Θέλω και δεν θέλω να αδυνατίσω

Αυτό που έχω εντοπίσει στα τριάντα χρόνια που ασχολούμαι με τη διαταραχή βάρους είναι πως, συχνά, στην προσπάθεια αδυνατίσματος υπάρχει ένα σημαντικό έλλειμμα, το οποίο είναι ένας από τους πιο βασικούς παράγοντες στη μη θετική έκβαση της επιδίωξης απώλειας βάρους.

Ας πούμε πως το έλλειμμα αυτό είναι ένα ρήμα. Συνήθως, στην προσπάθεια απώλειας βάρους χρησιμοποιεί κανείς μόνο τα παρακάτω ρήματα: «θέλω», «απαιτώ», «πρέπει» να κάνω δίαιτα.

Ωστόσο, το πρόβλημα της παχυσαρκίας, για να μη μείνει άλυτο, χρειάζεται το ρήμα «υπολογίζω». Ο άνθρωπος με διαταραχή βάρους χρειάζεται να παρατηρηθεί προσεκτικά από τον ειδικό αλλά, επίσης πολύ προσεκτικά, και από τον ίδιο του τον εαυτό. Ακόμα και σ’ ένα απλό μαθηματικό πρόβλημα, στέκεσαι, παρατηρείς τα δεδομένα κι αρχίζεις τους υπολογισμούς∙ πόσο μάλλον όταν το πρόβλημα δεν είναι μαθηματικό αλλά ανθρώπινο!

Το «υπολογίζω» είναι το ρήμα που απαραίτητα χρειάζεται κάποιος να εμφανίσει, να καταλάβει την έννοιά του, να οικειοποιηθεί τη χρήση του, ώστε να δουλέψει υπέρ του.

Στο «θέλω να κάνω δίαιτα» ξεχνά κανείς συστηματικά το «και δεν θέλω να κάνω δίαιτα» που υπάρχει ταυτόχρονα. Ο παχύσαρκος είναι σε μια μόνιμη σύγκρουση, βιώνει συνεχώς το: «θέλω και δεν θέλω να αδυνατίσω». Δεν του είναι όμως αντιληπτό ότι μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο – του φαντάζει παραλογισμός το «δεν θέλω να αδυνατίσω»∙ δεν πάει ο νους του, δεν το χωρά η λογική του! Αλλά είναι απαραίτητο να συνειδητοποιήσει πως η ύπαρξη της αρνητικής εκδοχής της ίδιας του της επιθυμίας, δηλαδή το «δεν θέλω να αδυνατίσω», δεν είναι θέμα λογικής, είναι θέμα συναισθήματος.

Στο «απαιτώ» να αδυνατίσω ξεχνά κανείς συστηματικά το «δεν αντέχω» να στερηθώ τη γεύση και την ποσότητα της τροφής, το οποίο υπάρχει και αυτό ισοδύναμα. Αυτή την έλλειψη αντοχής τη βιώνει κανείς ως απαράδεκτη. Πώς αποδεικνύεται η αδυναμία αντοχής; Μα είναι αυτή που σαμποτάρει τη δίαιτα αδυνατίσματος καταστρατηγώντας τους κανόνες και υποσκάπτοντας την προσπάθεια.

Και τέλος, στο «πρέπει» να κάνω δίαιτα ξεχνά κανείς το «δεν μπορώ» να κάνω δίαιτα, που ουσιαστικά σημαίνει ότι δεν έχω τις κατάλληλες συνθήκες, δεν οργανώνω με επιμέλεια, μέθοδο και σύστημα τη διατροφή μου ώστε να διευκολυνθώ.

Ο άνθρωπος με διαταραχή βάρους έχει μάθει να προσπερνά τον εαυτό του και καταλήγει να είναι απλά διεκπεραιωτικός. Δηλαδή να ολοκληρώνει τις διαδικασίες για την επίλυση ή ρύθμιση του προβλήματός του. Ομως, όλα όσα αισθάνεται ή έχει ανάγκη λείπουν από τη ρύθμιση της δίαιτας.

