Οι πρώτες εκατό ημέρες της «ρεαλίστριας» Μελόνι

Η Τζόρτζια Μελόνι συμπλήρωσε εκατό ημέρες διακυβέρνησης. Ως γνωστόν, το κόμμα της, τα Αδέλφια της Ιταλίας, κέρδισε τις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου με ποσοστό 26% και ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας τον Οκτώβριο, μαζί με τους «ανίσχυρους συμμάχους» της Λέγκα και της Φόρτσα Ιτάλια του Μπερλουσκόνι.

Οσο και αν πρόκειται σίγουρα για πολύ περιορισμένο χρονικό διάστημα, έπειτα από τρεις μήνες είθισται να γίνεται ένας πρώτος απολογισμός. Η κύρια διαπίστωση είναι ότι η σαρανταεξάχρονη Ιταλίδα πρωθυπουργός δεν θέλησε να αλλάξει τη βασική της συνήθεια: παρά τα όποια «χαμόγελα βιτρίνας», οι σύμμαχοί της συνεχίζουν να παραπονιούνται ότι δεν ακούει -όσο θα επιθυμούσαν- τις συμβουλές και προτροπές τους.

Στα «μείον» της μέχρι τώρα πορείας μπορεί κάποιος να καταγράψει το ότι η κυβέρνηση της Ρώμης δεν θέλησε να παρατείνει το μέτρο της κυβέρνησης Ντράγκι για μείωση των φόρων στα καύσιμα. Κάτι που, ιδίως τις πρώτες δύο εβδομάδες του Ιανουαρίου, είχε σίγουρα δυσάρεστες επιπτώσεις στον οικογενειακό προϋπολογισμό των Ιταλών.

Παράλληλα, σε ό,τι αφορά το μεταναστευτικό, η πρόεδρος των Αδελφών της Ιταλίας προσπάθησε να «νερώσει το κρασί της», δυσαρεστώντας, όμως, τόσο τον Ματέο Σαλβίνι όσο και τις ΜΚΟ. Από τη μία, δεν εφαρμόστηκαν τα διάφορα σχέδια για «ναυτικό μπλόκο» νότια της Σικελίας. Από την άλλη, όμως, με την έγκριση πιο αυστηρού κανονισμού, οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις δεν μπορούν να πραγματοποιούν πάνω από μία διάσωση σε κάθε αποστολή τους και συχνά το «ασφαλές λιμάνι» που τους παρέχει η Ιταλία βρίσκεται πολύ μακριά από το σημείο στο οποίο επιχειρούν.

Στα λιγότερο σημαντικά, αλλά επίσης ενδεικτικά, συμπεριλαμβάνεται και το ότι η Τζόρτζια Μελόνι, στα επίσημα έγγραφα και ανακοινώσεις της κυβέρνησης, ζήτησε να την αποκαλούν «κύριο πρωθυπουργό». Περίεργο, αν μη τι άλλο, για την πρώτη γυναίκα που ηγείται μιας ιταλικής κυβέρνησης.

Από την άλλη, όμως, είναι σαφές ότι δεν υπήρξε η σύγκρουση εκείνη με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, την οποία πολλοί είχαν προβλέψει. Προς το παρόν, επίσης, δεν περιορίστηκαν οι ευρύτερες κοινωνικές ελευθερίες και δεν έγιναν «εχθρικές κινήσεις» σε βάρος γυναικών και ομοφυλόφιλων.

Φλερτ με ΕΛΚ

Τις ημέρες αυτές και ο ιταλικός Τύπος αναφέρεται σε «πολιτικό φλερτ» των Αδελφών της Ιταλίας με το ΕΛΚ και σε μελλοντική συμφωνία με στόχο μια «ομόσπονδη σχέση». Οσο για το ενεργειακό, στις Βρυξέλλες η Μελόνι επέμεινε στη χρησιμότητα της έγκρισης του πλαφόν για την τιμή του φυσικού αερίου και, την ίδια ώρα, υπέγραψε συμφωνίες για ενίσχυση της συνεργασίας με χώρες της Βόρειας Αφρικής. Η τελευταία, με την κυβέρνηση της Τρίπολης, προβλέπει τη συνεργασία της ιταλικής εταιρείας υδρογονανθράκων Eni με τη λιβυκή Noc, για την παραγωγή φυσικού αερίου στη βορειοαφρικανική αυτή χώρα. Η συνολική αξία της συμφωνίας αγγίζει τα 8 δισεκατομμύρια δολάρια.

Mε μια πρώτη ματιά, λοιπόν, στις πρώτες 100 ημέρες διακυβέρνησης της Μελόνι μπορεί να πει κάποιος ότι έγιναν κάποιες προσπάθειες με στόχο να περιοριστούν οι ακραίες τάσεις του παρελθόντος. Δεν έχει φανεί ακόμη με σαφήνεια, όμως, αν το κόμμα της εννοεί να εγκαταλείψει τον χώρο της υπερσυντηρητικής δεξιάς παράταξης και να αρχίσει να μετακινείται, με σταθερό τρόπο, προς μια μετριοπαθέστερη κατεύθυνση.

Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι η νέα Ιταλίδα πρωθυπουργός, με τις μέχρι τώρα κινήσεις της, έδωσε έμφαση σε μια «ρεαλιστική στρατηγική», προσπαθώντας να ξεχάσει τους οξυμένους, συχνά, τόνους της προεκλογικής της εκστρατείας. Μια τελευταία, για πολλούς πικρή, αλλά βασική διαπίστωση: στη φάση αυτή, ο καλύτερος σύμμαχος της Μελόνι είναι η ιταλική Κεντροαριστερά, η οποία ψάχνει ακόμη τον νέο της ηγέτη και δεν έχει καταφέρει να βγει από μια φάση «άνευρης πολιτικής ρουτίνας».