Παγκόσμιες Ημέρες Δράσης Στέγασης και στην Αθήνα με μία πορεία και μία «κηδεία»

Για πρώτη φορά φέτος διοργανώνεται η παγκόσμια ημέρα δράσεων για τη στέγη (ως τώρα ήταν πανευρωπαϊκή). Το γεγονός ότι τα κινήματα στέγης ενεργοποιήθηκαν με την αρχή της κρίσης, αποδεικνύει ότι το ζήτημα "στέγη" είναι από τα σοβαρότερα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη.

Στην Ελλάδα, μια χώρα πως ως την κρίση του 2010 χαρακτηριζόταν από υψηλή ιδιοκατοίκηση αλλά ταυτόχρονα από μηδενικές πολιτικές κοινωνικής κατοικίας, σήμερα το πρόβλημα αφορά μεγάλο μέρος του πληθυσμού και η κρίση στέγης ξεδιπλώνεται σε πολλά επίπεδα.
• Εκτίναξη των τιμών των ενοικίων που είναι αποτέλεσμα της ανυπαρξίας δημόσιου ελέγχου των τιμών (πλαφόν ενοικίου, ενοικιοστάσιο κ.λπ. σε συνδυασμό με την κατακόρυφη αύξηση της τουριστικοποίησης και της βραχυχρόνιας μίσθωσης καθώς και των εκατοντάδων χιλιάδων κενών ακινήτων.
• Επίθεση στην κατοικία μέσω της υπερχρέωσης με αποτέλεσμα χιλιάδες πολίτες να χάνουν τα σπίτια τους από πλειστηριασμούς.
• Συνολική αύξηση του κόστους της στέγασης σε σχέση με το μέσο εισόδημα. Η Ελλάδα είναι στην πρώτη θέση ως προς την στεγαστική δαπάνη των νοικοκυριών σε σχέση με το μισθό με ποσοστό δαπάνης 45%
• Και όλα αυτά σε συνδυασμό με μηδενικές πολιτικές Δημόσιας- κοινωνικής κατοικίας

Η κρίση στέγης δεν είναι ένα περιστασιακό γεγονός. Είναι αποτέλεσμα των πρακτικών που εφαρμόζουν οι οικονομικοί «παίκτες» της αγοράς, δηλαδή οι τράπεζες, οι κτηματομεσίτες, τα ταμεία-αρπακτικά και όσοι άλλοι κερδίζουν από τη βασική ανάγκη της στέγασης. Η σταδιακή μετατροπή της στέγης από κοινωνικό αγαθό σε εμπόρευμα και από εμπόρευμα σε χρηματιστηριακό προιόν έχει φέρει τα αποτελέσματα που ζούμε σήμερα. Κυβερνήσεις και πολιτειακοί θεσμοί, προστατεύουν και ενισχύουν την «αγορά» καταλύοντας το συνταγματικό δικαίωμα στη στέγαση. Σε όλο τον κόσμο τα κινήματα στέγης οργανώνονται και δίνουν τις μάχες τους για το Δικαίωμα στη στέγαση με τη δημιουργία ενώσεων ενοικιαστών, συλλογικοτήτων ενάντια σε πλειστηριασμούς και εξώσεις, φορέων διεκδίκησης κοινωνικής η συνεταιριστικής κατοικίας, με αυτοοργανωμένες κοινότητες παραγωγής κατοικίας και με καταλήψεις. Ενώνουμε τη φωνη μας και τους αγώνες μας με όλα αυτά τα κινήματα και διεκδικούμε:

• Προστασία των ενοικιαστών από τις αυξήσεις και τις εξώσεις. Θεσμοθέτηση πλαφόν ενοικίου 
• Προστασία της πρώτης κατοικίας από τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και τις εξώσεις που θα ακολουθήσουν, με μέτρα όπως το ακατάσχετο της πρώτης κατοικίας, την κατάργηση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, το κούρεμα των δανείων. Απαγόρευση των εξώσεων όταν δεν υπάρχει στεγαστική πολιτική κοινωνικής κατοικίας 
• Να γεμίσουν τα άδεια σπίτια! Στην Ελλάδα σήμερα υπάρχουν περισσότερα από 600.000 άδεια σπίτια. Είναι αδιανόητο να υπάρχουν άστεγοι ή άνθρωποι που ζουν σε απαράδεκτες στεγαστικές συνθήκες.

Με το σύνθημα σπίτια για τους ανθρώπους και όχι για τα κέρδη, διοργανώνεται και φέτος η, για πρώτη φορά παγκόσμια (ως τώρα ήταν πανευρωπαϊκή), ημέρα δράσης για τη στέγη. Ο συντονισμός των κινημάτων στέγης που ενεργοποιήθηκαν με την αρχή της κρίσης, και δυνάμωσαν τα τελευταία χρόνια, αποδεικνύει ότι το ζήτημα της κατοικίας είναι από τα σοβαρότερα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη.