Κάθε «θέλω», «απαιτώ», «πρέπει» να αδυνατίσω εξαφανίζει ένα «δεν θέλω», «δεν αντέχω», «δεν μπορώ» να αδυνατίσω. Πώς τα εξαφανίζει; Με την ταυτόχρονη συνύπαρξή τους. Ακυρώνονται. Δεν υπάρχει εξέλιξη και αποτέλεσμα. Ολα τελικά παραμένουν στατικά. Στάσιμα και κρυμμένα πίσω από το βάρος των κιλών.

Η παχυσαρκία είναι μια «ακινησία». Ούτε μπρος ούτε πίσω. Κι αν προχώρησα (έχασα κιλά), ξανά πίσω (ξαναέβαλα κιλά). Κι αν πήγα πίσω (πάχυνα πολύ), ξαναπαίρνω καινούργιες αποφάσεις για να πάρω φόρα και να πάω μπροστά (καινούργια αρχή δίαιτας). Τελικά όμως βρίσκομαι πάντα στο ίδιο σημείο.

«Υπολογίζω», λοιπόν, σημαίνει προχωρώ στα δικά μου μονοπάτια, που τις περισσότερες φορές είναι ανεξερεύνητα. «Κάνω δίαιτα» αδυνατίσματος σημαίνει με υπολογίζω και πάντα βρίσκω δίκαιο λόγο (δικαιολογία) για ό,τι πράττω ή για ό,τι δεν πράττω. Δικαιολογώ τον εαυτό μου όπως κι αν κάνω δίαιτα, είτε τρώω πολύ κι έχω πολυφαγίες είτε δεν την εφαρμόζω σωστά γιατί δεν μπορώ ή δεν αντέχω.

«Σέβομαι» σημαίνει μου δίνω τα περιθώρια να λειτουργήσω με τον τρόπο μου και ο δικός μου τρόπος περιέχει μέσα του τα θέλω μου, τα δεν μπορώ μου, τις δυσκολίες μου, την κούρασή μου, τους φόβους μου, την κατανόηση, τη συμπόνια για μένα, τις ανάγκες μου.

«Κάνω δίαιτα» σημαίνει αλλάζω τους κανόνες: αποφασίζω να κουραστώ για να τραφώ όπως πρέπει καθημερινά, να κουραστώ για να βρω ελεύθερο χρόνο επειδή πρέπει να διασκεδάσω, να πιεστώ για να αποκτήσω μία ώρα δική μου επειδή πρέπει να χαλαρώσω, να καταβάλω προσπάθεια για να κατοχυρώσω τον οκτάωρο ύπνο μου επειδή πρέπει να ξεκουραστώ.

Σημαίνει να αποκτήσω δεδομένα απαράλειπτα για μένα που θα αντικαταστήσουν τους παλιούς κανόνες («μην τρως», «συγκρατήσου») και τις μομφές («γιατί πεινάς;», «έφαγες πάλι;»).

Σημαίνει να μην πιέζομαι ψυχικά. Γιατί «εγώ μερικές φορές μπορεί να τρώω επειδή είμαι μόνη ή επειδή ανησυχώ»...

Η λεβάντα είναι φυτό εξισορροπητικό. Οι θεραπευτικές ιδιότητες της άγριας λεβάντας είναι αναρίθμητες. Αυτό οφείλεται, εν μέρει, στην ιδιαίτερα σύνθετη χημική σύσταση του ελαίου της.

Κατάλληλη για την καταπολέμηση της νευρικότητας αλλά και της ατονίας, της κατάθλιψης αλλά και της υπερδιέγερσης. Αντιμετωπίζει το άγχος και τη μελαγχολία, τονώνει και ξεκουράζει.

Ενα ζεστό μπάνιο το βράδυ με λίγο έλαιο λεβάντας υπόσχεται έναν βαθύ και ξεκούραστο ύπνο. Λίγο αιθέριο έλαιο λεβάντας σ’ ένα λάδι για μασάζ χαλαρώνει τους μυς και απαλλάσσει τον νου από τις έγνοιες.

Χρησιμοποιείται στις αϋπνίες και στο στρες, βοηθά στη θεραπεία της ημικρανίας και του πονοκέφαλου.

Το αιθέριο έλαιο λεβάντας δρα εξαιρετικά και στα τσιμπήματα σφήκας ή μέλισσας, έχει αντισηπτικές και επουλωτικές ιδιότητες.

*Σύμβουλος διατροφής