Ψηφοφορίες μέχρι τελικής πτώσεως !

Θα δεχτεί η κυβέρνηση Μέι να εφαρμόσει το -μη δεσμευτικό- αποτέλεσμα του χθεσινοβραδινού επαναληπτικού γύρου «ενδεικτικών ψηφοφοριών» στη Βουλή των Κοινοτήτων, αν τελικά προέκυπτε πλειοψηφία (όπως ανέμεναν αρκετοί) για κάποια από τις τέσσερις εναλλακτικές προτάσεις βουλευτών για το Brexit;

Πόσο μάλλον που οι δύο επικρατέστερες προβλέπουν μια ηπιότερη εκδοχή του μέσω κάποιου είδους τελωνειακής ένωσης του Ηνωμένου Βασιλείου με την Ε.Ε., που θα έλυνε σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα με τα ιρλανδικά σύνορα;

Τα μείζονα αυτά ερωτήματα κυριαρχούσαν χθες στο Λονδίνο, καθώς το πολιτικό κομφούζιο για το Brexit δεν έχει τελειωμό. Επιγραμματικά, η εξαιρετικά ρευστή κατάσταση έχει ως εξής: το Κοινοβούλιο θα συνεχίσει (άνευ απροόπτου) να ψηφίζει μέχρι τελικής πτώσεως και τούτη τη βδομάδα.

Η κυβέρνηση είναι στα πρόθυρα κατάρρευσης λόγω οξύτατης διχογνωμίας για τις επόμενες κινήσεις της, εν μέσω νέων απειλών παραίτησης και από ευρωσκεπτικιστές και από φιλοευρωπαίους υπουργούς.

Συνακόλουθα, το εξίσου διχασμένο κυβερνών Συντηρητικό Κόμμα βρίσκεται σε πλήρη αναβρασμό: αφενός για το ενδεχόμενο η κυβέρνηση να υποκύψει σε μια πιο «μαλακή» έξοδο από το ευρωπαϊκό μπλοκ παραβιάζοντας κατάφωρα το κομματικό μανιφέστο, αφετέρου για την πιθανότητα «καταστροφικής» προκήρυξης πρόωρων εκλογών με την (θεωρητικά υπό παραίτηση) Τερέζα Μέι στο τιμόνι της χώρας και της παράταξης.

Οι τέσσερις (από τις εννιά συνολικά) τροπολογίες που κατέθεσαν βουλευτές της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης και επέλεξε να τεθούν προς ψήφιση ο προεδρεύων της Βουλής των Κοινοτήτων Τζον Μπέρκοου αφορούν:

1) την πρόταση του Συντηρητικού Κένεθ Κλαρκ για μόνιμη τελωνειακή ένωση που καταψηφίστηκε την περασμένη βδομάδα με διαφορά μόλις έξι ψήφων,

2) τη διακομματική πρόταση υπό τον Συντηρητικό Νικ Μπόουλς για τη λεγόμενη «κοινή αγορά 2.0», η οποία προβλέπει ένταξη του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ευρωπαϊκή Ζώνη Ελεύθερων Συναλλαγών (EFTA) και τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο (EEA), όπου είναι μέλη χώρες όπως η Νορβηγία (γι’ αυτό και η τροπολογία αποκαλείται επίσης «Νορβηγία συν» [Norway plus]),

3) την πρόταση των Εργατικών Πίτερ Κάιλ και Φιλ Γουίλσον για «επιβεβαιωτικό δημοψήφισμα» επί της όποιας συμφωνίας εγκριθεί στο Κοινοβούλιο, προτού το Σώμα κληθεί να την επικυρώσει,

4) την πρόταση της Τζοάνα Τσέρι από το κόμμα SNP της Σκοτίας για αποσόβηση μιας εξόδου χωρίς συμφωνία, που δυνητικά προβλέπει κοινοβουλευτική ψηφοφορία για ανάκληση του Brexit αν η Ε.Ε. απορρίψει το ενδεχόμενο παράτασής του.

Οι βουλευτές είχαν ξανά δικαίωμα να ψηφίσουν όσες επιλογές επιθυμούσαν. Η κυβέρνηση πάντως ανάγκασε πάλι τους υπουργούς της να απέχουν, δίνοντας δυνατότητα ψήφου κατά συνείδηση μόνο στους υφυπουργούς και τους βουλευτές των Συντηρητικών.

Οι δε Εργατικοί, επικαλούμενοι την ανάγκη επίτευξης συμβιβασμού, αποφάσισαν να επιβάλουν κομματική πειθαρχία υπέρ της τροπολογίας για την «κοινή αγορά 2.0», μολονότι επιφέρει μεταξύ άλλων συνέχιση της ελεύθερης μετακίνησης που αντικρούει στην έως τώρα στρατηγική τους για το Brexit.

Και τέταρτη ψηφοφορία;

Αν τελικά κάποια τροπολογία συγκέντρωνε χθες πλειοψηφία, το δίλημμα ενώπιον της Βρετανίδας πρωθυπουργού θα ήταν δίκοπο μαχαίρι.

Από τη μία πιέζεται έντονα να αποδεχτεί ένα ηπιότερο Brexit ως συμβιβαστική λύση παρά την αντίθεσή της σε μια τελωνειακή ένωση με την Ε.Ε., που θα την έφερνε να προωθεί ουσιαστικά τη στρατηγική των Εργατικών και να καταπίνει τις δεσμεύσεις της για ανεξάρτητη εμπορική πολιτική και κατάργηση της ελεύθερης μετακίνησης.

Από την άλλη, αν ταχθεί υπέρ ενός πιο «μαλακού» Brexit, το κόμμα της κινδυνεύει με διάλυση, με τον αντιπρόεδρο της ευρωφοβικής ομάδας ERG Στιβ Μπέικερ να φτάνει σε σημείο να υπονοεί πως θα καταψηφίσει την κυβέρνηση σε περίπτωση υποβολής νέας πρότασης μομφής εναντίον της (πιθανώς από τους Εργατικούς, που εξετάζουν και αυτό το σενάριο στην προσπάθειά τους να προκαλέσουν πρόωρες εκλογές).

Κι όλα αυτά καθώς η Μέι φέρεται έτοιμη να κατεβάσει για τέταρτη φορά προς ψήφιση στη Βουλή την -τρις απορριφθείσα- συμφωνία της για το Brexit, ενδεχομένως αύριο Τετάρτη, μέρα κατά την οποία βουλευτές θα επιδιώξουν τη διεξαγωγή νέων κοινοβουλευτικών ψηφοφοριών, με διακύβευμα την ψήφιση νομοθεσίας που θα αναγκάζει την κυβέρνηση να εφαρμόσει το αποτέλεσμα των χθεσινών ψηφοφοριών, πάντα υπό την αίρεση επίτευξης πλειοψηφίας.