Τη δύναμη της αλληλεγγύης που επιστρατεύτηκε από την πρώτη στιγμή στο Γενικό Πυθαγόρειο Λύκειο Σάμου στο πλευρό του Σισέ από τη Γουινέα και ύστερα πολλών ακόμα πολιτών, που αντέδρασαν για να αποτρέψουν την απέλασή του, θύμισε προ ημερών η αποφοίτησή του.
Ο 19χρονος πρόσφυγας συγκίνησε με τον χαιρετισμό, που απεύθυνε στους συμμαθητές και τους καθηγητές του, και γνωστοποίησε το σχολείο μέσω Facebook.
«Οι στιγμές πού πέρασα μαζί σας στα μαθητικά μου αυτά χρόνια λυκειακά, θα μου μείνουν αξέχαστες. Σας ευχαριστώ θερμά για την αγάπη και την φροντίδα προς το πρόσωπό μου. Να ξέρετε ότι θα έχετε πάντα μια θέση στην καρδιά μου. Ο μαθητής συμμαθητής και γιος σας» κατέληξε στα λόγια του ο Σισέ.
Οι εκπαιδευτικοί εξέφρασαν την υπερηφάνεια τους για τον Σισέ τονίζοντας ότι θα είναι πάντοτε το φωτεινό παράδειγμα για όλες και όλους.
Όλος ο χαιρετισμός
Αγαπητοί φίλοι, διευθυντή, καθηγητές, καλεσμένοι
Θα ήθελα κατ’ αρχάς να σας ευχαριστήσω που βρίσκεστε εδώ. Με αφορμή το τέλος της σχολικής χρονιάς και την αποφoίτησή μας και καθώς ο καθένας από μας θα ακολουθήσει το δικό του ξεχωριστό δρόμο θα προσπαθήσω να σας εξιστορήσω τη δική μου οδύσσεια από την αναχώρησή μου από τη Γουινέα μέχρι την άφιξή μου στην Ελλάδα.
Θα σας μιλήσω για την διαδρομή που ακολούθησα, για τις χώρες από τις οποίες χρειάστηκε να περάσω μέχρι να φτάσω στη νέα μου πατρίδα, που τότε ακόμα δεν ήξερα ότι θα γίνει πατρίδα μου και σπίτι μου. Θα σας μιλήσω ακόμα και για τα προβλήματα που αντιμετώπισα στο πλιό κάμπ και τις δυσκολίες έως ότου ενταχθώ στην κοινώνία της Σάμου.
Ο δρόμος της προσφυγιάς ήταν ή είναι σκληρός ερχόμενος από τη Γουινέα δέχτηκα επίθεση από ληστές, είδα ανθρώπους να πεθαίνουν από την εξάντληση της ατελείωτης πορείας, παιδια που δεν κατόρθωσαν να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους όπως μπορούμε εμείς σήμερα. Όταν έφτασα στην Τουρκία μπήκα αμέσως στο νοσοκομείο γιατί ήμουν κι εγώ αποκαμωμένος από το δρόμο. Έμεινα λοιπόν στην Τουρκία λίγους μήνες και στη συνέχεια ήρθα στην Ελλάδα. Γιατί όμως ήρθα στην Ελλάδα από την Τουρκία; και αποφάσισα να μείνω σ’ αυτή τη χώρα;
Όταν βγήκα λοιπόν από το νοσοκομείο και θέλησα να φραφτώ στο σχολείο, κατάλαβα ότι δεν γινόταν γιατί η εκπαίδευση στην Τουρκία δεν είναι δωρεάν κι εγώ δεν είχα χρήματα μέσω να πληρώσω δίδακτρα. Όμως στην Γουινέα πήγαινα κανονικά σε σχολείο μεχρί και το θάνατο των γονιών μου. Ήταν μια ανάγκη που είχα. εξίσου σημαντική με την ανάγκη της επιβίωσης. είχα κι έχω πάντα δίψα για μάθηση.
Αυτά τα όνειρα είχα φτάνοντας στην Ελλάδα. και πίστευα πως η διαδικασία (μου) με τα χαρτιά δεν θα καθυστερούσε.
Νόμιζα πως σε σύντομο χρονικό διάστημα θα έπαιρνα το άσυλο δεδομένου ότι ήμουν ανήλικος και μάλιστα ασυνόδευτος.
Όμως η διαδικασία συνεχώς αργούσε. Κι εγώ εξακολουθούσα περιμένοντας τα χαρτιά μου να ζω σε άθλιες συνθήκες στο καμπ. Με τις συνεχείς απορρίψεις των αιτημάτων ασύλου έπρεπε να φύγω από το καμπ για να μπορέσω να γραφτώ στο σχολείο. είχε έρθει η ώρα να πάρω την ζωή μου στα χέρια μου. Μου φαινόταν χάσιμο χρόνου να περιμένω ένα χαρτί το οποίο δεν ήξερα αν και πότε θα μπορούσα να αποκτήσω.
Όταν λοιπόν γράφτηκα στο Γενικό λύκειο Σάμου, εσείς μου σταθήκατε σε όλες τις δύσκολες στιγμές θεωρώντας με ένα από εσάς. Φροντίσατε να μου δώσετε το χαμόγελο που χρειαζόμουνα από καιρό στη ζωή μου. Φράσεις γραμμένες στο μυαλό μου από την εγγραφή μου έως σήμερα, φράσεις που μου είπατε, που μου λέτε ακόμα μέχρι και σήμερα ‘‘καλώς ήρθες Σισσέ στο σχολείο μας είσαι ένας από εμάς μη φοβάσαι, μην αγχώνεσαι ελα στην παρέά μας να κουβεντιάσουμε’’ και τα υπέροχα λόγια του Διευθυντή και των καθηγητών ‘‘ ό,τι και να χρειαστείς Σισσέ μου μην φοβάσαι χτύπα τις πόρτες των γραφείων μας. Είμαστε εδώ για σένα και θα κάνουμε τα πάντα για την πρόοδο σου’’.
Στα λόγια αυτά μένω άφωνος, στην αγάπη πού που δείξατε σε μένα χωρίς να το περιμένω (από εσάς). Όταν μένω μόνος μου το βράδυ και σκέφτομαι όσα έχω ζήσει, όσα δύσκολα έχω βιώσει δακρύζω. Όμως τα δάκρυα αυτά σβήνουν;
Απο την μια θυμάμαι τους γονείς μου που μου λείπουν, απο την άλλη εχω εσάς που αυτά τα χρόνια με γεμίσατε με αγάπη, τρυφερότητα και στοργή. Γι’ αυτό με τον τρόπο και την αποδοχή σας, αποδειχθήκατε οικογένεια και στήριγμα για μένα.
Οι στιγμές πού πέρασα μαζί σας στα μαθητικά μου αυτά χρόνια λυκειακά, θα μου μείνουν αξέχαστες.
Σας ευχαριστώ θερμά για την αγάπη και την φροντίδα προς το πρόσωπό μου.
Να ξέρετε ότι θα έχετε πάντα μια θέση στην καρδιά μου
Ο μαθητής συμμαθητής και γιος σας
Σισσέ Βαφιγκ.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας