Υπάρχει, τελικά, μέλλον για τους Δημοκρατικούς;

Εως τις αρχές του καλοκαιριού, τα προγνωστικά για τις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου ήταν σκούρα για τους Δημοκρατικούς. Η δημοτικότητα του Μπάιντεν κινούνταν σε χαμηλά επίπεδα και πολλές δημοσκοπήσεις έδειχναν πως το κυβερνών κόμμα κινδύνευε να χάσει τουλάχιστον το ένα, αν όχι και τα δύο Σώματα του Κογκρέσου, κάτι, βέβαια, αρκετά συνηθισμένο όπως μας διδάσκει η πρόσφατη αμερικανική Ιστορία.

Με την έλευση του φθινοπώρου, όμως, αυτό αρχίζει κάπως να αλλάζει, επιτρέποντας στο Δημοκρατικό Κόμμα να ατενίζει με μεγαλύτερη αισιοδοξία την κάλπη. Η τάση αυτή διαφαινόταν στις δημοσκοπήσεις του τελευταίου διαστήματος και επιβεβαιώνεται και από τις πιο πρόσφατες. Η μία, που διενεργήθηκε για λογαριασμό του Associated Press σε συνεργασία με το NORC Center for Public Affairs Research δείχνει ότι η δημοτικότητα του προέδρου των ΗΠΑ έχει αυξηθεί στο 45% από το 36% όπου βρισκόταν τον Ιούλιο.

Η άλλη, η οποία έγινε για λογαριασμό των New York Times από το Siena College και δόθηκε χθες στη δημοσιότητα, δείχνει ότι η δημοφιλία του Μπάιντεν βρίσκεται στο 42%, εννέα μονάδες πάνω σε σχέση με τον Ιούλιο. Το ποσοστό των Αμερικανών που πιστεύουν ότι η χώρα βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση έχει διπλασιαστεί συγκριτικά με δυο μήνες πριν, ενώ μεταξύ των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων το 46% δηλώνει πως θα ψηφίσει κάποιον Δημοκρατικό υποψήφιο στην εκλογική του περιφέρεια και το 46% κάποιον Ρεπουμπλικανό (κάτι που, βέβαια, κυμαίνεται στα όρια του στατιστικού λάθους).

Η αμερικανική εφημερίδα αποδίδει αυτή την αλλαγή στη μείωση των τιμών των καυσίμων που παρατηρήθηκε μέσα το καλοκαίρι και στην έγκριση από το Κογκρέσο ενός νομοσχεδίου για την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους και την οικολογική μετάβαση –αν και πολύ κατώτερου αυτού που είχε εισηγηθεί αρχικά ο Μπάιντεν– αλλά και σε εξωγενείς παράγοντες, όπως η δυναμική επαναφορά του Ντόναλντ Τραμπ στο προεκλογικό προσκήνιο και το ζήτημα των αμβλώσεων.

Κατά γενική ομολογία, η εξωφρενική απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου τον Ιούνιο, που κήρυξε αντισυνταγματικό τον νόμο Ρόου εναντίον Γουέιντ το 1973 που διασφάλιζε το δικαίωμα στην άμβλωση σε ομοσπονδιακό επίπεδο, συνιστά ένα κομβικό σημείο. Αυτό έδωσε στους Δημοκρατικούς τη δυνατότητα να ανεβάσουν ψηλά ένα από τα βασικά θέματα της ατζέντας τους, όπως είναι τα δικαιώματα των γυναικών, και από την άλλη ξεμπρόστιασε τους Ρεπουμπλικανούς που με ελάχιστες εξαιρέσεις έχουν υιοθετήσει τις θέσεις της σκληροπυρηνικής, θρησκευτικής Δεξιάς σε αυτό το ζήτημα.

Αυτή τη στιγμή, στις μισές τουλάχιστον Πολιτείες των ΗΠΑ που τελούν υπό Ρεπουμπλικανική διοίκηση, η πρόσβαση στην άμβλωση ακροβατεί ανάμεσα σε αυστηρούς περιορισμούς έως την πλήρη απαγόρευση. Τελευταίες σε αυτή τη θλιβερή σειρά η Ιντιάνα και η Δυτική Βιρτζίνια, όπου οι αμβλώσεις θα επιτρέπονται πλέον μόνο σε περιπτώσεις βιασμού ή αιμομιξίας κι αυτό μόνο μέσα στις πρώτες εβδομάδες της κύησης. Για να μην έχει μάλιστα κάποιος την παραμικρή αμφιβολία για τις προθέσεις των Ρεπουμπλικανών, πριν από λίγες μέρες ο Λίντσεϊ Γκράχαμ, γερουσιαστής της Νότιας Καρολίνας, εισηγήθηκε πρόταση νόμου για την απαγόρευση των αμβλώσεων μετά την 15η εβδομάδα σε εθνικό επίπεδο.

Αυτογκόλ Τραμπ

Εκτός από τις αμβλώσεις, η επαναφορά του Τραμπ, ο οποίος τελεί αντικείμενο σειράς ερευνών, μεταξύ αυτών το FBI και η Βουλή των Αντιπροσώπων, δίνει στους Δημοκρατικούς την άνεση να παίξουν με άλλο ένα προνομιακό για αυτούς ζήτημα: την προστασία του δημοκρατικού πολιτεύματος, το οποίο, όπως πιστεύουν, απειλείται από τον πρώην πρόεδρο και τους φανατισμένους οπαδούς του. Την περασμένη Τρίτη έκλεισε η περίοδος των προκριματικών εκλογών κατά τις οποίες τα δύο κόμματα επιλέγουν τους υποψήφιους που θα αγωνιστούν για μια θέση βουλευτή, γερουσιαστή ή κυβερνήτη. Το ΒΒC σημείωνε ότι το 92% των υποψηφίων που στήριξε ο Ντόναλντ Τραμπ προκρίθηκαν για τον Νοέμβριο. Ανάμεσά τους βρίσκονται πολλοί ακραίοι υποστηρικτές του και αρνητές του εκλογικού αποτελέσματος του 2020, κάτι που οι Δημοκρατικοί πιστεύουν ότι θα ωφελήσει τους δικούς τους υποψήφιους την ώρα της κάλπης.

Τέλος, στη φαρέτρα των Δημοκρατικών προστίθεται και η προχθεσινή προκαταρκτική συμφωνία ανάμεσα στα συνδικάτα των εργαζομένων στους σιδηροδρόμους και την εργοδοσία η οποία απέτρεψε ή, τουλάχιστον, αναβάλλει μέχρι νεωτέρας την πρώτη γενική απεργία στον κλάδο ύστερα από 30 χρόνια. Ολα αυτά πάντα με επιφύλαξη. Στο διάστημα που υπολείπεται ώς τις 8 Νοεμβρίου, που θα γίνουν οι ενδιάμεσες εκλογές, πολλά μπορεί να αλλάξουν...