Η άβολη αλήθεια της χαμογελαστής Κάμαλα

«Υπάρχει μεγάλη ευφορία εδώ! Αλλά τι θα κάνει η Κάμαλα Χάρις για τον λαό του Ουισκόνσιν;»

Η ερώτηση ακούγεται πολιτικάντικη, πόσο μάλλον που την έθεσε στο Συνέδριο των Δημοκρατικών μια παλιά καραβάνα του κόμματος, ο 72χρονος κυβερνήτης του Ουισκόνσιν, Τόνι Ιβερς.

Καθρεφτίζει όμως μια άβολη αλήθεια. Από την αποχώρηση του Τζο Μπάιντεν στις 21 Ιουλίου η χαμογελαστή υποψήφια πρόεδρος των ΗΠΑ μοιάζει σαν να σκύβει κρυφά και να μαζεύει μία προς μία τις ψηφίδες του κυβερνητικού της προγράμματος σ’ έναν αγώνα δρόμου ώστε να πείσει ότι αυτό... υπάρχει, ότι είναι σοβαρό, κοστολογημένο και υλοποιήσιμο. Με δυο λόγια, ότι αξίζει να κερδίσει την ψήφο των Αμερικανών στις εκλογές της Τρίτης 5 Νοεμβρίου απέναντι στον λαϊκιστικό οδοστρωτήρα των Ρεπουμπλικανών, τον 78χρονο Ντόναλντ Τραμπ.

«Η ενεργητικότητα είναι κάτι. Αλλά δεν αξίζει τίποτα αν δεν τη χαλιναγωγήσεις και αν δεν την κατευθύνεις σε συγκεκριμένους στόχους» προειδοποίησε ο μαύρος ομοσπονδιακός βουλευτής Τζέιμς Κλάιμπερν από τη Νότια Καρολίνα, πολιτικός που είχε συμβάλει καθοριστικά στο να λάβει το προεδρικό χρίσμα ο Μπάιντεν πριν από τέσσερα χρόνια.

Η τελευταία συνέντευξη της Χάρις «εφ’ όλης της ύλης» δόθηκε την 1η Ιουνίου. Κοντεύουν λοιπόν δύο μήνες μόνο με συνθήματα και χαμόγελα, χωρίς τη βάσανο των ενδελεχών δημοσιογραφικών ερωτημάτων.

Απομένουν μόλις 75 μέρες μέχρι τις κάλπες και η εκστρατεία της δεν έχει (δια)τυπώσει ένα συγκεντρωτικό κείμενο-μπροσούρα. Για να κατανοήσουν τις θέσεις της, οι πολιτικοί συντάκτες κωδικοποιούν ένα σύμπαν από προφορικές δηλώσεις, σκόρπια δημοσιεύματα, δελτία Τύπου, ψηφοφορίες στη Γερουσία (2017-2021) και επίσημες ομιλίες της με την ιδιότητα της αντιπροέδρου των ΗΠΑ (2021-σήμερα).

Οι περισσότεροι ψηφοφόροι εξακολουθούν να λένε στους δημοσκόπους ότι η οικονομική ανασφάλεια συνιστά το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημά τους. Οι υπερβολές του Τραμπ (κινδυνολογεί ότι «επίκειται Κραχ και νέα Μεγάλη Υφεση») δεν αναιρούν την καθημερινή πάλη εκατομμυρίων οικογενειών για αξιοπρεπή επιβίωση.

Η Χάρις οφείλει να γίνει συγκεκριμένη και παράλληλα να απευθυνθεί κυρίως στις εφτά «αμφίρροπες Πολιτείες» (swing states) οι οποίες θα κρίνουν -αυτές, όχι η λαϊκή ψήφος πανεθνικά- ποιος θα μετακομίσει στον Λευκό Οίκο στις 20 Ιανουαρίου 2025 για μία τετραετία. Πρόσφατη δημοσκόπηση στα swing states για λογαριασμό του περιοδικού The Cook Political Report της έγκυρης εκλογολόγου Εϊμι Γουόλτερ, δείχνει τη Χάρις να προηγείται του Τραμπ σε απόσταση αναπνοής σε πέντε Πολιτείες (Μίσιγκαν, Πενσιλβάνια, Ουισκόνσιν, Αριζόνα και Βόρεια Καρολίνα), να χάνει σε μία Πολιτεία (Νεβάδα) και να ισοψηφεί σε άλλη μία (Τζόρτζια).

Η ακρίβεια, ο πληθωρισμός, η ανεργία και η υποαπασχόληση, η δυσκολία εξεύρεσης στέγης, η πανάκριβη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη (όταν υπάρχει...) και τα επαχθή φοιτητικά δάνεια υψώνονται σαν βουνό δίπλα στην περιθωριοποίηση μειονοτήτων και την αίσθηση πολλών Αμερικανών ότι κατά τη θητεία του Μπάιντεν η ζωή τους δεν βελτιώθηκε –βαριά κληρονομιά για τη Χάρις.

