Ο Τραμπ, το χρίσμα και ο «υποκριτής» αντίπαλός του

O Τραμπ, ο μοναδικός πρόεδρος των ΗΠΑ που παραπέμφθηκε δύο φορές σε δίκη στη Γερουσία, που υποκίνησε μια αδιανόητη επίθεση κατά του Καπιτωλίου, που βρίσκεται στο επίκεντρο πολλαπλών εισαγγελικών ερευνών, μηνύσεων, οικονομικών σκανδάλων, ακόμη και καταγγελιών για σεξουαλική παρενόχληση -περιλαμβανομένου βιασμού-, που είδε βασικούς υποψηφίους του να ηττώνται παταγωδώς κι έσυρε το κόμμα του σε ένα από τα χειρότερα αποτελέσματα αντιπολίτευσης σε ενδιάμεσες εκλογές, διεκδικεί ξανά την προεδρία των ΗΠΑ.

Για το τραμπικό αφήγημα δεν υπάρχουν δύο βέβαια αποτελέσματα των εκλογών της 9ης Νοεμβρίου, όπως τα συμπύκνωσε ο Τζο Μπάιντεν δηλώνοντας: «Χάσαμε λιγότερες έδρες στη Βουλή των Αντιπροσώπων από οποιονδήποτε άλλο Δημοκρατικό πρόεδρο στις πρώτες του ενδιάμεσες εκλογές τα τελευταία 40 χρόνια» και «έχουμε τα καλύτερα αποτελέσματα για τους Δημοκρατικούς υποψηφίους για κυβερνήτες Πολιτειών από το 1986». Οπως δεν υπάρχουν τα ευρήματα των exit polls που έδειξαν πως είχε τη θετική άποψη μόνο του 39% των ψηφοφόρων (ακόμη χαμηλότερη από τον Μπάιντεν με 41%) και πως ο ένας στους τρεις των ψηφοφόρους θεώρησε την ψήφο ως μήνυμα αντίστασης στον πρώην πρόεδρο. Ούτε και οι επικρίσεις από σωρεία Ρεπουμπλικανών, όπως ο επί μακρόν σύμβουλός του, Ντέιβιντ Ούρμπαν, που σχολίασε πως «οι Ρεπουμπλικανοί ακολούθησαν τον Τραμπ στο χείλος του γκρεμού», ή ο συντηρητικός στρατηγικός αναλυτής Σκοτ Τζένινγκς, που τόνισε «πώς γίνεται να βλέπει αυτά τα αποτελέσματα και να συμπεραίνει πως έχει κάποια πιθανότητα να κερδίσει τις εκλογές το 2024;».

Για τον Τραμπ όλα αυτά είναι ασήμαντα μπροστά στην «αποστολή» που σαν άλλος σωτήρας επαναλαμβάνει: το περίφημο MAGA (Να κάνουμε την Αμερική ξανά Μεγάλη), που έχει γίνει σήμα κατατεθέν της ακροδεξιάς τάσης που εκπροσωπεί. Κι αν το κόκκινο τσουνάμι που υποσχέθηκε αποδείχθηκε ένα απαλό κυματάκι, δεν φταίει σίγουρα αυτός, όπως δήλωσε σε συνέντευξή του στο NewsNation: «Νομίζω ότι αν κερδίσουν [οι Ρεπουμπλικανοί που υποστήριξε], θα πρέπει να μου δώσουν τα εύσημα, αν χάσουν δεν θα φέρω εγώ την ευθύνη, αλλά εκείνοι».

Δεν έχει πει την τελευταία του λέξη

Ωστόσο, πολλοί θεωρούν ότι είναι πρώιμο να μιλήσει κανείς για εδραιωμένες κριτικές και κυρίως για απόρριψη της ακραίας ατζέντας του, που αντίθετα φαίνεται να καταλαμβάνει όλο και μεγαλύτερα τμήματα του κόμματος. «Eπιχειρήματα του στιλ ότι αυτός ο τύπος είναι κακός για τον θεσμό του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος δεν ξέρω πόσο θα κυριαρχήσουν τελικά», έλεγε στους New York Times ο Τζόναθαν Λαστ, εκδότης του The Bulwark.

«Αν ο Τραμπ είναι τελικά υποψήφιος, θα κερδίσει το προεδρικό χρίσμα των Ρεπουμπλικανών, εκτός κάποιου απροόπτου, όπως ένα πρόβλημα υγείας ή μια καταδίκη. Με τον Τραμπ στο ψηφοδέλτιο, οι Ρεπουμπλικανοί έχουν υπολογίσει πως θα χάσουν ένα τμήμα των μορφωμένων ψηφοφόρων των προαστίων αλλά θα κερδίσουν πολυάριθμους χαμηλής εκπαίδευσης και κοινωνικού στρώματος ψηφοφόρους. Και το ισοζύγιο είναι υπέρ τους. Αν δεν είναι ο Τραμπ στο ψηφοδέλτιο, αυτή η δυναμική θα συνεχίσει να παίζει, αλλά ίσως το ισοζύγιο να είναι αρνητικό για τους Ρεπουμπλικανούς. Κι ας θυμηθούμε πως αυτά τα αποτελέσματα συνήθως αφορούν κάποιες λίγες χιλιάδες ψήφους σε εκλογικές περιφέρειες και έτσι η συζήτηση πρέπει να επικεντρωθεί αλλού: δεν ήταν κάποια ευρεία απόρριψη του ανελεύθερου μοντέλου που μας έφερε εδώ».

