Για δεκαετίες η γελοιογραφία ήταν ένας ανδροκρατούμενος χώρος. Ταλαντούχα πενάκια όπως των Κατερίνας Σχοινά, Εφης Ξένου, Μαρίας Τζαμπούρα και Τέτης Σώλου εμφανίζονται μόλις στη Μεταπολίτευση. Παλαιότερα, δεν υπήρχε καμία καταγεγραμμένη γυναίκα γελοιογράφος που να πέρασε από τις σελίδες του Τύπου. 'Η μήπως όχι;
Το 1940, όταν η φασιστική ιταλική επίθεση στην Ελλάδα είχε μετατραπεί σε υποχώρηση και ο αμυντικός πόλεμος σε «Επος», το πανηγυρικό κλίμα στα μετόπισθεν φούντωνε από τις πένες των σατιρικών και των γελοιογράφων. Στις 8 Δεκεμβρίου, στο τεύχος 131 του περιοδικού «Θησαυρός» δημοσιεύονται αντικριστά δύο γελοιογραφίες σε άσπρο, μαύρο, γαλάζιο και κόκκινο: στην 1η, ένας Ελληνας φαντάρος κουρεύει γουλί Ιταλούς αιχμαλώτους με τη λεζάντα να γράφει «Μαλλί… για τη φανέλα του στρατιώτου» και στη 2η ένας Ιταλός φαντάρος τρέχει πανικόβλητος από καταιγίδα γιγάντιων… τσαρουχιών με τη λεζάντα «Υποχώρησις λόγω κακοκαιρίας». Τα δύο σκίτσα φέρουν το ίδιο όνομα δημιουργού κάτω από τη λεζάντα: «της δίδος Γεωργαντοπούλου».
Και το μυστήριο αρχίζει: το όνομα αυτής της σκιτσογράφου δεν απαντάται σε καμία άλλη γελοιογραφία και σε κανένα άλλο έντυπο της εποχής! Στο περιοδικό, μάλιστα, δεν αναφέρεται ούτε το μικρό της όνομα παρά μόνο το επώνυμο και η «ιδιότητα» της δεσποινίδας. Αυτό υποδηλώνει πως ήταν ανύπαντρη (άρα μάλλον νεαρή σε ηλικία) και πως το αναγεγραμμένο επώνυμο είναι το πατρωνυμικό της. Το μυστήριο εντείνεται, μια και δεν υπάρχει άλλο σκίτσο ή αναφορά της σε κανέναν τόμο ελληνικής γελοιογραφίας πλην ενός («Κορόιδο Μουσολίνι» του Δημήτρη Λαζογιώργου-Ελληνικού) που φέρει τα δύο σκίτσα του «Θησαυρού». Παραδόξως, ενώ δημοσιεύονται με την αναφορά του ονόματός της από το περιοδικό, η εισαγωγή του βιβλίου την αναφέρει «Γεωργαντόπουλο»! Ποιος όμως άνδρας της εποχής θα ήθελε να δημοσιεύσει πανελλήνια με γυναικείο ψευδώνυμο; Συνεπώς, θα πρόκειται για λάθος της έκδοσης.
Η υπόθεση μοιάζει να αδικεί μια πραγματικά ικανή γελοιογράφο: τα σκίτσα της φέρουν εξαιρετική σχεδιαστική ικανότητα με μια απλή, διασκεδαστική, εκφραστική γραμμή που μοιάζει να ρέει πάνω στο χαρτί. Στην ανδροκρατούμενη Ελλάδα του 1940, η Γεωργαντοπούλου, που δεν φοβήθηκε να δημοσιεύσει τα σκίτσα της επώνυμα, σατίρισε κι εκείνη τον φασίστα εισβολέα χωρίς να έχει τίποτα να ζηλέψει από τους άνδρες συναδέλφους της.
Ποια ήταν λοιπόν αυτή η γυναίκα; Τι την ώθησε να δημοσιεύσει και τι να χαθεί; Το «Καρέ Καρέ» υπόσχεται να ερευνήσει περαιτέρω την υπόθεσή της!
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας