Ανακοίνωση στην οποία εξηγούσαν «γιατί δεν πρέπει να κλείσει το Νοσοκομείο Ειδικών Παθήσεων Θεσσαλονίκης (Ν.Ε.Π.Θ.) - Λοιμωδών», είχαν εκδώσει το 2013 οι εργαζόμενοι στο Νοσοκομείο.
Όπως είχαν επισημάνει τότε, «το νοσοκομείο Λοιμωδών λειτουργεί από το 1898 και παρέχει υγειονομική φροντίδα κυρίως για λοιμώδη νοσήματα καλύπτοντας όλη τη Βόρεια Ελλάδα». Επίσης, «είναι το μοναδικό νοσοκομείο ειδικών παθήσεων και κανένα άλλο δεν νοσηλεύει ασθενείς με λοιμώδη μεταδοτικά νοσήματα όπως ανεμοβλογιά, ηπατίτιδα, μηνιγγίτιδα κα».
Παράλληλα, όπως έλεγαν οι εργαζόμενοι, «η επιστημονική γνώση και η εμπειρία που έχει αποκτηθεί όλα τα χρόνια, με την διάλυση του νοσοκομείου θα χαθεί, καθώς το προσωπικό θα διασκορπιστεί. Το Ν.Ε.Π.Θ-Λοιμωδών εφημερεύει 24 ώρες το 24ωρο, 365 μέρες το χρόνο», τόνιζαν συμπληρώνοντας ότι «κάθε χρόνο εξετάζονται στα εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου περισσότεροι από 40.000 ασθενείς και νοσηλεύονται γύρω στους 3.000. Είναι αναγκαίο να μην κλείσει».
Αυτή η ανακοίνωση του 2013, μία από τις πολλές που εκδόθηκαν την πρώτη μνημονιακή περίοδο, είναι σήμερα περισσότερο επίκαιρη από ποτέ. Και θα έπρεπε κάποιοι που με προχειρότητα - για να μην πούμε ανευθυνότητα - αφήνουν τις ηλιόλουστες μέρες του τριημέρου του Άη Δημήτρη να περάσουν και κλειδώνουν μετά όλη την πόλη - να σκύβουν τώρα το κεφάλι διαβάζοντας αυτές τις λέξεις και βλέποντας αυτές τις φωτογραφίες.
Τα κτίσματα του νοσοκομείου που βρίσκονται στην οδό Λαμπράκη - λίγο πιο πέρα από το Παπάφειο, άλλο ανεκμετάλλευτο κτίριο αυτό - καταλαμβάνουν μια έκταση 2.500 τ.μ σε ένα οικόπεδο 14.000 τ.μ.
Από το Ευλογιοκομείον στο Λοιμωδών*
Το νοσοκομείο αυτό, λόγω του χαρακτήρα του θα ήταν το κατάλληλο για την περίθαλψη ασθενών με Covid 19. Η ιστορία του είναι συνυφασμένη με τις μεγάλες επιδημίες.
Το πρώτο Νοσοκομείο Λοιμωδών που τότε ονομάζονταν Ευλογιοκομείον λειτούργησε μέχρι το 1941 σε ένα ως τότε εγκαταλελειμμένο κτήριο που ανακαινίσθηκε με χρήματα του Ελληνικού κράτους στους Λαχανόκηπους (Χατζή – Μπαχτσέ), στην περιοχή του Παλαιού Σιδηροδρομικού Σταθμού. Στο κτήριο αυτό λειτούργησε και λεπροκομείο.
Το 1942, λόγω επιδημίας τυφοειδούς πυρετού, καταργήθηκε το νοσοκομείο αυτό ως ακατάλληλο και δημιουργήθηκε το δεύτερο Νοσοκομείο Λοιμωδών στην πολυώροφη καπναποθήκη του Διαμαντίδη στην οδό Ολύμπου αρ. 13, που αρχικά είχε 100 κλίνες και οι οποίες σύντομα αυξήθηκαν σε 200. Μετά από ένα χρόνο περίπου το Νοσοκομείο αυτό μετατράπηκε σε Παθολογικό, προκειμένου να περιθάλψει ασθενείς και πρόσφυγες από την Ανατολική Μακεδονία. Το 1950 και αφού μετονομάστηκε σε «Λαϊκό», μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο «Χίρς» (σήμερα Νοσοκομείο Ιπποκράτειο).
