Ο επίδοξος δολοφόνος έχει... ένσημα στο Ουκρανικό

Δεν χωράει καμιά αμφιβολία ότι ο Ράιαν Γουέσλι Ράουθ, ο φερόμενος ως δεύτερος επίδοξος δολοφόνος του Τραμπ μέσα σε μόλις δύο μήνες, είναι τρελός για δέσιμο – μια ματιά στις αμέτρητες παρανοϊκές αναρτήσεις του στα κοινωνικά δίκτυα αρκεί. Ομως εξίσου αναμφισβήτητο είναι πως αυτός ο μουρλός επικίνδυνος 58χρονος με το πλούσιο ποινικό μητρώο βρέθηκε ήδη από τις πρώτες εβδομάδες του πολέμου στο Κίεβο, όπου έσπευσε μέσω Πολωνίας για να πολεμήσει ως εθελοντής τους Ρώσους.

Τον «έκοψαν»

Οι Ουκρανοί δεν τον άφησαν να μπει στη μάχη λόγω ηλικίας και έλλειψης πολεμικής πείρας – αλλά εκείνος γρήγορα ανακάλυψε νέο ρόλο ως στρατολόγος άλλων ξένων μισθοφόρων για λογαριασμό της «Διεθνούς Λίγκας», πιο γνωστής ως Γεωργιανής Λίγκας -μιας πολυπλόκαμης ακροδεξιάς οργάνωσης-, «ομπρέλας» που πράγματι προσέλκυσε χιλιάδες πρώην στρατιωτικούς, φασίστες και εξτρεμιστές από όλο τον κόσμο για να πολεμήσουν τη Ρωσία. Αλλά το Ντονμπάς δεν είναι Ιράκ, Συρία ή Κολομβία: εκατοντάδες σκοτώθηκαν ή σακατεύτηκαν, πολλοί αποχώρησαν τρέχοντας, ενώ ο διαβόητος αρχηγός της, Μάμουκα Μαμιλασβίλι όπως και πολλά στελέχη της έχουν κατηγορηθεί για εγκλήματα πολέμου σε βάρος Ρώσων αιχμαλώτων και αμάχων, αλλά φυσικά αυτό δεν εμπόδισε την αθρόα χρηματοδότησή τους από αμερικανικά και ευρωπαϊκά κεφάλαια.

Η Λίγκα βέβαια τον Ιούνιο του 2024 αποκήρυξε τον Ράουθ, λέγοντας πως δεν είχε καμιά σχέση μαζί του, και χτες ένας εκπρόσωπός της δήλωσε ότι ο Ράουθ «είχε παρανοϊκές ιδέες για το πώς έπρεπε να υποστηριχθεί η Ουκρανία» και ότι «δεν υπήρξε ποτέ μέλος της Λεγεώνας μας». Ομως τα γραπτά μένουν: δημοσίευμα του αμερικανικού ιστότοπου Semafor τον αναγνωρίζει ως επικεφαλής του «Διεθνούς Ινστιτούτου Εθελοντών» στο Κίεβο, ενώ την ίδια περίοδο (Ιούνιος του 2022) ο Ράουθ έδωσε άλλωστε και μια παραληρηματική δεκάλεπτη συνέντευξη στο Newsweek, όπου μιλάει για τη ρωσο-ουκρανική σύρραξη με όρους Αποκάλυψης, ως μάχη ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι από την οποία εξαρτάται το μέλλον της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του καλού σε όλο τον πλανήτη, και επιτίθεται στους «ασπόνδυλους» δυτικούς ηγέτες της Ευρώπης και των ΗΠΑ, λέγοντας ότι «μπορεί να πάρει δέκα χρόνια, αλλά θα εκλέξουμε άλλους που θα κηρύξουν τον πόλεμο» ενάντια στον Πούτιν. Υποστηρίζει επίσης ότι έχει ήδη στρατολογήσει δεκάδες άτομα σε διάφορες ουκρανικές στρατιωτικές και παραστρατιωτικές μονάδες.

Ταυτόχρονα ο παλαβός της ιστορίας μας συνδέθηκε σχεδόν αμέσως με την ταξιαρχία -τότε ήταν ακόμα σύνταγμα- «Αζόφ». Ηδη τον Απρίλιο του 2022 εμφανίζεται σε προπαγανδιστικό βίντεο της νεοναζιστικής οργάνωσης να συμμετέχει σε συγκέντρωση στο κέντρο του Κιέβου, μαζί με εκατοντάδες γυναικόπαιδα, συγγενείς των στρατιωτών που εκείνες τις μέρες ήταν πολιορκημένοι και βομβαρδίζονταν ανηλεώς στα έγκατα της γιγαντιαίας χαλυβουργίας «Αζοφστάλ» στη Μαριούπολη, και στην οποία ζητούν τη στρατιωτική παρέμβαση της Δύσης για να σωθούν οι «ήρωες», που βέβαια λίγες μέρες αργότερα παραδόθηκαν άδοξα.

