Περισσότερες πριγκίπισσες, περισσότερα κάστρα

Ενας από τους πιο τολμηρούς και πειραματικούς δημιουργούς του σύγχρονου ιαπωνικού κόμικς, ο Σιντάρο Κάγκο, επανέρχεται στο σύμπαν του «Αέναου Κάστρου», για το οποίο σας μιλήσαμε σε παλιότερο Καρέ Καρέ (7.9.2024), με το πρόσφατο έργο του «Οι 12 Πριγκίπισσες του Αέναου Κάστρου», το οποίο κυκλοφόρησε ταυτόχρονα στα ιαπωνικά, τα αγγλικά και τα ιταλικά από τις εκδόσεις Hollow Press τον Σεπτέμβριο του 2021, και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Jemma Press τον Σεπτέμβριο του 2024.

Αν και νοηματικά ακολουθεί το προηγούμενο έργο του, λειτουργώντας σαν συνέχεια της «Πριγκίπισσας του Αέναου Κάστρου», η πλοκή της ιστορίας στις «Δώδεκα Πριγκίπισσες» τοποθετείται χρονικά στην περίοδο των Εμφύλιων Πολέμων, γνωστή ως «περίοδος Σογκούν», δηλαδή λίγο πριν λάβουν χώρα τα περιστατικά που μας διηγείται στο προηγούμενο έργο του, δημιουργώντας έτσι ένα ενδιαφέρον παράδοξο – το οποίο άλλωστε δεν είναι το μόνο πειραματικό στοιχείο στη δουλειά του Κάγκο. Εδώ, οι παράλληλες πραγματικότητες, αποτέλεσμα των διακλαδώσεων των κάστρων που παρουσίασε στο προηγούμενο μάνγκα του, δεν αποτελούν για τον συγγραφέα αντικείμενο προς εξερεύνηση, αφού εκεί έχει ήδη θέσει τους κανόνες τους. Εισάγοντας νέες θεματικές και αφηγηματικές διαστάσεις, επεκτείνει το πολυσύμπαν των αέναων κάστρων με μια διαφορετική, οργανική προσέγγιση και, φυσικά, στοιχεία κοινωνικής σάτιρας.

Στην εισαγωγή της με τίτλο «Περισσότερα κάστρα, περισσότερες πριγκίπισσες και περισσότεροι κόσμοι εντός μας», μέρος του οποίου δανειστήκαμε για τις ανάγκες του παρόντος, η επιμελήτρια της ελληνικής έκδοσης, Μυρτώ Τσελέντη, επισημαίνει: «Στις 12 Πριγκίπισσες, ο Κάγκο δίνει στις περίφημες διακλαδώσεις του μια πιο οργανική διάσταση. Τις παρομοιάζει με τα αιμοφόρα αγγεία και με το νευρικό σύστημα του ανθρώπινου σώματος, είτε εκτός, είτε εντός των ανθρώπων. Στα ευρύτερα δίκτυα, οργανικά και ανόργανα, υλικά και άυλα, τοποθετεί έναν από τους βασικούς θεματικούς άξονές του. Το νοητικό δίκτυο που συνδέει τις σκέψεις των ανθρώπων μεταξύ τους, στο οποίο έχει πρόσβαση η γερόντισσα Γιουνγκού με τις υπερφυσικές της δυνάμεις, ως άλλος ιδιότυπος τεχνικός δικτύων, αποτελεί μια επακόλουθη έκφανση αυτού. Προφανώς, πρόκειται για έναν παραλληλισμό και ταυτόχρονα ένα σχόλιο για το ψηφιακό διαδίκτυο που μας ενώνει πλέον όλους, μια επέκταση της νόησης και της σκέψης, αλλά και της επικοινωνίας μας. Ενα διαδίκτυο που, όπως και αυτό της πραγματικής ζωής, έχει στο μάνγκα συχνά αποτελέσματα που υπερβαίνουν τον άυλο (ψηφιακό ή νοητικό) κόσμο κι έχουν απτές συνέπειες στον φυσικό κόσμο».

Η οπτική υπερβολή του σοκ, άλλο ένα χαρακτηριστικό του μετρ του έρο-γκούρου, δηλαδή του συνδυασμού του ερωτικού με το γκροτέσκο, είναι περισσότερο παρούσα στην πρόσφατη δουλειά του, επαναφέροντας στο μυαλό τον επαναστατικό Κάγκο που γνωρίσαμε μέσω της ανθολογίας «Το Μολυσματικό Σύνδρομο της Στοματικής Κοιλότητας και άλλες Πειραματικές Φρικωδίες» (εκδόσεις Jemma Press, 2011), μέσω της οποίας μας συστήθηκε στα ελληνικά.

Η φρίκη και η σεξουαλική διαστροφή στα έργα του Σιντάρο Κάγκο, άλλωστε, δημιουργούν έναν μηχανισμό απροσδόκητα σουρεαλιστικού και ενίοτε μαύρου χιούμορ, ενώ το καθαρό σχέδιό του εντυπωσιάζει με τη λεπτομερή απεικόνιση των απαιτητικών σκηνών που δημιουργεί το ευφάνταστο μυαλό του.