Δεν νικάς ποτέ τη βουλιμία

Τριάντα χρόνια στον χώρο, με λύπη παρακολουθώ την ίδια πάντα ιστορία αδυνατίσματος να επαναλαμβάνεται.

Πάει ο υπέρβαρος στον διαιτολόγο και ζητά ν’ αδυνατίσει γρήγορα γιατί δεν αντέχει που είναι «χοντρός». 

Σωματικές μετρήσεις, συμβουλές για γυμναστική, για θρεπτικές και light τροφές.

Με αυτή την πληθώρα πληροφοριών επιστρέφει σπίτι του και ξεκινά... την καταδίκη του. 

Μετράει: 30 γρ. τυρί, 30 γρ. γαλοπούλα βραστή, 2 φλυτζάνια λαχανικά, 2 κουταλάκια γλυκού λάδι, 90 γρ. κοτόπουλο στήθος... 

Πεινάει, συγκρατείται, παλεύει, λιγουρεύεται, αυτοπειθαρχεί, ξανακρατιέται, ξαναπιέζεται και στο τέλος δεν αντέχει, δεν μπορεί άλλο και στέλνει στον διάβολο και τις σαλάτες και τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά και τα μπρόκολα και τις γυμναστικές και τις βιταμίνες και..., και... 

Τρώει τη σοκολάτα με μία μπουκιά, πίτσα και μετά τούρτα και μετά... ψωμί με βούτυρο και μαρμελάδα και… ψωμί με τυρί και..., και «γεμίζει» το στομάχι του... κι ησυχάζει... κι ηρεμεί... 

Πρόσκαιρα. Ξέρετε... το στομάχι του είναι λίγο πιο κάτω από την «καρδιά» του. Δεν γεμίζει όμως η καρδιά. Ηρεμεί πρόσκαιρα. 

Μετά γεμίζει με τύψεις, ενοχές, ανασφάλειες, αισθάνεται για άλλη μια φορά ανεπαρκής, ανίκανος να επιβληθεί στον εαυτό του, αποτυχημένος που χάλασε τη δίαιτά του, απογοητευμένος. 

Μια και δυο πάει στον διαιτολόγο του γεμάτος ντροπή και θυμωμένος του ζητά μια πιο αυστηρή δίαιτα,μια «τιμωρία» για να διορθώσει το «κακό» που έκανε. 

Και να οι αποτοξινώσεις και να οι πιο στεγνές δίαιτες, «μόνο φρούτα» ή «μόνο γιαούρτια»... 

Και μετά; Και τελικά; 

Ξέρετε πόσοι άνθρωποι έχουν περάσει τη ζωή τους με δίαιτες; Εχουν περάσει περιόδους ζωής μεταξύ πολυφαγιών και διαιτών πείνας; 

Σχεδόν όλοι όσοι παλεύουν να αδυνατίσουν συνήθως καταλήγουν να βρίσκονται απέναντι σ’ ένα αδιέξοδο. Δεν έχουν επιλογή. Δεν μπορούν να συμφιλιωθούν με την εικόνα εαυτού που έχουν αλλά ούτε και να καταφέρουν να δημιουργήσουν μια άλλη εικόνα που θέλουν μιας και παρατούν την προσπάθεια αδυνατίσματος. 

Το πιο δύσκολο όμως αίσθημα που έχουν είναι πως μόνο και μόνο στη σκέψη ότι πρέπει να ξεκινήσουν ξανά δίαιτα, ο κόπος τούς φαίνεται βουνό. Και είναι βουνό γιατί το να κάνει κανείς δίαιτα δεν είναι απόφαση μιας στιγμής: ξύπνησα σήμερα το πρωί και αποφάσισα να κάνω και κάνω δίαιτα. Το να «κάνεις δίαιτα» είναι απόφαση κάθε στιγμής γιατί παλεύεις κάθε λεπτό να καταστείλεις την ανάγκη, την επιθυμία γεύσης. Και αυτή η καταστολή είναι πελώρια κούραση μιας και η φύση μας λέει πως ο άνθρωπος από την τροφή παίρνει ενέργεια–θρέψη και χαρά-νοστιμιά. 

