Tι ζητούν 19 γυναικείες συλλογικότητες με αφορμή την 25η Νοέμβρη

«Η αποκορύφωση της βίας καταγράφεται τραγικά με τις γυναικοκτονίες: από το 2007 έως σήμερα μετράμε, κατά μέσο όρο, μία γυναικοκτονία το μήνα με δράστη σύζυγο ή σύντροφο, γιο, πατέρα ή άλλον άνδρα που θεωρούσε κτήμα του τη δολοφονημένη γυναίκα. Ο αριθμός των ανεξιχνίαστων γυναικοκτονιών είναι, προς το παρόν, άγνωστος…»

Αυτό τονίζουν, μεταξύ άλλων, στο κάλεσμά τους 19 γυναικείες οργανώσεις και συλλογικότητες ενόψει των κινητοποιήσεων της 25ης Νοέμβρης, της Παγκόσμιας Ημέρας για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών.

Τα αιτήματα που αναφέρονται στην παραπάνω ανακοίνωση έχουν ως εξής:

• Απαιτούμε στις περιπτώσεις τέλεσης σωματικής βλάβης, απειλής, παράνομης βίας, να ακολουθείται ως κανόνας η αυτόφωρη διαδικασία με τη σύλληψη του δράστη, την προσαγωγή του στον εισαγγελέα, την άσκηση εναντίον του ποινικής δίωξης και την άμεση παραπομπή του στο ποινικό ακροατήριο.
• Τα θύματα να προσεγγίζονται με σεβασμό της αξιοπρέπειάς τους και να ενθαρρύνονται να καταγγείλουν τη βίαιη σε βάρος τους συμπεριφορά. Η ανοχή μας πρέπει να είναι μηδενική σε αυτά τα φαινόμενα, μόνο έτσι θα σπάσει το απόστημα της βίας κατά των γυναικών.
• Ζητάμε να εισαχθεί στο νόμο ο όρος γυναικοκτονία, δηλαδή ο φόνος λόγω φύλου, ώστε να γίνει ορατή στην κοινωνία συγκεκριμένα αυτή η εγκληματική πράξη και να τιμωρείται ως επιβαρυντική περίσταση σε σχέση με την ανθρωποκτονία, όπως αντιμετωπίζεται σήμερα.
• Απαιτούμε την άμεση εφαρμογή ΟΛΩΝ των μέτρων προστασίας και στήριξης των επιζωσών βίας και των παιδιών τους, θυμάτων ή μαρτύρων, που περιλαμβάνει η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης ΚΑΙ την ενσωμάτωση ΟΛΩΝ των προβλέψεών της στον Ποινικό και Αστικό Κώδικα και στους Κώδικες Δικονομίας. 
• Απαιτούμε την ενίσχυση, τον πολλαπλασιασμό των δομών στήριξης γυναικών, τη διεύρυνση του ωραρίου λειτουργίας και την πλαισίωση και στελέχωση με μόνιμο προσωπικό, για να μπορούν να παρέχουν αποτελεσματική ψυχοκοινωνική στήριξη, φιλοξενία και νομική εκπροσώπηση. Να δημιουργηθεί η υποδομή που απαιτείται για επείγουσα, ΑΜΕΣΗ, φιλοξενία χωρίς καμία γραφειοκρατία, για εναλλακτική φιλοξενία των γυναικών & παιδιών που αποκλείονται από τους ξενώνες και όσων χρειάζονται μακροπρόθεσμη φιλοξενία, η οποία να διαρκεί έως ότου επιλυθούν τα βασικά προβλήματα των επιζωσών βίας και των παιδιών τους.
• Απαιτούμε την διάθεση ενός ικανού οικονομικού κονδυλίου από το κράτος, που να εγγραφεί στον φετινό προϋπολογισμό και ιδιαίτερα από το πακέτο στήριξης και ανθεκτικότητας που δίδεται λόγω κόβιντ, για την αντιμετώπιση θεμάτων ενδοοικογενειακής βίας αλλά και την θεσμοθέτηση ειδικού επιδόματος για τη στήριξη γυναικών και παιδιών που δραπετεύουν από την ενδοοικογενειακή βία, ιδιαίτερα όσων, έστω και προσωρινά, δεν είναι επιλέξιμες για τα συνήθη επιδόματα (π.χ. ΕΕΑ, επίδομα ενοικίου, Α21).
