Εποχή αβεβαιότητας, ημέρα πρώτη

Ακόμη και τα μισά να κάνει πράξη από όσα λέει ο Ντόναλντ Τραμπ, οι συνέπειες θα ‘ναι απρόβλεπτες στο εσωτερικό των ΗΠΑ και στον πλανήτη Γη. Μια εποχή αβεβαιότητας ξεκινάει. Η πρώτη της μέρα ήταν η Τετάρτη, η επομένη των προεδρικών εκλογών που παλινόρθωσαν τον 45ο Αμερικανό πρόεδρο ως... 47ο.

Ο μεγιστάνας του νεοϋορκέζικου real estate, o άρχοντας των τηλε-σκουπιδιών, στρίβει το τιμόνι της εξουσίας στα ακροδεξιά, πρώτη φορά τόσο έντονα μετά τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου, το 1989. Δύο πράγματα έχει δεσμευτεί να κάνει μόλις ξαναπατήσει το πόδι του στον Λευκό Οίκο, στις 20 Ιανουαρίου 2025.

Πρώτον, να δώσει εντολή να ολοκληρωθεί η κατασκευή φράχτη στα σύνορα με το Μεξικό, με στόχο –το ‘πε κι αυτό κάμποσες φορές– την απέλαση «μέχρι και 20 εκατομμυρίων» μεταναστών. Και, δεύτερον, να «διευκολύνει» τις πετρελαϊκές εταιρείες να κάνουν περισσότερες γεωτρήσεις. Να πέσουν οι τιμές των καυσίμων, να γεμίζουν πιο φτηνά τα ρεζερβουάρ των οχημάτων, να καπνίζουν οι τσιμινιέρες των εργοστασίων.

Τα έχει εύκολα τα λόγια. Kαι οι δύο υποσχέσεις είναι ανάβαση σε κακοτράχαλη ανηφόρα. Παράδειγμα: ποιος θα μαζέψει τους ξένους που θα απελαθούν; «Ο στρατός», λέει ο Τραμπ. Υπόσχεται επίσης ότι θα επιστρέψει η ασφάλεια στις πόλεις και θα παταχθούν οι συμμορίες του οργανωμένου εγκλήματος. Ποιος θα τις πατάξει; «Ο στρατός», ξαναλέει, μαζί με την αστυνομία και τους σερίφηδες. Οι στρατηγοί του Πενταγώνου ήδη γκρινιάζουν όχι μόνο για την αγγαρεία, αλλά γιατί η επιχείρηση είναι τεράστια και πρακτικά ανέφικτη.

Από την «απάτη» της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής και τη φίμωση των εχθρικών ΜΜΕ («Αφαιρέστε την άδεια του καναλιού CBS! Μεταδίδει fake news για μένα», έχει πει ο Τραμπ), μέχρι την ασύδοτη οπλοκατοχή και τον περιορισμό των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, μια στρατιά νεοσυντηρητικών ετοιμάζεται να εφορμήσει στα δώματα της εξουσίας. Οχι ωμά, όπως μπούκαρε ο ακροδεξιός όχλος στο Καπιτώλιο στις 6 Ιανουαρίου 2021. Με κοστούμια και γραβάτες, κάποιοι κατέχουν ήδη θέσεις κλειδιά στη Δικαιοσύνη (έξι από τα εννέα ισόβια μέλη του Ανωτάτου Δικαστηρίου διορίστηκαν από Ρεπουμπλικανούς προέδρους), στο Κογκρέσο, στα υπουργεία, στους δημόσιους οργανισμούς, στις μεταφορές, στη Wall Street, στο τραπεζικό και βιομηχανικό κατεστημένο. Και στους κολοσσούς της νέας τεχνολογίας, όπως ο φίλος του νέου προέδρου, ο βαθύπλουτος Ελον Μασκ, που αρμάτωσε την εκστρατεία του Τραμπ με το διαδικτυακό υπερόπλο «Χ».

Το «πακέτο πράσινης ενέργειας» του απερχόμενου Δημοκρατικού Τζο Μπάιντεν, θηριώδες πρόγραμμα άνω των 300 δισεκατομμυρίων δολαρίων, απειλείται με μαρασμό. Τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα «είναι καταστροφή για την οικονομία». Οι εισαγωγές δαιμονοποιούνται. «Είμαι ο μίστερ Δασμοί», λέει ο 78χρονος μπίζνεσμαν και προαναγγέλλει δασμούς 20, 60, έως και 100% στα προϊόντα που μπαίνουν στις ΗΠΑ, ιδίως τα made in China. Οσοι τον χειροκρότησαν και τον ψήφισαν, δεν ακούν τους οικονομολόγους που προβλέπουν κατακόρυφη αύξηση τιμών.

