Θα είναι κουραστικό να επαναλάβω με πολλά λόγια ότι ο Τάσος Ζαφειριάδης είναι ένας ευφυέστατος και παραγωγικότατος δημιουργός. Το αποδεικνύουν τα κόμικς που έχει φιλοτεχνήσει ο ίδιος («Σπιφ και Σπαφ», «Ο Κυρ Κονγκ», «Ο Dr. Salepi Συμβουλεύει», «Το Σκορποχώρι» κ.ά.) αλλά και τα σενάρια που έχει γράψει για άλλους καλλιτέχνες («Σλαπ», σε συνεργασία με τον Λουκά Τσουκνίδα, «Intra Muros», «Χαρακώματα - Ιστορίες από την Οδό Γάγγραινας», «Ψηφιδωτό» κ.ά. για τον Πέτρο Χριστούλια, «Δεν Είναι Αυτό που Νομίζεις» για τον Παναγιώτη Πανταζή, «Γρα-Γρου» και «Το Πτώμα» σε συνεργασία με τον Γιάννη Παλαβό, «Ξημέρωσε ο Θεός τη Μέρα» κ.ά. για τον Θανάση Πέτρου). Ενα από τα μεγαλύτερα «επιτεύγματά» του, ωστόσο, είναι ίσως και το λιγότερο γνωστό. Κι αυτό αφορά την ίδρυση ενός μη κερδοσκοπικού «εκδοτικού οίκου» που κυκλοφορεί πανέξυπνα έργα κόμικς μικρών διαστάσεων («Η Πορτογαλία Οπως τη Φαντάζομαι», «Λάθος Πόρτα», «Ο Μπαϊβάνης», «Κρουγκ» κ.ά.) και παρωδίες ποίησης και λογοτεχνίας εδώ και σχεδόν 17 χρόνια.
Η «Λέσχη Φίλων Εικοστού Αιώνα» ως τίτλος αποτελεί μια καλοπροαίρετη σάτιρα των βαρύγδουπων και εξεζητημένων ονομάτων μιας πλειάδας εκδοτικών οίκων που κυκλοφορούν «δύσκολα βιβλία, μόνο για λίγους» ενώ η παραγωγή της χωρίζεται σε σειρές («Ποίηθη», «Demek», «Ονειροπαγίδα») με πλαστά ονόματα φανταστικών συγγραφέων (όλοι τους είναι ο Τάσος Ζαφειριάδης!) και επίσης βαρείς, σκοπίμως αποπροσανατολιστικούς τίτλους. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει ο «Ezra Heinz» με τα «Εδώδιμα - Αποικιακά» και το «Από τη Διαχείριση», μια συλλογή ανακοινώσεων σε πολυκατοικίες για τα κοινόχρηστα, το συνεργείο καθαρισμού, το κλείδωμα της εξώπορτας κ.ά., η «Μαρίνα Φλοίσβου-Αλίμου» με «Τα Λιανοτράγουδα των Ζωντανών Νεκρών», μια συλλογή από άναρθρες κραυγές πεινασμένων ζόμπι, και ο «Δήμος Δ.» (υπάρχει τέτοιος Δήμος στην Κεντρική Μακεδονία…) που επιμελείται το «Ονειρα Γλυκά - Συναξάρι Ενυπνίων (Τόμος Α’)» με καταγραφές σουρεαλιστικών ονείρων και εφιαλτών. Κορυφαίος όλων, ωστόσο, είναι ο «Χάρης Αλεξίου» που μετά το «İşkembe Çorbası», μια συλλογή χαϊκού για τον πατσά, παρουσίασε πρόσφατα το «Προκάτ – Ποίηση για όλους», πάντα σε πολυτονικό, με χιλιοειπωμένα ready-mades / found texts με τα οποία ερχόμαστε τόσο συχνά αντιμέτωποι σε βαθμό που έχουμε συνηθίσει και εύκολα μπορούμε να τα αναγορεύσουμε σε τέχνη.
Από κει και η εσκεμμένη ανορθογραφία του ποιήματος «Η Ανοδος και η Πτώση» που μετά τη χιλιοστή φορά που τη βλέπεις σε κάνει να αναρωτιέσαι ποιο είναι τελικά το σωστό…
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας