Το ΚΚΕ τίμησε τον Μιχάλη Σπυριδάκη

Ξεχωριστός αποχαιρετισμός χθες στη Θεσσαλονίκη για έναν ξεχωριστό αγωνιστή ο οποίος όλη του τη ζωή δεν ήθελε να ξεχωρίζει απ’ τους άλλους.

Για ανθρώπους σαν τον Μιχάλη Σπυριδάκη, που δυστυχώς έφυγε σε ηλικία 75 ετών, άξιζε να ακουστεί η «Διεθνής», τραγουδισμένη από συντρόφους του, μέλη του ΚΚΕ αλλά και φίλους από άλλους πολιτικούς χώρους.

Πρόεδρος της ΕΔΥΕΘ τα τελευταία χρόνια, ήταν πρόσωπο που έχαιρε σεβασμού όχι μόνο από συντρόφους και συναγωνιστές του αλλά και από κόμματα και πρόσωπα της ευρύτερης Αριστεράς, καθώς όλοι θυμούνταν και διηγούνταν για τον Μιχάλη Σπυριδάκη, έναν από τους άγρια βασανισμένους κομμουνιστές στα χρόνια της δικτατορίας.

Κανένας δεν έχει ξεχάσει από όσους βρέθηκαν στα ίδια κελιά ότι ο Σπυριδάκης ποτέ δεν λύγισε και περισσότερο ίσως δεν θέλησε να λάβει οποιουδήποτε είδους αντιγύρισμα για τα παθήματά του εκείνων των χρόνων.

Και ήταν βέβαια εκατοντάδες οι συναγωνιστές του που παραβρέθηκαν χθες στην πολιτική κηδεία του στο Δημαρχείο Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια στην ταφή του, στα νέα Κοιμητήρια της Θέρμης.

Τιμητική φρουρά στάθηκαν μέλη του Π.Γ. και της Κ.Ε. του ΚΚΕ, σύντροφοί του από την Οργάνωση Κεντρικής Μακεδονίας, συναγωνιστές του από το αντιδικτατορικό και το φιλειρηνικό κίνημα. Κι όλοι χαιρέτησαν τη σύντροφο της ζωής του Εύα και τα παιδιά του Χρήστο και Φάνη.

Στην κηδεία παραβρέθηκαν πολυμελής αντιπροσωπεία της Κ.Ε. του ΚΚΕ με επικεφαλής τον Θεοδόση Κωνσταντινίδη, μέλος του Π.Γ., αντιπροσωπεία της ΕΕΔΥΕ με επικεφαλής τον πρόεδρό της Σταύρο Τάσσο, αντιπροσωπεία του ΣΦΕΑ.

Στους επικήδειους ο Ζήσης Λυμπερίδης, μέλος της Γραμματείας της Κ.Ε. του ΚΚΕ, σημείωσε πως «ο Μιχάλης συνέδεσε όλη του τη ζωή με το κόμμα και το λαϊκό κίνημα, δεν έλειψε ούτε στιγμή από καμιά μάχη, δεν λιποψύχησε ποτέ», ενώ ο Σπύρος Χαλβατζής, αντιπρόεδρος του ΣΦΕΑ ’67-’74, υπογράμμισε πως «αποχαιρετούμε ένα εκλεκτό μέλος μας.

»Εναν πρωτοπόρο γιατρό και αταλάντευτο κομμουνιστή που για πάνω από μισό αιώνα αγωνίστηκε στην πρώτη γραμμή για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο».

«Πηγαία σεμνότητα»

Τον αποχαιρέτησαν ακόμη ο Νίκος Ζώκας, αντιπρόεδρος της ΕΕΔΥΕ και γραμματέας της ΕΔΥΕΘ, και εκ μέρους των συγγενών ο ανιψιός του, Χρήστος Σπυριδάκης. Στην κηδεία παραβρέθηκαν ακόμη ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, η Καίτη Τσαρουχά, ο Δ. Δώδος, ο Μ. Λαμτζίδης κ.ά.

Ιδιαίτερο αποχαιρετισμό είχε απευθύνει την ημέρα αγγελίας του θανάτου και το στέλεχος του ΚΚΕ(μ-λ) Στέλιος Αγκούτογλου:

«Διακρινόταν όμως πάντα από μια πηγαία σεμνότητα και από μια ταπεινότητα, που δεν είχε τίποτα να ζηλέψει απ’ αυτήν η υπερηφάνεια ενός ανθρώπου του λαού, ενός πραγματικού λαϊκού αγωνιστή.

»Γι’ αυτό, όπου και αν βρισκόταν, όπου και να δρούσε ο Μιχάλης γινόταν αγαπητός απ’ όλους».

Ενα σύντομο βιογραφικό

Ο Μιχάλης Σπυριδάκης γεννήθηκε στην Τύλισο Ηρακλείου Κρήτης, το 1942. Από νωρίς εντάχθηκε στην οργανωμένη πάλη. Σπούδασε και εργάστηκε ως γιατρός του ΕΣΥ. Συμμετείχε στην ΕΔΑ και στο αντιδικτατορικό κίνημα. Διώχθηκε και βασανίστηκε για τη δράση του.

Ο Μιχάλης Σπυριδάκης υπηρέτησε το ΚΚΕ από διάφορες θέσεις. Διατέλεσε στέλεχος της Κομματικής Οργάνωσης Θεσσαλονίκης και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Με τα ψηφοδέλτιά του εκλέχθηκε νομαρχιακός σύμβουλος Θεσσαλονίκης.

Δραστηριοποιήθηκε στο φιλειρηνικό-αντιιμπεριαλιστικό κίνημα και για πολλά χρόνια, μέχρι και το τέλος της ζωής του, διατέλεσε πρόεδρος της Επιτροπής για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη Θεσσαλονίκης (ΕΔΥΕΘ).