Τρομακτικές επιλογές σε Γερουσία και Βουλή

Mετά από μια μικρή παύση η Ιταλία άρχισε να εκπέμπει και πάλι ανησυχητικά μηνύματα. Η επίσημη «πρώτη» της νέας νομοθετικής περιόδου πραγματοποιήθηκε τελικά με επιλογές απόλυτα προσαρμοσμένες στη «μελονική εποχή» που εγκαινιάστηκε στις 25 Σεπτεμβρίου, μόλις έκλεισαν οι κάλπες των γενικών εκλογών.

Πρόεδρος της Γερουσίας εξελέγη ο εβδομηντατετράχρονος Ινιάτσιο Λα Ρούσα, πρώην υπουργός Αμυνας του Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Η ιδεολογική του τοποθέτησή είναι κάτι περισσότερο από σαφής: από έφηβος έγινε μέλος του «μεταφασιστικού» Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος, στο σπίτι του έχει σχεδόν αμέτρητες προτομές του Μουσολίνι και το 2012 ήταν από τους κύριους συνεργάτες της Μελόνι στην ίδρυση των Αδελφών της Ιταλίας. Παρά την όλη αυτή πορεία, αν θέλει να βρει κανείς ένα ελάχιστο θετικό στοιχείο, είναι ότι λόγω ηλικίας και της καριέρας του (διετέλεσε και αντιπρόεδρος της Γερουσίας), ο Λα Ρούσα δείχνει να έχει μια σχετική αίσθηση του ότι, όπως είπε και ο ίδιος, θα πρέπει να τεθεί στις υπηρεσίες των θεσμών και όλων των γερουσιαστών.

Κάτι που δύσκολα μπορεί να διακρίνει κανείς στην άλλη «έκπληξη» της εβδομάδας που αφήνουμε πίσω μας. Πρόεδρος της Βουλής εξελέγη τελικά ο «υπερσυντηρητικός» Λορέντσο Φοντάνα. Είναι αντιπρόεδρος της Λέγκας και κατάφερε να βάλει στο περιθώριο τον πρώτο, μετριοπαθέστερο υποψήφιο του κόμματός του, Ρικάρντο Μολινάρι. Ο Φοντάνα μάλλον δεν χρειάζεται συστάσεις: είναι σαράντα δύο ετών και στο παρελθόν έχει κάνει θετικές δηλώσεις για τον Πούτιν, τη Λεπέν και τον Ορμπαν. Πολέμησε την έγκριση των συμφώνων συμβίωσης, θεωρεί ότι η άμβλωση ισοδυναμεί με δολοφονία και τους μετανάστες «κόκκινο πανί».

Στην πρώτη του ομιλία ως πρόεδρος της Βουλής ευχαρίστησε τον Πάπα Φραγκίσκο, αλλά στην πραγματικότητα, σημείο αναφοράς του είναι ακραίοι εκκλησιαστικοί κύκλοι που ήταν πιο κοντά στη συντηρητική γραμμή του προηγούμενου ποντίφικα, του Βενέδικτου. Πέρα από όλα αυτά, υπάρχει και ένα διαδικτυακό ντοκουμέντο που αφορά την όλη «σταδιοδρομία» τού Φοντάνα: το 2016, έστειλε θερμό βίντεο-μήνυμα ευχών στη Χρυσή Αυγή για το συνέδριό της.

Μας το θύμισε, με tweet του, ο κεντρώος Ιταλός πολιτικός Κάρλο Καλέντα, ο οποίος φυσικά αναφέρθηκε και στην καταδικαστική απόφαση που έκανε σαφές ότι πρόκειται για «εγκληματική οργάνωση». Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος της ιταλικής Βουλής, στο μήνυμά του αυτό πριν από έξι χρόνια, μεταξύ άλλων ανέφερε ότι «η Ελλάδα είναι φάρος της κλασικής Ευρώπης που αγαπάμε και θέλουμε να αναστηθεί από τις στάχτες της» και έλεγε στα μέλη και στελέχη της Χ.Α.: «Η στιγμή είναι δύσκολη, πρέπει να δώσουμε μάχη. Ξέρω ότι είστε μαχητές».

Σχηματισμός κυβέρνησης

Με αυτές τις πρωτοφανείς προϋποθέσεις λοιπόν, η Τζόρτζια Μελόνι ετοιμάζεται, πιθανότατα την ερχόμενη εβδομάδα, να λάβει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, Σέρτζιο Ματαρέλα. Η δήθεν αρραγής συμμαχία της, όμως, στην πραγματικότητα είναι ήδη βαθιά διχασμένη. Οι γερουσιαστές του Μπερλουσκόνι δεν ψήφισαν τον Λα Ρούσα για πρόεδρο διότι ο «καβαλιέρε» είναι οργισμένος με την πρόεδρο των Αδελφών της Ιταλίας. Σύμφωνα με όσα διαρρέουν, η νικήτρια των εκλογών έχει απορρίψει σχεδόν όλες τις προτάσεις του «καβαλιέρε» σε ό,τι αφορά τη λίστα υπουργών της νέας κυβέρνησης και η μόνη θέση που φαίνεται να είναι βέβαιη για τη Φόρτσα Ιτάλια έως τώρα είναι το υπουργείο Εξωτερικών, με την υπουργοποίηση του Αντόνιο Ταϊάνι, πρώην προέδρου του Ευρωκοινοβουλίου.

Ολα δείχνουν, δηλαδή, ότι ο Σίλβιο μπορεί να λάβει όλο και μεγαλύτερες αποστάσεις από τη βαθύτατα δεξιά κυβέρνηση που, εκτός απροόπτου, θα σχηματιστεί εντός του Οκτωβρίου. Κρίμα μόνο που η αντιπολίτευση δεν δείχνει να έχει κατανοήσει ακόμη τη σημασία και την κρισιμότητα της όλης αυτής φάσης.

Ο Ινιάτσιο Λα Ρούσα εξελέγη πρόεδρος της Γερουσίας χάρη και σε 17 ψήφους των εκπροσώπων των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Πρόκειται για γερουσιαστές του Ρέντσι, των Πέντε Αστέρων ή μήπως και για κάποιους «απογοητευμένους κεντροαριστερούς»; Δεν θα το μάθουμε ποτέ διότι η ψηφοφορία ήταν μυστική. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι χωρίς μια -έστω και ελάχιστη- συντονισμένη κοινή δράση των αντιπολιτευόμενων κομμάτων, η Τζόρτζια Μελόνι «κινδυνεύει» -παρά τις διάφορες ακρότητες και οπισθοδρομήσεις- να κυβερνήσει ανενόχλητη για αρκετό καιρό.