Δεν έχει λεωφορείο για σε ο ΟΑΣΘ, δεν έχει αιδώ...

Για την Παναγιώτα Θεοδωρακοπούλου, κάτοικο Θεσσαλονίκης, δικηγόρο στο επάγγελμα, ανάπηρη, τα λεωφορεία του ΟΑΣΘ δεν… κυκλοφορούν παρά το τέλος των κινητοποιήσεων στον ΟΑΣΘ, και μάλιστα από τον περασμένο Μάιο.

Διότι για τον Οργανισμό δεν είναι ανάπηρη, τι κι αν οι επιτροπές το βεβαιώνουν, ανάμεσα στον ΟΑΣΘ και τα υπουργεία μεσολαβούν οι συμβάσεις, οπότε η Π.Θ. συνθλίβεται από τις ημερομηνίες και τις προθεσμίες.

Οχι μόνο δεν δικαιούται «ελευθέρας», της λένε, αλλά ούτε έκπτωση στην κάρτα απεριορίστων διαδρομών. Γι’ αυτό ο ΟΑΣΘ τής έκοψε πρόστιμα 120 ευρώ, αφού σε δύο περιπτώσεις βρέθηκε χωρίς εισιτήριο.

Κι έτσι η κ. Θεοδωρακοπούλου γνώρισε το… κοινωνικό πρόσωπο του Οργανισμού. Η ανάπηρη σήμερα δικηγόρος, άνεργη εδώ και τέσσερα χρόνια, κοντά στις δυσκολίες, τις ατυχίες και τους πόνους που της έφερε η ζωή πρέπει επιπλέον να αντιμετωπίσει τον παραλογισμό να περιμένει τη νέα χρονιά για να υπογράψουν τα αρμόδια υπουργεία νέα σύμβαση με τον ΟΑΣΘ.

Διότι «ελευθέρας» πήραν οι «τυχεροί» παλαιοί ανάπηροι μέχρι τον Ιανουάριο του 2016. Οσοι αναγνωρίζονται από εκεί και πέρα, όπως αναγνωρίστηκε τον Μάιο η Π.Θ., δεν δικαιούνται πάσο διότι δεν τους περιλαμβάνει πια η σύμβαση…

Η 50χρονη δικηγόρος Θεσσαλονίκης χρειάστηκε να κάνει έξι επεμβάσεις στα πόδια της τα τελευταία τέσσερα χρόνια και ετοιμάζεται για μία ακόμη τους προσεχείς μήνες.

Με τελειωμένη καριέρα ύστερα από 25 χρόνια επαγγελματικής ενασχόλησης με τη δικηγορία εξαιτίας ενός ατυχήματος και ενός ιατρικού λάθους, οικονομικά κατεστραμμένη και ελπίζοντας πια απλώς σε μια σύνταξη, βρήκε το σθένος μέσα στα βάσανά της να δηλώσει ότι οι ανάπηροι άνθρωποι είναι τέτοιοι ακόμη κι όταν η γραφειοκρατία αρνείται να τους το αναγνωρίσει.

Δύο φορές, στις 10 Ιουνίου και στις 7 Ιουλίου τρέχοντος έτους, εντοπίστηκε από ελεγκτές του ΟΑΣΘ να μην έχει κόψει εισιτήριο αλλά να επιδεικνύει τα χαρτιά που έδειχναν ότι είναι ανάπηρη σε ποσοστό 70% -πάνω από το αδυσώπητο όριο του 67% που ορίζει τους δικαιούχους πάσο- και υποστήριξε ότι, όπως και οι υπόλοιποι, δικαιούται να κινείται δωρεάν.

Τα χαρτιά και οι πατερίτσες της δεν έκαμψαν τους άτεγκτους ελεγκτές. Στο πρώτο επεισόδιο, μάλιστα, όταν η Π.Θ. του είπε ευγενικά ότι θα πάει την υπόθεση στα δικαστήρια, έγραψε στο χαρτί του προστίμου ότι «η κυρία απειλεί με δικαστήρια», προφανώς για να της δοθεί αυστηρό μάθημα από τους αρμόδιους…

Πρόστιμο με... ευγένεια

Οι δεύτεροι ελεγκτές ήταν πιο ευγενικοί, «σας καταλαβαίνουμε», της είπαν, «αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Θα δικαιωθείτε όμως από το συμβούλιο του Οργανισμού». Τους πίστεψε. Και έκανε αίτημα θεραπείας, αριθμός πρωτοκόλλου 1585/5.8.2016.