Στην Ελλάδα, μια χώρα που ως την κρίση του 2010 χαρακτηριζόταν από υψηλή ιδιοκατοίκηση αλλά ταυτόχρονα από μηδενικές πολιτικές κοινωνικής κατοικίας, σήμερα το πρόβλημα της στέγης αφορά μεγάλο μέρος του πληθυσμού και η κρίση στέγης ξεδιπλώνεται σε πολλά επίπεδα:

• Εκτίναξη των τιμών των ενοικίων, που είναι αποτέλεσμα της ανυπαρξίας δημόσιου ελέγχου των τιμών (με μέτρα όπως πλαφόν ενοικίου, ενοικιοστάσιο κ.λπ.) σε συνδυασμό με την κατακόρυφη αύξηση της τουριστικοποίησης και της βραχυχρόνιας μίσθωσης, καθώς και των εκατοντάδων χιλιάδων κενών ακινήτων.
• Επίθεση στην κατοικία μέσω της υπερχρέωσης, με αποτέλεσμα χιλιάδες πολίτες να χάνουν τα σπίτια τους κάθε χρόνο από πλειστηριασμούς.
• Συνολική αύξηση του κόστους της στέγης σε σχέση με το μέσο εισόδημα. Η Ελλάδα είναι στην πρώτη θέση ως προς τη στεγαστική δαπάνη των νοικοκυριών σε σχέση με τον μισθό, με ποσοστό δαπάνης 45%.
• Και όλα αυτά σε συνδυασμό με μηδενικές πολιτικές δημόσιας - κοινωνικής κατοικίας.

Η κρίση στέγης δεν είναι ένα περιστασιακό γεγονός. Είναι αποτέλεσμα των πρακτικών που εφαρμόζουν οι οικονομικοί «παίκτες» της αγοράς, δηλαδή οι τράπεζες, οι κτηματομεσίτες, τα ταμεία - αρπακτικά και όσοι άλλοι οικονομικοί παράγοντες κερδίζουν από τη βασική ανθρώπινη ανάγκη της στέγασης, ενώ στο πλαίσιο αυτό και η τρέχουσα κυρίαρχη αρχιτεκτονική πρακτική, αντί για τις λαϊκές ανάγκες υπηρετεί τους επενδυτές. Η σταδιακή μετατροπή της στέγης από κοινωνικό αγαθό σε εμπόρευμα και από εμπόρευμα σε χρηματιστηριακό προϊόν, έχει φέρει τα αποτελέσματα που ζούμε σήμερα.

Κυβερνήσεις και πολιτειακοί θεσμοί προστατεύουν και ενισχύουν την «αγορά», καταλύοντας το συνταγματικό δικαίωμα στη στέγη.
Σε όλο τον κόσμο, τα κινήματα στέγης οργανώνονται και δίνουν τις μάχες τους για το δικαίωμα στη στέγη, με την δημιουργία ενώσεων ενοικιαστών, συλλογικοτήτων ενάντια στους πλειστηριασμούς και τις εξώσεις, φορέων διεκδίκησης κοινωνικής κατοικίας, με αυτοοργανωμένες κοινότητες παραγωγής κατοικίας και με καταλήψεις. Ενώνουμε τη φωνή μας και τους αγώνες μας με όλα αυτά τα κινήματα. Διεκδικούμε:

• Προστασία των ενοικιαστών/ριών από τις αυξήσεις και τις εξώσεις. Θεσμοθέτηση πλαφόν ενοικίου.
• Προστασία της πρώτης κατοικίας από τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και τις εξώσεις που θα ακολουθήσουν, με μέτρα όπως το ακατάσχετο της πρώτης κατοικίας. Κατάργηση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών. Κούρεμα δανείων.
• Εργατική, κοινωνική, φοιτητική κατοικία για την κάλυψη όλων των αναγκών.
• Να γεμίσουν τα άδεια σπίτια! Στην Ελλάδα σήμερα υπάρχουν περισσότερες από 600.000 άδειες κατοικίες. Είναι αδιανόητο να υπάρχουν άνθρωποι που είναι άστεγοι ή ζουν σε απαράδεκτες στεγαστικές συνθήκες.
Συμμετέχουμε στην παγκόσμια ημέρα για το δικαίωμα στη στέγη και καλούμε σε συγκέντρωση και πορεία το Σάββατο 26 Απριλίου στις 17:00, στην πλατεία Κολοκοτρώνη.