Ο κατάλογος της εποχής της αβεβαιότητας δεν έχει τέλος στην Αμερική των 71.979.150 ψηφοφόρων που επανέφεραν τον Τραμπ στο προσκήνιο της Ιστορίας με ποσοστό 51% της λαϊκής ψήφου, ντροπιάζοντας και τους –τάχα μου– καλύτερους δημοσκόπους του κόσμου.

Εκτός συνόρων, ο Τραμπ εκθειάζει τον απομονωτισμό και ξορκίζει τις στρατιωτικές επεμβάσεις. Λέει ότι θα επιβάλει να σιγήσουν «αμέσως» τα όπλα στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή, αλλά δεν εξηγεί πώς. Ανέσυρε από το χρονοντούλαπο και την προσφιλή έκφραση του Ρόναλντ Ρέιγκαν, «ειρήνη διά της ισχύος», μαζί με πανάκριβα προγράμματα για «αντιπυραυλική ασπίδα στο Διάστημα», δωράκι στις πολεμικές βιομηχανίες. Σνομπάρει τον ΟΗΕ, μισεί τις χώρες που «δεν πληρώνουν όσα χρωστάνε στο ΝΑΤΟ» και θα συζητούσε πιθανό ισραηλινό βομβαρδισμό των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν. Παίζει με τη φωτιά.

«Δεν είναι το τέλος του κόσμου»

Τριχάστηκαν οι πολιτικοί σχολιαστές. Αλλοι μιλούν με ενθουσιασμό για την επιστροφή του Τραμπ, άλλοι θρηνούν για το πλήγμα στη δημοκρατία, ενώ άλλοι παραμένουν... ψύχραιμοι.

Με τον εύγλωττο τίτλο «Η νίκη του Τραμπ δεν είναι το τέλος του κόσμου», ο βραβευμένος πολεμικός ανταποκριτής και συγγραφέας, Ααρον Γκλαντς, γράφει στην εφημερίδα Guardian ότι η κοινωνία των πολιτών καλλιεργεί αντιστάσεις. Υπενθυμίζει ότι τα κινήματα #MeToo και Black Lives Matter αναπτύχθηκαν κατά την πρώτη θητεία του Τραμπ. «Τώρα μας λένε ότι ο Τραμπ θα περιστοιχίζεται από κόλακες στη δεύτερη θητεία του. Οτι δεν θα υψωθούν τείχη απέναντι στα χειρότερα ένστικτά του. Δεν είναι αλήθεια. Εμείς είμαστε τα τείχη, εμείς θα τον αναχαιτίσουμε», καταλήγει.

Ο Ντέιβιντ Σμιθ, ανταποκριτής της ίδιας εφημερίδας στην Ουάσιγκτον, δεν είναι τόσο αισιόδοξος. «Το 2016, η σοκαριστική νίκη του Τραμπ ήταν άλμα στο πολιτικά άγνωστο. Αυτή τη φορά, όμως, έγινε κάτι ασυγχώρητο. Η Αμερική γνώριζε ότι ήταν καταδικασμένος εγκληματίας, ψεύτης κατά συρροή, ρατσιστής δημαγωγός, που πριν από τέσσερα χρόνια πήγε να ανατρέψει τη νόμιμη κυβέρνηση. Τον ψήφισε παρ’ όλα αυτά. Το αποτέλεσμα είναι καταστροφικό για όλο τον κόσμο», σημειώνει.

Τέλος, ο μεγαλοδημοσκόπος Μαρκ Πεν, κάποτε σύμβουλος του ζεύγους Κλίντον και σήμερα οπαδός του μεγιστάνα, θριαμβολογεί στο σάιτ του Fox News: «Νίκησαν όσοι Αμερικανοί νιώθουν εγκαταλελειμμένοι από τις ελίτ! Με επιδεξιότητα ο Τραμπ μίλησε στο Μίσιγκαν για θέσεις εργασίας στην αυτοκινητοβιομηχανία, στην Πενσιλβάνια για εξόρυξη πετρελαίου, στην Αριζόνα για μετανάστευση και στη Νεβάδα για αφορολόγητα φιλοδωρήματα στην εστίαση. Στοχευμένες παρεμβάσεις σε ομάδες εργαζομένων που είδαν ότι θα έχουν περισσότερες ευκαιρίες».