Τέσσερις μέρες αργότερα, 12.8.2016, με μια κλήση στο τηλέφωνό της μια υπάλληλος της ανακοίνωσε ότι το Δ.Σ. του ΟΑΣΘ απέρριψε την αίτημά της (άραγε ο εκπρόσωπος των εργαζομένων και ο εκπρόσωπος του Δήμου Θεσσαλονίκης τι ψήφισαν;). Κι έτσι η εξοντωμένη οικονομικά δικηγόρος βρέθηκε με 120 ευρώ πρόστιμο, το οποίο, αν βεβαιωθεί στη ΔΟΥ, πενταπλασιάζεται τουλάχιστον.

Την υπόθεση έφερε στη δημοσιότητα ο δικηγόρος και δημοτικός σύμβουλος της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Μιχάλης Κωνσταντινίδης, ο οποίος δηλώνει στην «Εφ.Συν.»:

«Ανεξάρτητα από τις κυβερνητικές ευθύνες, ο ΟΑΣΘ δεν εξασφαλίζει το δικαίωμα του λαού στη μετακίνηση και δεν έχει ενεργοποιήσει ούτε τη σύμβαση για τους ανέργους.

»Η επίκληση συμβάσεων στην περίπτωση της Π.Θ. είναι αστεία και τραγική μαζί. Ας έδειχναν ότι είναι κύριοι κι ας μην υπάρχει σύμβαση, είναι απαράδεκτο όλο το συμβάν. Δυστυχώς, είναι άλλο ένα περιστατικό που δείχνει τι σημαίνει ιδιωτική πρωτοβουλία για το κοινωνικό σύνολο».

Η «Εφ.Συν.» απευθύνθηκε στον Βασίλη Παπαγέωργα, μέλος του Δικτύου Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων, που τρία χρόνια τώρα κινητοποιούνται κάθε μήνα για σβήσιμο προστίμων του ΟΑΣΘ.

Του διηγηθήκαμε την υπόθεση και σχολίασε ότι «δεν έχει λογική αυτό το συμβάν και, αν και η λογική έχει σταματήσει από καιρό, νομίζω ότι με την περίπτωση αυτή μπαίνει τελεία».

Το μόνο που έχει απομείνει σε αυτή τη γυναίκα είναι η βαθιά αίσθηση αξιοπρέπειας, οι νομικές γνώσεις της και οι τρεις γλώσσες που γνωρίζει. Και μ’ αυτά προσέφυγε χθες στην ελληνική Δικαιοσύνη για να βρει το δίκιο της και το δίκιο όσων είναι ομοιοπαθείς.

Με ευεργέτημα πενίας

Με ηχόχρωμα φωνής ένα μείγμα πίκρας και πείσματος διηγείται στην «Εφ.Συν.» πως καταφεύγει στα δικαστήρια για να προλάβει τις προθεσμίες και «...ευτυχώς έχω πάρει ευεργέτημα πενίας, οπότε απαλλάσσομαι από τα παράβολα υπέρ του Δημοσίου.

»Για να μην πω πόσο στρυφνά είναι τα δικόγραφα που πρέπει να συνταχθούν για την υπόθεση... Καλά που είμαι δικηγόρος, γιατί ποιος θα αναλάμβανε τον κόπο μιας υπόθεσης για 120 ευρώ; Και σκέφτομαι πως μετά από 4 χρόνια χωρίς καμιά δουλειά πρέπει να καταβάλω και 3.000 ευρώ ασφαλιστικές εισφορές στο Ταμείο μας».

Το τυπικό μέρος της περιπέτειας η κ. Θεοδωρακοπούλου το διηγείται με έγγραφα και αριθμούς πρωτοκόλλου, τα οποία κρύβουν την ιστορία μιας απρόσμενης καταστροφής συναρτημένης με αβάσταχτο σωματικό πόνο. Αυτή η εξιστόρηση δεν αφήνει περιθώρια για ερωτήσεις. Ενα κενό μόνο στην επικοινωνία μας, η αμηχανία του γραφιά, «θέλετε να γράψω κάτι άλλο εκ μέρους σας;». Και η απάντησή της:

«Γράψτε ότι νιώθω αδικημένη και προδομένη από την κυβέρνηση της Αριστεράς γιατί δεν ξέρω ακόμη τι σκοπεύει να κάνει, αλλά φοβάμαι ότι δημόσιες συγκοινωνίες δεν θα δούμε. Τι θα γίνουμε λοιπόν; Θανάσης Καναούτης; (αναφορά στον 19χρονο που πήδηξε από το τρόλεϊ στο Περιστέρι και έχασε τη ζωή του) Ε, εγώ δεν μπορώ πια να πηδήξω από το λεωφορείο…».