Ο Τραμπ διατηρεί ισχυρό έλεγχο στη βάση των Ρεπουμπλικανών ψηφοφόρων και όπως ανέλυε σε συνέντευξή του στην Publico ο Ιγνάσιο Ραμονέ, πρώην διευθυντής της Le Monde Diplomatique, που πρόσφατα δημοσίευσε το βιβλίο «Η εποχή της συνωμοσιολογίας: ο Τραμπ, η λατρεία του ψέματος και η επίθεση στο Καπιτώλιο»: «Είναι αλήθεια πως υπάρχει μια αντι-Τραμπ τάση στο κόμμα του… Αλλά έχει έναν κολοσσιαίο μηχανισμό, τεράστιες οικονομικές εισφορές, το δικό του κοινωνικό δίκτυο, κ.λπ. Και βεβαίως το γεγονός ότι ο φίλος του Ελον Μασκ αγόρασε το Twitter ίσως σημάνει και την επιστροφή του Τραμπ και σε αυτό, όπου είχε 150 εκατ. ακολούθους. Είχε ένα πολύ μεγάλο επικοινωνιακό δυναμικό και εξακολουθεί να το έχει και σήμερα».

Το αντίπαλο δέος

Οσο για το αντίπαλο δέος και ανερχόμενο αστέρι των Ρεπουμπλικανών, τον Ρον ΝτεΣάντις, που επανεκλέχθηκε άνετα με 59% κυβερνήτης της Φλόριντα και φέρεται πρόθυμος να αμφισβητήσει την «αδιαμφισβήτητη» υποψηφιότητα του άλλοτε συμμάχου του, Τραμπ, θα φανεί αν τελικά θα το αποτολμήσει.

Αλλωστε ο πρώην πρόεδρος, έξαλλος που ο «μαθητής» του έχει αρνηθεί να αποκλείσει μια υποψηφιότητά του για το προεδρικό χρίσμα, ήδη τρεις ημέρες πριν από τις εκλογές σε εκδήλωση στην Πενσιλβάνια έδειχνε σε γιγαντοοθόνη δημοσκοπήσεις (άγνωστο πού τις βρήκε) για τις πιθανότητες των Ρεπουμπλικανών πιθανών υποψηφίων για το προεδρικό χρίσμα, πανηγυρίζοντας: «Τι βλέπουμε: 71% ο Τραμπ, 10% ο Ρον ΝτεSanctimonious (υποκριτής)». Ενώ τη Δευτέρα, μόλις μία ημέρα πριν από την ψηφοφορία, ξεσπάθωσε στο δίκτυο Fox απειλώντας τον ΝτεΣάντις αν κατέβει υποψήφιος: «Θα πω πράγματα γι’ αυτόν που δεν θα είναι πολύ κολακευτικά – ξέρω γι’ αυτόν περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο, εκτός ίσως από τη γυναίκα του».

Βέβαια, ο 44χρονος ΝτεΣάντις για πολλούς Ρεπουμπλικανούς μπορεί να εκπροσωπεί «μια νέα γενιά», αλλά αντιπροσωπεύει και την πιο σκληρή ακροδεξιά πτέρυγα των συντηρητικών, όπως και ο «δάσκαλός» του. Στην επινίκια ομιλία του δήλωσε πως η επανεκλογή του είναι μια νίκη κατά της «woke κουλτούρας», όρο που χρησιμοποιεί περιφρονητικά η αμερικανική Δεξιά ενάντια σε όσους μάχονται για τα ανθρώπινα, τα γυναικεία, τα φυλετικά, τα περιβαλλοντικά ή τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. «Αγωνιστήκαμε κατά των woke στην τοπική Βουλή, στα σχολεία, στις επιχειρήσεις. Ποτέ δεν θα παραδοθούμε στη μαφία τους. Η Φλόριντα είναι ο τόπος όπου οι woke θα πεθάνουν».

Και ήδη δίνει ομιλίες σαν να είχε εκλεγεί πρόεδρος έτοιμος να εφαρμόσει τη μεσαιωνική σταυροφορία του: θέλοντας να απαγορεύσει ακόμη και την αναφορά στους ομοφυλόφιλους, να αναθεωρήσει τα σχολικά κείμενα για την ιστορία των φυλετικών σχέσεων στις ΗΠΑ, να υποκινεί μαθητές και φοιτητές να μαγνητοσκοπούν καθηγητές που μπορεί να «παρεκκλίνουν» ιδεολογικά. Δηλώνοντας μάλιστα: «Μόλις άρχισα να μάχομαι». Τώρα τα μάτια όσων αναζητούν ένα «νέο πρόσωπο με ίδιο ιδεολογικό προφίλ» είναι στραμμένα στον ΝτεΣάντις και το αν θα τολμήσει μετά από τόσες προειδοποιήσεις να αντιμετωπίσει τον Τραμπ και τις προκριματικές. Στο κάτω κάτω, όχι τυχαία πολλοί τον αποκαλούν «ένας Τραμπ με περισσότερο μυαλό».