Φαίνεται πως η... εκστρατεία του στην Ουκρανία κράτησε περίπου έξι μήνες. Ομως τον Μάρτιο του 2023 ο Ράουθ επανεμφανίζεται σε άλλο δημοσίευμα των (υπεράνω κάθε αντι-ουκρανικής υποψίας) New York Times, με τον ρεπόρτερ να τον αναγνωρίζει ρητά ως στρατολόγο της Διεθνούς Λίγκας. Ο ήρωάς μας βρίσκεται πλέον στην Ουάσινγκτον (!) και συζητά με απόλυτη σοβαρότητα πως προσπαθεί να αγοράσει διαβατήρια (!) για να μεταφέρει με αμερικανικά μεταγωγικά αεροσκάφη δεκάδες Αφγανούς αυτοεξόριστους «εθελοντές» με πλαστά διαβατήρια από το Πακιστάν ώστε να τους πάει στην Ουκρανία μέσω Ιράκ και Πολωνίας! Σε χτεσινές δηλώσεις του στο CNN πάντως, ο δημοσιογράφος των NY Times, Τόμας Γκίμπονς-Νεφ, παραδέχτηκε πως «κατάλαβε αμέσως ότι [ο Ράουθ] είχε αναμειχθεί σε κάτι που τον ξεπερνούσε», αλλά αυτή η αίσθηση δεν αποτυπώνεται πλήρως στο άρθρο, και φυσικά καμιά αμερικανική υπηρεσία δεν «ενόχλησε» τον Ράουθ.

Από τότε και μέχρι σήμερα, πάντως, οι αναρτήσεις του Ράουθ στα κοινωνικά δίκτυα γίνονται όλο και πιο παρανοϊκές, αλλά είναι σαφές ότι το σταθερό του κίνητρο είναι η πάση θυσία παράταση του πολέμου στην Ουκρανία μέχρι την «τελική νίκη» του καλού επί του κακού - εξ ου και οι παραληρηματικές επιθέσεις του σε όσους πολιτικούς και των δύο κομμάτων μιλούσαν για τερματισμό της σύρραξης. Τα μανιχαϊστικά «επιχειρήματα» του Ράουθ μοιάζουν άλλωστε πολύ με εκείνα των λυσσασμένα αντιρωσικών και αντι-τραμπικών ομιλιών του Τζο Μπάιντεν: και ο μεγαλύτερος «εχθρός» του Κιέβου είναι φυσικά ο Τραμπ, που έχει δηλώσει ξεκάθαρα ότι αν νικήσει τον Νοέμβρη σκοπεύει να τερματίσει τον πόλεμο προτού καν αναλάβει την προεδρία – εννοείται υπέρ της Ρωσίας...

Δεν πρέπει άλλωστε να μας διαφεύγει το «τάιμινγκ» της νέας απόπειρας. Μόλις πριν από τρεις μέρες στην κρίσιμη συνάντηση με τον νεοεκλεγμένο Βρετανό πρωθυπουργό Κιρ Στάρμερ, όπου συζήτησαν το μέλλον του άτυχου αντιπροσώπου τους στη σύρραξη, της Ουκρανίας, ο απερχόμενος Μπάιντεν ξεκαθάρισε τελικά πως δεν σκοπεύει να επιτρέψει τη χρήση τακτικών αμερικανικών πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς κατά στόχων βαθιά μέσα στη Ρωσία, παρά τις φρενήρεις εκκλήσεις του Κιέβου. Αξίζει μάλιστα να διαβάσει κανείς το δημοσίευμα των κυριακάτικων «Tάιμς του Λονδίνου» για το πώς ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Αντονι Μπλίνκεν... παραπλάνησε Ουκρανούς και Βρετανούς πείθοντάς τους ότι οι ΗΠΑ θα επέτρεπαν την «αρχή των περιορισμών», για να ακολουθήσει η... ψυχρολουσία στην Ουάσινγκτον!

Αρρωστημένη σκέψη

Η ουσία είναι πως, με δεδομένη πλέον την αποτυχία της ουκρανικής αντεπίθεσης στο Κουρσκ, και με τις ρωσικές δυνάμεις να προελαύνουν σε τουλάχιστον επτά χωριστά υπο-μέτωπα κατά μήκος ολόκληρου του γιγαντιαίου μετώπου στο Ντονμπάς, φέρνοντας σε απελπιστική θέση τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις, ίσως μια πιθανή δολοφονία του Τραμπ φαντάζει σε κάποια αρρωστημένα μυαλά ως η μοναδική διέξοδος προς μια περαιτέρω παράταση του πολέμου – και δεν μιλάμε μόνο για το σίγουρα αρρωστημένο μυαλό του Ράουθ, που μπορεί μελλοντικά να αποδειχθεί πως ήταν κι αυτός ένας patsy, ένα άβουλο «πιόνι» στα χέρια άλλων, αλλά και για τα ακόμα πιο αρρωστημένα μυαλά των νεοσυντηρητικών αρχιτεκτόνων της ουκρανικής τραγωδίας.

Να πούμε τέλος δυο λόγια για το όπλο που βρέθηκε στη Φλόριντα. Δεν είναι Καλάσνικοφ (AK-47), αλλά ένα (μάλλον κινεζικό) αντίγραφο του προδρόμου του, της ημιαυτόματης σοβιετικής καραμπίνας SKS, με τηλεσκοπική διόπτρα και γεμιστήρα 30 βολίδων: το SKS, όπως διαβάζουμε, ήταν το αγαπημένο τουφέκι των Βιετναμέζων «σνάιπερ» και θεωρείται πολύ αποτελεσματικότερο από το ΑΚ-47, ενώ η σφαίρα του διαπερνά εύκολα τα περισσότερα αλεξίσφαιρα γιλέκα...