• Απαιτούμε την αυτοματοποίηση της διαδικασίας που θεωρείται απαραίτητη για την παροχή νομικής βοήθειας σε πολίτες χαμηλού εισοδήματος και την διεύρυνση των εισοδηματικών κριτηρίων, τουλάχιστον για τις επιζώσες ενδοοικογενειακής βίας που έχουν παιδιά. 
• Ο νόμος για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια 4800/2021 (Νόμος Τσιάρα) εκθέτει τις γυναίκες σε ένα φάσμα βίας που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, εξαναγκάζοντάς τες να παραμένουν σε γεωγραφική εγγύτητα με αυτούς που τις κακοποιούν και να ασκούν τα γονεικά τους δικαιώματα μέχρι την οριστική τους καταδίκη για ενδοοικογενεική βία (3-5 χρόνια). Ο σημαντικός αγώνας μας για να μην περάσει αυτό το νομοσχέδιο δεν ανέκοψε την ορμή του υπουργού και της κυβέρνησης, και ζητάμε την ακύρωση του νόμου 4800/2021. 
• Απαιτούμε να ενισχυθεί η ιατροδικαστική υπηρεσία και να είναι διαθέσιμη για τις/ τους πολίτες, αλλά και για θύματα βίας, όλο το 24ωρο, όλες τις μέρες του χρόνου.
• Ζητούμε από τα σωματεία των δημοσιογράφων να ανακόψουν την ορμή του σεξισμού από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και να απαιτήσουν από τα μέλη τους να εφαρμόζουν τους σχετικούς κώδικες δεοντολογίας, αποφεύγοντας την επαναλαμβανόμενη προβολή κακών προτύπων.
• Για την εξάλειψη της βίας και παρενόχλησης στον κόσμο της εργασίας, κυρώθηκε η Σύμβαση 190 της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, αλλά δεν έχουν διαμορφωθεί οι προϋποθέσεις για άμεση και εύκολη καταγγελία των θυμάτων αυτής της βίας και για να μην υπάρχει δευτερογενής θυματοποίηση. 
•  Ζητούμε να γίνουν οι αναγκαίες νομοθετικές παρεμβάσεις, ώστε να εφαρμοστεί άμεσα σε όλον τον δημόσιο τομέα. Απαιτούμε να εφαρμόζεται η Σύμβαση 190 σε όλα τα μεικτά πλαίσια, δημόσια και ιδιωτικά, όπου οι εργαζόμενοι/-ες κατέχουν θέσεις ευθύνης έναντι των ατόμων στα οποία παρέχουν υπηρεσίες, τα οποία να θεωρούνται προστατευόμενα άτομα. Ιδιαίτερη μέριμνα να ληφθεί για τις εργαζόμενες στην υγεία, που εκτός από τα εξοντωτικά ωράρια και τους χαμηλούς μισθούς, αντιμετωπίζουν συχνά βία και παρενόχληση.
•  Ζητούμε την άμεση ενεργοποίηση των κοινωνικών εταίρων, ώστε να υπογραφούν κανονισμοί που θα εξασφαλίζουν την εφαρμογή της σύμβασης σε όλον τον ιδιωτικό τομέα ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΚΑΤΩ ΤΩΝ 20 ΑΤΟΜΩΝ, που οι εργαζόμενες/οι είναι και πιο ευάλωτες. 
•  Η κατάργηση της Επιθεώρησης Εργασίας αφήνει έκθετες-ους τις/τους εργαζόμενες-ους στις απαιτήσεις των εργοδοτών. 
•  Απαιτούμε να χορηγείται άσυλο στα σύνορα σε προσφύγισσες που καταγγέλλουν βία λόγω φύλου και βιασμούς είτε στις χώρες απ’ όπου έφυγαν, είτε στη διάρκεια του ταξιδιού τους.
• Απαιτούμε την δημιουργία Υπουργείου Ισότητας Φύλων και, μέχρι να επιτευχθεί αυτό, την επανασύσταση της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων η οποία, σε διάστημα δύο ετών, έχει μετανομαστεί δύο φορές, βάζοντας την ισότητα σε υποδεέστερη θέση και προτάσσοντας την οικογένεια και το δημογραφικό.