Μακρόν εναντίον Λεπέν και παραπληροφόρησης

Οταν στις 3 Μαρτίου ο Μακρόν παρουσίαζε το πρόγραμμά του, τον ρώτησε ένας από τους γράφοντες: «Στην περίπτωση δεύτερου γύρου με αντίπαλο τη Λεπέν ελλοχεύει ο κίνδυνος να χαρακτηριστείτε από την αντίπαλό σας ως ο εκπρόσωπος, η ενσάρκωση της παγκοσμιοποίησης και των τεχνοκρατών, είτε αυτό σας εκφράζει είτε όχι. Πώς θα απαντήσετε σ’ αυτό με το συγκεκριμένο πρόγραμμα;». Το ερώτημα αυτό τότε κρίθηκε απρεπές από τα μέλη της ομάδας του.

Ωστόσο, δύο μήνες αργότερα, η αντιπαράθεση Μακρόν - Λεπέν είναι πλέον γεγονός. Οι διοργανωτές του ντιμπέιτ υποσχέθηκαν μια άγρια αντιπαράθεση ανάμεσα στα δύο προγράμματα και τις δύο διαφορετικές οπτικές για την κοινωνία. Αυτό το εύχονταν και οι ίδιοι οι υποψήφιοι. Ο μεν Μακρόν για να κινητοποιήσει και να συσπειρώσει γύρω του το δημοκρατικό μέτωπο, η δε Λεπέν ελπίζοντας να κερδίσει στο νήμα, από την ψήφο σε διάφορες περιφέρειες και, φυσικά, από την αποχή.

Είναι δύσκολο να προβλέψει κάποιος την επιρροή των ψηφοφόρων από αυτήν την αντιπαράθεση. Το βέβαιο όμως είναι ότι το ρίσκο για τον Μακρόν είναι μεγαλύτερο, όπως αποδείχτηκε και στις αμερικανικές εκλογές. Σίγουρα βέβαια ο Μακρόν δεν είναι Κλίντον, είναι μόλις 39 ετών, αρκετά νέος στην πολιτική.

Ο ίδιος ο Τραμπ απολάμβανε να περιγράφει την Κλίντον ως ένα πρόσωπο που μισεί τους Ρεπουμπλικάνους, που ελάχιστα αγαπήθηκε από την Αριστερά και που ήταν σύμβολο της Γουόλ Στριτ και της αμερικανικής ελίτ. Υπάρχουν εδώ κάποιοι παραλληλισμοί με τον Μακρόν, τον «κατά λάθος» επιλεγμένο υποψήφιο απέναντι στην Ακρα Δεξιά.

Την Κυριακή απειλείται η εκλογή του από την αποχή της Αριστεράς και μεγάλης μερίδας της Δεξιάς. Αυτό που αποδείχτηκε αλλού είναι ότι, αν οι ψήφοι είναι περίπου μοιρασμένες, τότε η εκλογή δεν εξαρτάται από μια ορθολογική συζήτηση και σκέψη, ειδικά όταν στις εκλογές κυριαρχεί κλίμα θυμού, οργής ή το «degagisme» (το να φύγουν όλοι), που είναι και η θεωρία του Ζαν-Λικ Μελανσόν.

Η Λεπέν έμαθε από τα εγχειρίδια της Ακροδεξιάς, αλλά και ακούγοντας τον πατέρα της, που με τις απεχθείς, διαχωριστικές και προκλητικές ομιλίες είχε τη δύναμη να εκτροχιάζει τους πολιτικούς του αντιπάλους. Μετέτρεπε τη συζήτηση σε καβγά μεταξύ σωτήρων και κατάφερνε έτσι να κερδίζει.

Οι συνταγές του ήταν δύο: προβοκάτσιες (συνωμοσιολογίες, που ενορχηστρώνονταν από τους κλασικούς της Ακρας Δεξιάς, ρατσισμός και αντισημιτισμός) και «αληθινές ιστορίες» χωρίς πραγματική βάση και υπόσταση, αλλά πάντα με χαρακτήρα αποκαλύψεων. Μόνο που τώρα υπάρχει ένα διαφορετικό περιβάλλον από εκείνο του πατέρα της.

Τα κοινωνικά δίκτυα, οι φιλικοί της ιστότοποι, η παραπληροφόρηση και η προπαγάνδα είναι πλέον μεγάλης κλίμακας και της προσφέρει μεγάλη βοήθεια ο θόρυβος που ξεσηκώνεται.

Οπως για παράδειγμα η «είδηση» ότι συνεργάτης του Μακρόν είναι υπέρ του λιθοβολισμού των γυναικών, που μεταδόθηκε σε κάθε εθνικιστική ιστοσελίδα. Εντεκα παρόμοιες ψεύτικες ειδήσεις με στόχο τον Μακρόν εντόπισε η εφημερίδα 20 Minutes.

Ναι μεν τα ψέματα του Εθνικού Μετώπου δεν μπορούν τελικά να ευδοκιμήσουν, αλλά αυτό δεν τη νοιάζει τη Λεπέν, αρκεί να γίνεται θόρυβος. Είναι λοιπόν πιθανό μια παρόμοια «πεπονόφλουδα» να πατήσει ο Μακρόν, και τελικά να σκοντάψει.

*Δημοσιογράφοι του Mediapart, που είναι ένα από τα σημαντικότερα δημοσιογραφικά εγχειρήματα των τελευταίων χρόνων. Δημιουργήθηκε το 2007 από τέσσερις δημοσιογράφους και λειτουργεί ως ανεξάρτητη και συμμετοχική δικτυακή εφημερίδα.