Επανακάμπτει το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων από τη Γερμανία

Ρεπορτάζ του Fabien Perrier, ανταποκριτή της «Le Soir» στην Αθήνα στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας με τίτλο «Επανέρχεται η συζήτηση για τις πολεμικές επανορθώσεις» καταπιάνεται με το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων, το οποίο φαίνεται ότι έχει επανακάμψει, αυτή τη φορά όμως στη Γερμανία.

Ορισμένοι Γερμανοί πολιτικοί φαίνεται να αντιλαμβάνονται ότι η ομαλοποίηση των ελληνογερμανικών σχέσεων στο σύνολό της περιλαμβάνει υποχρεωτικά και τη διαχείριση αυτού του ζητήματος. Ο Άγγελος Αθανασόπουλος έγραψε σχετικά στο «Βήμα» ότι οι ελληνικές διεκδικήσεις για καταβολή πολεμικών αποζημιώσεων από τη Γερμανία συστηματικά μεταβάλλουν τις σχέσεις των δύο χωρών.

Το ζήτημα επανήλθε στην επικαιρότητα μέσω του Manuel Sarrazin, Γερμανού βουλευτή των Πρασίνων, η κοινοβουλευτική ομάδα των οποίων κατέθεσε ψήφισμα στο γερμανικό Κοινοβούλιο υπέρ μίας διαμεσολάβησης μεταξύ Αθήνας και Βερολίνου με αφορμή την επέτειο των 200 ετών από την Επανάσταση του 1821. Ο ίδιος παραχώρησε συνέντευξη στην εφημερίδα «Το Βήμα», όπου χαρακτηρίζει ως αστειότητα τη γερμανική θέση ότι το θέμα των αποζημιώσεων έχει κλείσει.

Η κοινοβουλευτική αυτή πρωτοβουλία και η δήλωση του εν λόγω βουλευτή θεωρείται ότι νομιμοποιούν, λίγους μήνες πριν τις εκλογές στη Γερμανία, τους ισχυρισμούς ότι η τελευταία θα πρέπει να καταβάλει αποζημιώσεις στην Ελλάδα. Όπως γράφει και ο Αθανασόπουλος: «Ας μην ξεχνάμε ότι οι Πράσινοι είναι πολύ δραστήριοι σε αυτό το θέμα και, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, θα μπορούσαν να αναδειχθούν σε εταίρο-κλειδί μετά τις ομοσπονδιακές εκλογές του επόμενου Σεπτεμβρίου».

Το ποσό δε, στο οποίο θα μπορούσαν να φτάσουν οι αποζημιώσεις, σαφώς ενθαρρύνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο θέμα: Πρόκειται για όχι λιγότερο από 289 δισ. ευρώ, σχεδόν όσο το δημόσιο χρέος της Ελλάδας, το οποίο για το 2019 ανήλθε στα 331 δισ. ευρώ (ή το 180,5% του ΑΕΠ της).

Ενδεχόμενη διευθέτηση αυτής της διαφοράς θα είχε και σημαντική διπλωματική αξία. Σύμφωνα με τον Γερμανό βουλευτή, «ακόμη κι υπάρχει μία αρχική διαφωνία, πρέπει να κάνουμε κάτι, αλλά – και αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό 'αλλά' – εάν δεν διαχειριστούμε το θέμα του κατοχικού χρέους, καμία ενέργειά μας δε θα θεωρείται αξιόπιστη από την Ελλάδα».

O συντάκτης υπενθυμίζει στη συνέχεια την περίοδο τρόμου και εκμετάλλευσης που βίωσε η Ελλάδα κατά τη ναζιστική κατοχή, η οποία σφραγίστηκε από εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Σφαγές, εκτελέσεις, λεηλασίες, ολοκληρωτικές καταστροφές χωριών και περίπου 300.000 θάνατοι από πείνα. Η Ελλάδα έχασε την περίοδο εκείνη το 8% του πληθυσμού της.

Ο Χίτλερ ανάγκασε, επίσης, την Ελλάδα «να συμμετάσχει στην πολεμική προσπάθεια της Γερμανίας» με δάνειο ύψους 476 γερμανικών μάρκων από την Τράπεζα της Ελλάδος, ποσό που ισοδυναμεί με 10 δισ. ευρώ. Σε ό,τι αφορά τις αποζημιώσεις, βάσει των συμφωνιών των Παρισίων, η Ελλάδα έλαβε 7 δισ. ευρώ τον Ιανουάριο του 1946. Επτά χρόνια αργότερα, η Συνθήκη του Λονδίνου επί του γερμανικού εξωτερικού χρέους εκτιμά το ύψος της αποζημίωσης στα 41 δισ. δολάρια. Το ποσό αυτό ποτέ δεν κατεβλήθη, όμως, στην Ελλάδα.

Το θέμα επανέκαμψε το 2010, όταν η Ελλάδα ήταν στα πρόθυρα χρεοκοπίας. Το 2014 μία Έκθεση προσδιόρισε το ύψος των αποζημιώσεων στα 162 δισ. ευρώ, ενώ μία κοινοβουλευτική επιτροπή έκανε λόγο δύο χρόνια αργότερα για 270 δισ. ευρώ. Το ποσό αυξάνεται σταθερά λόγω τόκων. Εν καιρώ πανδημίας και επιδεινούμενων δημόσιων οικονομικών, τα χρήματα αυτά θα ήταν καλοδεχούμενα στα κρατικά ταμεία. Θα έδιναν μάλιστα και ώθηση στον Πρωθυπουργό της Ελλάδας, Κυριάκο Μητσοτάκη, μία ώθηση την οποία η Γερμανία δεν έδωσε ποτέ στην προηγούμενη κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, καταλήγει το δημοσίευμα.