Ο άνθρωπος χρειάζεται να είναι ελεύθερος να τρώει ό,τι θέλει, όποτε το θέλει και όσο θέλει (με την προϋπόθεση ότι έχει γνώση της θρεπτικότητας των τροφών και δεν χρησιμοποιεί την τροφή πέρα από τον ρόλο της). 

Οταν λες σε κάποιον να κάνει στερητική δίαιτα, δηλαδή περιορισμένη σε ποσότητα, να μετράει τη τροφή του σε γραμμάρια, να μετράει θερμίδες, άρα αναγκαστικά περιορίζεται και η γεύση, είναι σαν να λες σε κάποιον ότι όλη μέρα θα εισπνεύσει τόσα κυβικά αέρα, όχι παραπάνω. Τόσα κυβικά αέρα το πρωί, τόσα για δεκατιανό κι άλλα τόσα μεσημέρι και βράδυ. Κι αν εκείνος δεν αισθάνεται καλά και λαχανιάσει και χρειάζεται παραπάνω αέρα (πολυφαγία) μετά του μειώνεις την ποσότητα του αέρα του (αποτοξίνωση). Παράλογα δεν ακούγονται η μείωση και ο προσδιορισμός του εισπνεόμενου αέρα; 

Γιατί όμως κατά τον ίδιο τρόπο δεν έχει τον ίδιο παραλογισμό όταν μειώνεται και προσδιορίζεται η ποσότητα της τροφής; 

Αυτό που έχουν μάθει οι διαιτούντες όταν ξεκινούν την προσπάθεια απώλειας βάρους είναι να είναι φυσιολογικό να πρέπει να αντέχουν τη στέρηση κι όταν δεν το καταφέρνουν να αισθάνονται ανεπαρκείς. Ενώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. 

Είναι πάρα πολύ δύσκολο κι αφύσικο ν’ αντέχεις τη στέρηση της γεύσης κι όταν το καταφέρνεις είσαι «ήρωας». Το φυσιολογικό είναι να επιθυμείς πατάτες τηγανιτές κι όχι να μην επιθυμείς. Απαγορεύεται να κάνεις δίαιτα αδυνατίσματος. Αυτή είναι η άποψη μου. Και αυτό που με δικαιώνει είναι πως δεν νικάς ποτέ τη βουλιμία!!! 

H Ανγκελα Μέρκελ βρίσκεται σε ανοιχτή επικοινωνία με την Κριστίν Λαγκάρντ του ΔΝΤ, αναζητώντας την πολιτική «χρυσή τομή» για την Ελλάδα

 Είναι ψέμα να λες σ’ έναν άνθρωπο με διαταραχή βάρους ότι θα αδυνατίσει σε τρεις μήνες και θα διατηρήσει το καινούργιο του βάρος. Το αδυνάτισμα είναι σχεδόν πάντα μία ίδια ιστορία απογοήτευσης και ταλαιπωρίας. 

 Είναι ψέμα να λες σ’ έναν άνθρωπο με διαταραχή βάρους ότι μπορεί ν’ αλλάξει διατροφικές συνήθειες σε τρεις ή έξι μήνες. Αυτό θα είναι το αποτέλεσμα μιας ολόκληρης «Διατροφικής Εκστρατείας» που θα κάνει. 

 Είναι ψέμα να λες σ’ ένα άνθρωπο με διαταραχή βάρους ότι είναι εύκολο, ότι μπορεί, ότι είναι φυσικό να κάνει δίαιτα αδυνατίσματος (ειδικά στερητική). Είναι αδύνατον, σχεδόν ακατόρθωτο, αφύσικο, να κάνεις δίαιτα αδυνατίσματος. 

*Σύμβουλος διατροφής - alpanopoulou@gmail.com