Οι ωραίες ιστορίες για την Παιδεία από την πάντα αισιόδοξη ΔΕΘ

Αναβίωση του εθνικού ευεργετισμού για να σωθούν τα σχολεία της χώρας, έστω με τους σύγχρονους όρους της «χορηγίας», διαβεβαιώσεις για τις αγαθές προθέσεις σχετικά με τους μόνιμους διορισμούς, έστω κάποτε, ξανά, στο μέλλον, και μεγάλη περηφάνια για τη «μεγάλη επανάσταση στην τεχνολογία» των σχολείων, έστω κι αν περιορίζεται στους διαδραστικούς πίνακες. Επρεπε κάτι να πει (και) για την Παιδεία ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ. Ισως η σιωπή έσωζε την κυβερνητική αξοποπρέπεια. Αλλά η ΔΕΘ δεν σηκώνει άσχημες ιστορίες. Γι’ αυτό και τα ακόλουθα αισιόδοξα:

● Για τα εγκαταλελειμμένα σχολεία: «Βάζουμε 250 εκατομμύρια σε ορίζοντα των επόμενων ετών από το ΠΔΕ (Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων)», είπε ο πρωθυπουργός, αλλά επειδή «θα φάνταζε αλαζονικό να ασχολούμαστε τώρα με το τι θα γίνει το 2027», όπως είπε ερωτηθείς για το προσωπικό του (και προφανώς της κυβέρνησής του) μέλλον, έριξε την μπάλα στην εξέδρα. Σ’ αυτήν που κάθονται οι μεγάλοι εθνικοί ευεργέτες οι οποίοι στήριξαν το πάμπτωχο νεοσύστατο ελληνικό κράτος και για κάμποσα χρόνια μετά. Σε μια ομολογουμένως απρόσμενη παραδοχή (όχι;) του φτωχοποιημένου ελληνικού κράτους, εν έτει 2024, ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε την καταφυγή στον ευεργετισμό. Επί λέξει είπε: «Θα κάνουμε μια μεγάλη προσπάθεια, ειδικά γι’ αυτό το πρόγραμμα, να δημιουργήσουμε ένα ταμείο το οποίο θα προσελκύσει σημαντικές δωρεές από τον ιδιωτικό τομέα».

Για την ακρίβεια, τους ονόμασε «χορηγούς» που θα βοηθήσουν τους δήμους διότι «η ευθύνη για την επισκευή των σχολείων είναι στους δήμους, δεν είναι στην κεντρική κυβέρνηση». Αλλά, επειδή τα έξοδα είναι πολλά για μια χρεοκοπημένη χώρα, μαζί με τα 250 που ανακοινώθηκαν χωρίς ημερομηνία («τα επόμενα έτη») από το ΠΔΕ, πρέπει να συμβάλουν και οι πλούσιοι της χώρας. Να επισκευάσουν κανένα σχολείο, κανένα γηπεδάκι ή και να υιοθετήσουν αν θέλουν. Ποιος μπορεί να αρνηθεί τις φιλανθρωπίες; Σε τέτοιες εποχές. «Δεν γίνεται να βλέπουμε σοβάδες να πέφτουν στα σχολεία» είπε ο «πες τα μου να μη σ’ τα πω». Λάθος; Αντε, και να τους γιορτάζουμε την Ημέρα Μνήμης των Εθνικών Ευεργετών κάθε 30 Σεπτέμβρη μαζί με τους υπόλοιπους μεγάλους, όπως αποφάσισε κάποτε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.

● Για τις συγχωνεύσεις τμημάτων-σχολείων: «Συγχωνεύουμε κάτι λιγότερο από 1.000 και γίνεται με γνώμονα τον εξορθολογισμό και όχι την εξοικονόμηση» είπε ο Κυρ. Μητσοτάκης, υποβαθμίζοντας τις αντιδράσεις των εκπαιδευτικών, μιλώντας για «φασαρία» χωρίς μεγάλη υπόσταση. Απέφυγε να απαντήσει για τις συνέπειες του «εξορθολογισμού» που ξεκίνησε με τα… χίλια. Πώς θα γίνεται η διδασκαλία σε 28άρια και 30άρια τμήματα, πού θα πάνε οι εκπαιδευτικοί κ.ο.κ. Αλλωστε «άλλα είναι τα προβλήματα της δευτεροβάθμιας και πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης». Λάθος;

● Για τους διορισμούς: «Κάναμε 10.000 διορισμούς. Τους περισσότερους των τελευταίων ετών». Εντάξει, προσπέρασε τα χρόνια του μνημονίου και τους διορισμούς του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά διαβεβαίωσε ότι «αποδίδει μεγάλη σημασία στους μόνιμους διορισμούς». Δεν εξήγησε γιατί παίρνει ετσιθελικά καθηγητές δευτεροβάθμιας και τους πάει στην πρωτοβάθμια, γιατί αντικαθιστά εκπαιδευτικούς με την «αυτόνομη τάξη», όπου όποιος να ’ναι θα διδάσκει ό,τι να ’ναι και ό,τι λείπει θα «γεμίζει» εξ αποστάσεως, ή γιατί εγκαινίασε τη μέθοδο καταγραφής κενών πριν από την έναρξη του σχολικού έτους (χωρίς δηλαδή έγκυρα στοιχεία και πριν από τις προσλήψεις αναπληρωτών).

● Για «το κινητό στην τσάντα» επανέλαβε τις ελπίδες του. Και έδωσε και το παράδειγμα του εξωτερικού με τα «λόκερ» στα σχολεία. Να μια πρόταση για τους νεο-ευεργέτες. Ολα τα λεφτά πήγαν στους διαδραστικούς πίνακες. Και όποιος δεν έχει ακόμα καταλάβει τι σημαίνει διαδραστικός πίνακας στο σχολείο, δεν μπορεί να καταλάβει «τη μεγάλη επανάσταση στην τεχνολογία» που συντελείται στα σχολεία.

● Για τα έτερα εγκαταλελειμμένα της εκπαίδευσης, τα δημόσια Πανεπιστήμια, δεν είχε κάτι εντυπωσιακό. Ξανα-ανακοίνωσε μόνο «το μεγάλο ενδιαφέρον για συμπράξεις» ξένων ιδιωτικών με τα δικά μας. Σ’ αυτό το σημείο πρέπει να μπερδεύτηκε, ίσως από την αμηχανία της αβεβαιότητας. Συμπράξεις ήδη γίνονται. Τι άλλο μπορεί να εννοούσε; Ισως να μπέρδεψε τα ελληνικά με τα κυπριακά που θέλουν να ανοίξουν «παραρτήματα» συμπράττοντας με ιδιώτες, όχι με τα ελληνικά. Αλλά, αν το δούμε αλλιώς, αδελφές χώρες είμαστε. Παραδέχτηκε όμως κάτι. Την αποτυχία της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας. Αλλά δεν το θεωρεί μεγάλο λάθος. Μια «άστοχη επιλογή» ήταν. Αλλωστε, υπάρχουν και οι πρόθυμοι πρυτάνεις. Ομως, όσοι πίστεψαν το παραμύθι της αντιμετώπισης της «ανομίας στα ελληνικά Πανεπιστήμια» δεν θα νιώθουν τώρα μια ανασφάλεια για τα παιδιά τους, τα ανίψια τους, τα εγγόνια τους;