Η Αμερική επιμένει να πυροβολεί τα πόδια της

Ανεξέλεγκτη οπλοκατοχή και ρατσισμός. Δύο πληγές της αμερικανικής κοινωνίας που έρχονται στην επιφάνεια με καθημερινή σχεδόν αφορμή. Εν προκειμένω, δύο νέες επιθέσεις -τουλάχιστον ώς τη στιγμή που γραφόταν αυτό το κείμενο- και δύο δίκες. Xθες, τρεις μέρες μετά την ένοπλη επίθεση στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν που προκάλεσε τον θάνατο τριών φοιτητών και του αυτόχειρα δράστη και τον σοβαρό τραυματισμό άλλων πέντε, μια άλλη επίθεση στο Ελ Πάσο του Τέξας άφησε πίσω της έναν νεκρό και τρεις τραυματίες.

Κατά τραγική σύμπτωση (;), η επίθεση αυτή έγινε στο εμπορικό κέντρο Cielo Vista, ακριβώς δίπλα από το υποκατάστημα της Walmart όπου τον Αύγουστο του 2019 είχε σημειωθεί μια από τις αιματηρότερες ένοπλες επιθέσεις στην ιστορία των ΗΠΑ με 23 νεκρούς. Μέχρι χθες το βράδυ είχε ανακοινωθεί ότι η αστυνομία είχε συλλάβει δύο υπόπτους, χωρίς όμως να δώσει λεπτομέρειες σχετικά με την ταυτότητα και τα κίνητρά τους. Στο Μίσιγκαν, οι αρχές προσπαθούν να καταλάβουν τιί όπλισε το χέρι του Αντονι Μακρέι, ενός 43χρονου Αφροαμερικανού ο οποίος δεν είχε καμία σχέση με το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο. Είχε στην κατοχή του δύο όπλα τα οποία είχε αγοράσει νόμιμα, χωρίς όμως να τα δηλώσει στις αρχές. Κι ενώ γίνονται κάποιες πρώτες νύξεις για πιθανό πρόβλημα ψυχικής υγείας, κανείς δεν έχει την παραμικρή αμφιβολία για τα κίνητρα του μακελάρη του Ελ Πάσο.

Την περασμένη εβδομάδα, ο 24χρονος Πάτρικ Κρούσιους, ο δράστης της παλιότερης φονικής επίθεσης, δήλωσε ένοχος για 90 ομοσπονδιακά αδικήματα που αφορούσαν μεταξύ άλλων εγκλήματα μίσους και παράνομη κατοχή και χρήση πυροβόλων όπλων. Παραδέχτηκε την ενοχή του αφότου οι ομοσπονδιακοί εισαγγελείς δήλωσαν πως δεν θα ζητήσουν να του επιβληθεί η θανατική ποινή. Ο Κρούσιους, ένας λευκός ρατσιστής, είχε παραδεχτεί πως είχε στοχοποιήσει τους ισπανόφωνους -οι οποίοι αποτελούν τη μεγάλη πλειονότητα του πληθυσμού στο Ελ Πάσο- και είχε αναρτήσει ένα μακροσκελές μανιφέστο-αχταρμά στο οποίο οποίο ανακάτευε την ακροδεξιά θεωρία της «μεγάλης αντικατάστασης», τσιτάτα κατά των μεταναστών και τον θαυμασμό του για έναν άλλο μακελάρη, εκείνον του Κράιστσερτς της Νέας Ζηλανδίας που τον Μάρτιο του 2019 είχε εισβάλει σε δύο τζαμιά της πόλης σκοτώνοντας 51 ανθρώπους και τραυματίζοντας άλλους 40.

Θαυμαστής του Μπρέντον Χάρισον Τάραντ, του φονιά της Νέας Ζηλανδίας, ήταν και ο Πέιτον Τζέντρον, ο 19χρονος λευκός ρατσιστής ο οποίος πέρυσι τον Μάιο σκότωσε 10 Αφροαμερικανούς σε σουπερμάρκετ του Μπάφαλο της Νέας Υόρκης. Ο Τζέντρον είχε απομακρυνθεί εκατοντάδες χιλιόμετρα από το σπίτι του στο Κόνκλιν, κυριολεκτικά στην άλλη άκρη της Πολιτείας, αποφασισμένος να «σκοτώσει μαύρους». Είχε επιλέξει τη συγκεκριμένη συνοικία λόγω της πληθυσμιακής της σύστασης, ενώ μετέδωσε ζωντανά την επίθεση μέσω βίντεο. Προχθές, καταδικάστηκε σε ισόβια χωρίς δικαίωμα ύφεσης, στο τέλος μιας ακροαματικής διαδικασίας με πολύ έντονη συναισθηματική φόρτιση καθώς ήταν παρόντες πολλοί συγγενείς των θυμάτων, ορισμένοι εκ των οποίων προσπάθησαν να του επιτεθούν.

Υλοποιώντας μια ήδη ειλημμένη απόφαση που απλά συνέπεσε χρονικά με όλα τα παραπάνω, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν υπέγραψε χθες διάταγμα με το οποίο έδινε εντολή στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση να κάνει περισσότερα για να αντιμετωπίσει τη φυλετική ανισότητα και τον συστημικό ρατσισμό. Κανονίστηκε έτσι ώστε να συμπέσει με τον φετινό Μήνα Αφροαμερικανικής Ιστορίας κι έρχεται κατά κάποιο τρόπο ως απάντηση στη γενικευμένη οργή που προκάλεσε ο θάνατος του Τάιρ Νίκολς στο Μέμφις, της πιο πρόσφατης πολύκροτης περίπτωσης Αφροαμερικανού που έπεσε θύμα της αστυνομικής βίας.

«Δίνοντας ώθηση στην ισότητα, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση μπορεί να υποστηρίξει και να ενδυναμώσει όλους τους Αμερικανούς, ανάμεσά τους τις πολλές κοινότητες που έχουν υποστεί αδιαφορία, διακρίσεις κι έχουν πληγεί δυσανάλογα από τη φτώχεια και την ανισότητα», δήλωσε ο Μπάιντεν. Σε ό,τι αφορά όμως το φλέγον ζήτημα της ανεξέλεγκτης οπλοκατοχής, κοινό παρονομαστή σε όλες τις δραματικές περιπτώσεις που προαναφέραμε, έχει ακόμα πολύ και δύσβατο δρόμο μπροστά του. Οι κατά τα άλλα σωστές εκκλήσεις του τύπου «πρέπει να κάνουμε κάτι άμεσα» δεν έχουν ελπίδα να εισακουστούν σε μια διχασμένη Γερουσία και μια Βουλή που ελέγχεται πια από τους Ρεπουμπλικανούς...