Εκατομμύρια άνθρωποι δυσκολεύονται να καλύψουν το κόστος στέγασής τους, στεγάζονται κάτω από ανεπαρκείς συνθήκες ή είναι άστεγοι. Όλα αυτά ενώ το διεθνές κεφάλαιο αυξάνει διαρκώς τους δείκτες του, ανοίγει και συντηρεί ιμπεριαλιστικούς πολέμους για να κoρέσει την αδηφάγα όρεξή του για κέρδος. Οι προϋπολογισμοί υπέρ πολεμικών, φιλονατοϊκών πολιτικών εγκρίνονται συνεχώς, παράλληλα με τη διαρκή υποχρηματοδότηση για τη δημόσια παιδεία, υγεία και κοινωνικά αγαθά, καταδεικνύοντας την κατεύθυνση των αστικών κυβερνήσεων που κάθε άλλο παρά προς το συμφέρον της εργατικής τάξης είναι. Επομένως όσο και αν η ΕΛΣΤΑΤ επιχειρεί να πανηγυρίσει το πρωτογενές πλεόνασμα των 11.4 δις ευρώ, η ζοφερή πραγματικότητα που επικρατεί για τον λαό δεν κρύβεται. Σύμφωνα με την Eurostat, το μέσο λαϊκό νοικοκυριό στην Ελλάδα δαπανά το 35.2% του εισοδήματος του στην στέγαση και μόνο. Και σε αυτό πρέπει να συνυπολογίσουμε το τεράστιο κόστος που αφορά την ενέργεια. Μια τέτοια συνθήκη, καθιστά τη ζωή της εργατικής τάξης τουλάχιστον μη βιώσιμη και την αναγγελία του στεγαστικού επιδόματος των 250€ από την κυβέρνηση Μητσοτάκη ντροπιαστική. 

• Παρά το γεγονός όμως ότι ο λαός υποφέρει και είναι ο ίδιος που παράγει αυτά τα πρωτογενή πλεονάσματα, δεν του ανταποδίδονται ούτε τα ελάχιστα, όπως το δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή και άνετη διαβίωση. Αντιθέτως, οι αυξήσεις των ενοικίων κατά το διάστημα 2019-2024 έφτασαν σχεδόν το 50%. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι νέοι φεύγουν όλο και πιο δύσκολα από την γονεϊκή στέγη, με τον μέσο όρο να αγγίζει πλέον τα 30 έτη. Οι συνθήκες αυτές συνδέονται άρρηκτα με την εξυπηρέτηση των συμφερόντων ξένων επενδυτών και ντόπιων κεφαλαιούχων, καθώς μέσα από το πρόγραμμα Golden Visa, τo gentrification και την τουριστικοποίηση ολόκληρων περιοχών και την άκρατη επέκταση της βραχυχρόνιας μίσθωσης, ολόκληρες περιοχές μετατράπηκαν σε τουριστικές, εμπορικές και “εξευγενισμένες” ζώνες για λίγους και εκλεκτούς, επιταχύνοντας την κρίση της οικονομικής προσιτότητας και εκτοπίζοντας τους πρότερους κατοίκους. Τα παραπάνω στοιχεία είναι απόλυτα συνεπή με την αντιλαϊκή πολιτική του αστικού κράτους, το οποίο επιδιώκει την ιδιωτικοποίηση όλων των δημοσίων αγαθών, του νερού, του ρεύματος, της υγείας, της παιδείας και το ξεπούλημα βασικών κοινωνικών αναγκών, όπως αυτή της στέγασης, στις αδηφάγες ορέξεις του κεφαλαίου. 

• Δομικό στοιχείο όσον αφορά την αντιλαϊκή πολιτική για τη στέγαση αποτελεί και η επίθεση στην λαϊκή κατοικία μέσω των πλειστηριασμών και των εξώσεων. Μια βασική πανανθρώπινη ανάγκη δόθηκε βορά στα funds και τις τράπεζες, με την εκτόξευση των επιτοκίων στα στεγαστικά δάνεια, την επιλογή της διάσωσης των τραπεζών έναντι των αναγκών της εργατικής τάξης, την απελευθέρωση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας και την αυξανόμενη παραχώρηση του χρέους και των δυνατοτήτων διαχείρισής του σε ιδιωτικά κεφάλαια, με ότι αυτό συνεπάγεται για την σφοδρότητα της διενέργειας των πλειστηριασμών/εξώσεων. 

• Κι ενώ έχει εγκαταλειφθεί κάθε ψήγμα κοινωνικής πολιτικής με τη χρηματοδότηση κοινωνικών αναγκών να παραμένει τελείως παγωμένη και την υιοθέτηση μιας επιδοματικής πολιτικής που μόνο ως εμπαιγμός μπορεί να ληφθεί, λεφτά υπάρχουν για την στήριξη των πολεμοκάπηλων σχεδίων του ΝΑΤΟ και του γενοκτόνου πολέμου του Ισραήλ στην Παλαιστίνη.
• Η στεγαστική κρίση, η ακρίβεια και η κοροϊδία του λαού δεν θα περάσουν. Απαιτούμε στέγαση για τον λαό, προσβάσιμη σε όλες και όλους. Απαιτούμε αξιοπρεπείς όρους διαβίωσης, σίτισης, δωρεάν παιδεία και υγεία. 
• Η στέγαση και οι αξιοπρεπείς όροι διαβίωσης είναι δικαίωμα όλων και το απαιτούμε συλλογικά για την τάξη μας. Η απάντηση είναι οργάνωση πολιτική, οργάνωση ταξική στα σωματεία μας και συνεχής διεκδίκηση στον δρόμο. Γι’ αυτό κατεβαίνουμε στον δρόμο αυτό το Σάββατο 26/04 στις 17:00 στην πλατεία Κολοκοτρώνη και διεκδικούμε το δίκαιο για τον λαό, εκεί που πρώτα από όλα κρίνεται.