλλική κυβέρνηση, που κωφεύει επιδεικτικά και επιμένει να χαρακτηρίζει «μη διαπραγματεύσιμη» ειδικά την αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, επικαλούμενη το προβλεπόμενο οικονομικό έλλειμμα και τη μελλοντική βιωσιμότητα του συστήματος λόγω αύξησης του προσδόκιμου ζωής και μείωσης των γεννήσεων στη χώρα, σχεδόν 1,3 εκατομμύριο πολίτες σε όλη τη Γαλλία, σύμφωνα με το υπουργείο Εσωτερικών -κάπου 2,5 εκατομμύρια, σύμφωνα με τα συνδικάτα- έλαβαν μέρος στα ογκώδη προχθεσινά συλλαλητήρια. «Είναι μια από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις που έχουν διοργανωθεί στη χώρα μας εδώ και δεκαετίες», υποστήριξε ο γ.γ. του CFDT, Λοράν Μπερζέ.

Δεν είναι μόνο η συνταξιοδότηση στα 64 που έχει εξοργίσει τους περισσότερους Γάλλους, αλλά κι η αύξηση του ελάχιστου αριθμού ετών που θα απαιτούνται για να βγει κάποιος σε πλήρη σύνταξη, με βάση το σχέδιο-«σημαία» της δεύτερης προεδρικής θητείας του «μεταρρυθμιστή» Μακρόν. «Δεν θέλω να περιμένω μέχρι να γίνω 64. Είμαι δασκάλα σε νηπιαγωγείο και είναι αδύνατο να διδάσκω μέχρι τόσο αργά στη ζωή μου. Χρειάζεται πάντα να σκύβουμε και ήδη τα γόνατά μου πονάνε», δήλωνε χαρακτηριστικά στο AFP η 52χρονη Σαντρίν Καρ, διαδηλώτρια στο Μπορντό.

«Οι πολέμιοι λένε ότι τα μέτρα τιμωρούν τους ανειδίκευτους εργάτες ή όσους δεν έχουν ολοκληρώσει τις σπουδές τους, οι οποίοι τείνουν να ξεκινούν την επαγγελματική τους ζωή πολύ νωρίτερα από τους πτυχιούχους», σημείωνε το ειδησεογραφικό πρακτορείο. «Ενας από τους υπουργούς του ίδιου του Μακρόν παραδέχτηκε την περασμένη βδομάδα ότι [οι προτεινόμενες αλλαγές] θα “αφήσουν τις γυναίκες λίγο τιμωρημένες”, σε μια από τις πολλές επικοινωνιακές γκάφες που έχουν αμαυρώσει τις προσπάθειες της κυβέρνησης να προωθήσει το όλο και πιο αντιδημοφιλές σχέδιό της», συμπλήρωνε ρεπορτάζ του France 24. «Το κύριο επιχείρημά της υπονομεύτηκε νωρίτερα αυτόν τον μήνα, όταν το ανεξάρτητο Γνωμοδοτικό Συμβούλιο Συντάξεων της χώρας ανέφερε στο Κοινοβούλιο ότι “οι δαπάνες για τις συντάξεις δεν είναι εκτός ελέγχου - είναι σχετικά περιορισμένες”. Η εκτίμηση ενίσχυσε την ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση ότι η μεταρρύθμιση απαιτεί αναίτιες θυσίες από τους Γάλλους, σε μια εποχή που παλεύουν με την κρίση του πληθωρισμού και ακόμα συνέρχονται από την πανδημία της Covid».

Νεοφιλελεύθερη ατζέντα

«Τα συνδικάτα και τα κόμματα της Αριστεράς θέλουν οι μεγάλες εταιρείες ή τα πιο πλούσια νοικοκυριά να συνεισφέρουν περισσότερο για να ισοσκελιστεί ο προϋπολογισμός του συνταξιοδοτικού συστήματος», παρατηρούσε το ενημερωτικό δίκτυο και παρέθετε μεταξύ άλλων φωτογραφία ενός πλακάτ νεαρής διαδηλώτριας στο Παρίσι που απεικόνιζε τον Μακρόν ως άλλη Μάργκαρετ Θάτσερ, επισημαίνοντας στη λεζάντα ότι οι επικριτές του Γάλλου προέδρου «τον κατηγορούν ότι προωθεί την ίδια νεοφιλελεύθερη ατζέντα με τη Βρετανίδα πρώην πρωθυπουργό». «Μετά την οικονομική κρίση του 2008, οι κυβερνήσεις βρήκαν με κάποιον τρόπο δισεκατομμύρια ευρώ για να διασώσουν τις τράπεζες», έλεγε στο France 24 ο Ερίκ Σουάμπ, δάσκαλος σε Δημοτικό σχολείο ο οποίος αυτοπροσδιορίζεται μάλιστα ως κεντροδεξιός. «Ξέρουν πού να βρουν τα λεφτά όταν χρειάζεται, ιδιαίτερα όταν είναι τα δικά μας λεφτά που ξοδεύουν»...

Η κυβέρνηση Μακρόν ποντάρει μεταξύ άλλων στο ξεφούσκωμα των κινητοποιήσεων λόγω σταδιακής κόπωσης των διαδηλωτών, αν όχι και οικονομικής εξάντλησης των απεργών, σε έναν άτυπο πόλεμο φθοράς για το ποιος θα υποχωρήσει πρώτος. Το μεγάλο στοίχημα για τα εργατικά συνδικάτα, από την άλλη, είναι να διατηρήσει ο αγώνας τους την κοινωνική του δυναμική τους επόμενους μήνες, καθώς η αντιπαράθεση με την κυβέρνηση αναμένεται παρατεταμένη.

«Εχω δύο παιδιά και ενοίκιο να πληρώνω, είμαι όμως έτοιμος να χάσω μερικές εβδομάδες [αμοιβής] ώστε να παραλύσει η χώρα, αντί να χάσω δύο χρόνια αργότερα» στο πλαίσιο συνταξιοδότησης στα 64, έλεγε στο Reuters 55χρονος διαδηλωτής στο Παρίσι. «Τα γαλλικά συνδικάτα γενικώς δεν διαθέτουν μόνιμα απεργιακά ταμεία για να βοηθούν τα μέλη τους να αντεπεξέλθουν» στη διάρκεια απεργιών, παρατηρούσε το ειδησεογραφικό πρακτορείο, «αν και ορισμένα θα δημιουργήσουν περιστασιακά κοινό κορβανά, χρηματοδοτούμενο από δωρεές για συγκεκριμένο σκοπό. Μια αξιοσημείωτη εξαίρεση είναι το CFDT, το μεγαλύτερο συνδικάτο της Γαλλίας, οι συνδρομές των μελών του οποίου βοηθούν στη διατήρηση ενός ταμείου “συνδικαλιστικής δράσης”, που το BFM TV ανέφερε πρόσφατα ότι έχει διογκωθεί σε βάθος δεκαετιών στα 140 εκατομμύρια ευρώ».