Το νεοκλασικό κτίριο του παλαιού Νοσοκομείου κτίσθηκε στην τότε οδό Νοσοκομείου (μετέπειτα Κονίτσης και σήμερα Γρηγορίου Λαμπράκη), την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα σε σχέδια του Ιταλού αρχιτέκτονα Πιέτρο Αριγκόνι, για λογαριασμό της Εθνικής Ένωσης Βοήθειας προς τους Ιταλούς ιεραπόστολους και λειτούργησε αρχικά ως Ιταλικό Γενικό Νοσοκομείο με τον τίτλο «Βασίλισσα Μαργαρίτα».
Στην πορεία των χρόνων έγιναν ορισμένες τροποποιήσεις και αλλαγές στο κτίριο από τον αρχιτέκτονα Βιταλιάνο. Πρώτος Διευθυντής ήταν ο Ιταλός ιατρός Φόσκολο, ενώ αδελφές του Ελέους του Ιταλικού Μοναστικού Τάγματος αποτελούσαν το νοσηλευτικό προσωπικό. Στο κτίριο στεγαζόταν και επαγγελματική σχολή θηλέων.
Το 1945 το ιταλικό νοσοκομείο επιτάχθηκε και εκεί άρχισε να λειτουργεί το τρίτο νοσοκομείο Λοιμωδών Νόσων. Από έγγραφα της Υπηρεσίας Διπλωματικού και Ιστορικού Αρχείου του υπουργείου Εξωτερικών, δεν προκύπτει αν το κτίριο περιήλθε στην κυριότητα του ελληνικού δημοσίου στα πλαίσια των ιταλικών αποζημιώσεων για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Μέχρι και σήμερα δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να διευκρινίζει το ιδιοκτησιακό καθεστώς του νοσοκομείου. Ούτε η ελληνική ούτε η ιταλική πλευρά, έχουν καταθέσει στο κτηματολόγιο ή στο υποθηκοφυλακείο έγγραφα που να πιστοποιούν τον ιδιοκτήτη του νοσοκομείου. Έτσι, το νοσοκομείο συνεχίζει σήμερα να λειτουργεί υπό την μορφή αναγκαστικής μίσθωσης, βάσει των διατάξεων του Α.Ν. 342/1968.
Το 1984, με υπουργική απόφαση, το κτίριο του νοσοκομείου χαρακτηρίστηκε ιστορικό διατηρητέο μνημείο και προστατεύεται από την Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων. Από το 1957, το νοσοκομείο πληρώνει ενοίκιο στο ιταλικό κράτος, μέσω της ιταλικής πρεσβείας στην Αθήνα. Το αντίτιμο του μηνιαίου μισθώματος ανέρχεται σήμερα στο συμβολικό ποσό των 75 ευρώ.
Το μικροβιολογικό τμήμα του είχε οριστεί ως κέντρο ελέγχου περιπτώσεων ύποπτων για χολέρα στην περιοχή της Μακεδονίας, ως κέντρο αναφοράς σαλμονέλας και ως υπεύθυνο κέντρο για τον έλεγχο για την πρόληψη των λεπτοσπειρώσεων στη Βόρεια Ελλάδα.
Διέθετε θάλαμο βιοασφάλειας 3 για την εξέταση δειγμάτων και την απομόνωση μεταδοτικών μικροβίων, όπως βρουκέλλα, άνθρακας, μυκοβακτήριο κτλ.
Το 2013 σταμάτησε τη λειτουργία του. Η παθολογική κλινική του Λοιμωδών με τους γιατρούς της και το προσωπικό μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο «Γεώργιος Παπανικολάου», ενώ η παιδιατρική κλινική του Λοιμωδών συγχωνεύθηκε με τις δυο παιδιατρικές κλινικές του Ιπποκράτειου νοσοκομείου και εκεί μεταφέρθηκε και το αναλογούν προσωπικό.
*Οι πληροφορίες προέρχονται από την Wikipedia. Καλό θα ήταν να τις διάβαζε και κάποιος στο Υπουργείο Υγείας…