Επανερχόμενοι στα swing states, η υποψήφια των Δημοκρατικών για την προεδρία καταγράφει στις εφτά Πολιτείες-κλειδιά χειρότερα ποσοστά από εκείνα του νυν προέδρου το 2020 σε τρεις ομάδες πληθυσμού: τους μαύρους, τους ισπανόφωνους και τους νέους ψηφοφόρους 18 έως 24 ετών. Οι δημοσκοπικές επιδόσεις της είναι καλύτερες από εκείνες του Μπάιντεν πριν αποσυρθεί από την κούρσα, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό.

«Αν η εκστρατεία του Τραμπ κάνει καλά τη δουλειά της, μεγάλα τμήματα του εκλογικού σώματος, όπως οι λευκοί εργαζόμενοι χωρίς πτυχίο, θα ψηφίσουν ξανά Τραμπ. Οι δημoσκοπήσεις που βλέπουμε τώρα δείχνουν την Κάμαλα Χάρις στο ανώτατο ποσοστό της ή πολύ κοντά σε αυτό» εκτιμά ο δημοσκόπος και συνεργάτης του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, Μαρκ Γκρολ.

Το ερχόμενο Σαββατοκύριακο αρχίζει και ο ανηλεής μιντιακός πόλεμος με βομβαρδισμό πολιτικών διαφημίσεων. Λεφτά υπάρχουν. Μόνο από τον Ιανουάριο του 2023 έως τον περασμένο Απρίλιο (στοιχεία του usafacts.org) τα δύο στρατόπεδα μάζεψαν από δωρητές 8,6 δισεκατομμύρια δολάρια. Εχουν ξοδέψει τα 3,9 δισεκατομμύρια –ούτε τα μισά.

Τους πήραν το πανό και έσβησαν τα φώτα

Ο Μπάιντεν επί σχεδόν μία ώρα έκανε απολογισμό της πολιτικής του καριέρας στη ναρκισσιστική γραμμή «σας έδωσα τον καλύτερο εαυτό μου επί 50 χρόνια». Για την Κάμαλα Χάρις είπε: «Είναι σκληρή, είναι έμπειρη και έχει πολύ μεγάλη ακεραιότητα, πολύ μεγάλη ακεραιότητα (σ.σ. δύο φορές)». Μετά της έκανε ένα «δώρο».

Αντελήφθη μικρή ομάδα ανεξάρτητων συνέδρων, από τις λίγες δεκάδες που εξελέγησαν χωρίς δέσμευση για τον ποιον θα στηρίξουν, οι οποίοι είχαν σηκώσει ένα πανό που έγραφε «Σταματήστε τον εξοπλισμό του Ισραήλ». Τότε ο Αμερικανός ηγέτης, που ενισχύει απροκάλυπτα την πολεμική μηχανή που ισοπεδώνει τη Λωρίδα της Γάζας, δήλωσε: «Οι διαδηλωτές έξω στον δρόμο έχουν ένα δίκιο. Πολλοί αθώοι άνθρωποι σκοτώνονται και από τις δύο πλευρές».

Η Χάρις είναι απολύτως αντίθετη στην επιβολή εμπάργκο στον εξοπλισμό του Ισραήλ. Αλλά για να κερδίσει μέρος της κοινής γνώμης και των αραβικής καταγωγής ψηφοφόρων έχει πει ότι «δεν σκοπεύει να σωπάσει» για την ανθρωπιστική καταστροφή στην Παλαιστίνη.

Δύο υποθέσεις –μία πολιτική, μία οργανωτική. Πρώτον, πιθανώς η παρέμβαση Μπάιντεν να ήταν προσχεδιασμένη σ’ ένα συνέδριο όπου οι «εντός των τειχών» ασχολήθηκαν ελάχιστα με τη γενοκτονία στη Γάζα. Μόνο την Τρίτη έγινε σχετική εκδήλωση-συζήτηση εκτάκτως, κατόπιν πιέσεων, στο περιθώριο των εργασιών.

Και, δεύτερον, ίσως η ασφάλεια του συνεδρίου να έβαλε σε εφαρμογή σχέδιο επικοινωνιακής... εξαφάνισης των ακτιβιστών. Σε ελάχιστη ώρα κάποιοι άρπαξαν το πανό και οι ηλεκτρολόγοι έσβησαν τα φώτα στο σημείο του επεισοδίου. Το πλήθος των χιλιάδων συνέδρων φώναζε «We love Joe!» κραδαίνοντας μπάνερ και πλακάτ κομματικής νομιμοφροσύνης, που έκρυβαν το πανό μέχρι την απομάκρυνσή του.