Eίναι γνωστό ότι ο Σέρτζιο Λεόνε βάσισε το σενάριο τού «Για μια χούφτα δολάρια» (1964) στο «Γιοζίμπο» (1961) τού Ακίρα Κουροσάβα, μεταφέροντας την υπόθεση της ταινίας από την Ιαπωνία του 19ου αιώνα στην αμερικάνικη Δύση.
Η αλήθεια είναι ότι δεν περιορίστηκε μόνο στη δομή της ιστορίας, αλλά «υιοθέτησε» και το σκηνοθετικό ύφος του Κουροσάβα, ενσωματώνοντάς το στη δική του ματιά. Για τον Λεόνε η αφετηρία ήταν ο Κουροσάβα, για τον Μορικόνε ο Ντμίτρι Τιόμκιν και ο Γούντι Γκάθρι. Κι αυτό γιατί η μουσική της ταινίας είναι μια άλλη ιστορία εμπνευσμένης «αντιγραφής».
Για το «Για μια χούφτα δολάρια», ο Λεόνε ζήτησε από τον Μορικόνε να γράψει μουσική που να θυμίζει το Deguello, σύνθεση του Ντμίτρι Τιόμκιν για το «Ρίο Μπράβο» του Χάουαρντ Χοκς.
Ο Μορικόνε αρνήθηκε και του αντιπρότεινε μια δική του σύνθεση, τη διασκευή ενός νανουρίσματος που είχε γράψει για το θεατρικό «Το φεγγάρι της Καραϊβικής» του Ευγένιου Ο' Νιλ. Ο Λεόνε δέχεται. Πάντως η τελική ομοιότητα με τη μουσική του Τιόμκιν μοιάζει να είναι κάτι περισσότερο από σύμπτωση.
Oσο για το βασικό θέμα του «Για μια χούφτα δολάρια», αυτό διαθέτει σαφέστερο γενεαλογικό δένδρο. Ολα ξεκίνησαν το 1941, από το Pastures of Plenty της ηγετικής μορφής της αμερικάνικης folk, Γούντι Γκάθρι. Στο τραγούδι του Γκάθρι δεν υπάρχουν καουμπόηδες και εξάσφαιρα, αλλά μετανάστες που «έρχονται με τη σκόνη και φεύγουν με τον άνεμο», εργάτες στα χωράφια του Ορεγκον και της Αριζόνα, που ζουν στην άκρη της πόλης και στον αγώνα τους για ελευθερία «θα μάχονται μέχρι να νικήσουν».
Το 1962, ο Μορικόνε μέσα στις πολλές ενορχηστρώσεις που έκανε τότε, διασκευάζει και το Pastures of Plenty για τη φωνή του Πίτερ Τέβις. Ελάχιστοι στίχοι αλλάζουν ή απουσιάζουν, όμως το μουσικό ύφος είναι καθοριστικά διαφορετικό. Τα χορωδιακά, η ευφάνταστη χρήση των κρουστών και η κιθάρα του μόνιμου συνεργάτη του, Αλεσάντρο Αλεσαντρόνι, αναδεικνύουν για πρώτη φορά τόσο έντονα την κινηματογραφική ταυτότητα του Μορικόνε, αυτή που δύο χρόνια αργότερα θα τον συνόδευε για πάντα ως συνθέτη.
Το 1964, ο θρύλος θέλει τον Σέρτζιο Λεόνε να μένει ανικανοποίητος από τη μουσική που του προτείνει ο Μορικόνε για το βασικό θέμα της ταινίας. Ο σκηνοθέτης τού ζητάει να χρησιμοποιήσει τη διασκευή του Pastures of Plenty. Εκτός από μια καμπάνα που ακούγεται να ηχεί πένθιμα, η ενορχήστρωση παραμένει η ίδια. Με μια σημαντική διαφορά: στη θέση της φωνής του Τέβις μπαίνει ένα σφύριγμα (του Αλεσαντρόνι) που στοίχειωσε κινηματογραφικές αίθουσες και σφράγισε την ιστορία των soundtracks.
Πάντως, για να μη ρίχνουμε το βάρος της «αντιγραφής» μόνο στον Μορικόνε, και ο Γούντι Γκάθρι το Pastures of Plenty το βάσισε σε ένα αγγλόφωνο παραδοσιακό τραγούδι του 18ου αιώνα, το Pretty Polly.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας