Το Pride ως γιορτή, διεκδίκηση, μνήμη

Χιλιάδες κόσμου συγκεντρώθηκαν, το Σάββατο το απόγευμα, στους δρόμους της Αθήνας, που ντύθηκε στα χρώματα του ουράνιου τόξου, με κεντρικό σύνθημα «Αυτό που μας ενώνει», σε μια γιορτή περηφάνειας και ορατότητας, ηχηρή απάντηση στη μισαλλοδοξία, τον ρατσισμό, την πατριαρχία, την ομοφοβία και την τρανσοφοβία.

Στη σκιά των πολλών γυναικοκτονιών της τελευταίας περιόδου, αλλά και του κατάπτυστου κειμένου 157 (εν τέλει) «προσωπικοτήτων» -πολύ λίγων από κάθε άποψη- που τάσσεται κατά των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, η φετινή γιορτή υπερηφάνειας ήταν η πιο πολιτική ίσως των τελευταίων χρόνων και εξαιρετικά μαζική.

«Περάσαμε ακόμη έναν χρόνο να παρακολουθούμε τη ζωή μας να περνάει και τα δικαιώματα μας –όσα λίγα κρατούσαμε σφιχτά στο ένα χέρι– να καταπατούνται. Εναν χρόνο που η ατομική ευθύνη μάς φορέθηκε σε τέτοιο βαθμό, που αντικατέστησε την πολιτική. Εναν χρόνο που καθημερινά θρηνούμε θύματα, ελευθερίες κι αδικίες. Εναν χρόνο με τις διεκδικήσεις μας να μένουν στο συρτάρι και με μια κυβέρνηση που αρνείται να αντιμετωπίσει την LGBTQI+ κοινότητα ως ισότιμο μέλος της κοινωνίας», ανέφερε η κεντρική ανακοίνωση του Pride.

Φέτος, λόγω Covid, δεν πραγματοποιήθηκε η καθιερωμένη συναυλία ούτε στήθηκαν τα περίπτερα των οργανώσεων, όμως η συμμετοχή του κόσμου ξεπέρασε τις προσδοκίες. Πρώτη φορά Σεπτέμβρη, πρώτη φορά νύχτωνε και ο κόσμος ακόμα διαδήλωνε, πρώτη φορά με τόσους νέους, με την πορεία να μη σπάει σε κανένα σημείο της, πρώτη φορά χωρίς χορηγούς, πρώτη φορά ίσως με τόσα χαμόγελα στα διπλανά πεζοδρόμια από περαστικούς.

Mε σημαίες στα χρώματα του ουράνιου τόξου, με πολλά πανό στη μνήμη του Ζακ Κωστόπουλου και με τις μουσικές των Quilombo και Batala Athens, πλήθος κόσμου διαδήλωσε, με την πορεία να ξεκινά στις 19.00 από την πλατεία Κλαυθμώνος, για να φτάσει στη Βουλή. «Διεκδικούμε τις ζωές μας. Μαζί σε όλα, ίσα σε όλα», «Σύνθημά μας η αγάπη», «Θέλουμε αγάπη και ισότητα, όχι τρόμο και αβεβαιότητα», «Ο έρωτας φύλο δεν κοιτά» «Οχι στο bulling, Ναι στο loving έγραφαν», τόνιζαν μεταξύ άλλων τα πλακάτ και τα πανό.

«Οσοι είναι σήμερα 15 και 20 χρόνων δεν γνώρισαν ένα κόσμο χωρίς Pride. Το φετινό ήταν το Pride που θα ήθελα να έχω αν ήμουν 15-20 χρόνων. Για μένα ήταν μια επανορθωτική εμπειρία σε σχέση με το πρώτο μου Pride του 2008, όταν είχαμε δεχθεί άγρια επίθεση από τη Χρυσή Αυγή. Αυτό που ζούμε σήμερα, το να υπάρχει έστω αυτή η μέρα και ο χώρος, δεν ήταν και δεν είναι κάτι αυτονόητο», μας λέη η κλινική ψυχολόγος, δρ Νάνσυ Παπαθανασίου (Orlando LGBT).

«Παρών» στην πορεία έδωσαν πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝ.ΑΛΛ., αλλά και του ΜέΡΑ25. Τη Νέα Δημοκρατία εκπροσώπησε η τομεάρχης Ισότητας και Φύλων Κατερίνα Καραβιώτη.

Επιθέσεις

Στα αρνητικά της μέρας, μετά το τέλος της πορείας, μέλη της Colour Youth δέχτηκαν βίαιη ομοφοβική επίθεση, κατηφορίζοντας την Ερμού, καθώς μια παρέα ατόμων επιτέθηκε με γροθιά, χτυπώντας στο χέρι και στο κεφάλι δύο μέλη της οργάνωσης. Σύμφωνα με πληροφορίες, και άλλες μικροεπιθέσεις υπήρξαν στην Ερμού, όπως και σε σταθμούς του μετρό.

«Αιφνιδιασμένος» και «έκπληκτος» δηλώνει ο συγγραφέας Θανάσης Βαλτινός (Καθημερινή) για το γεγονός ότι βρίσκεται ανάμεσα στους 160 που υπογράφουν διακήρυξη, η οποία στρέφεται κατά της Εθνικής Στρατηγικής Ισότητας μεταξύ ετεροφυλόφιλων και ΛΟΑΤΚΙ+ πολιτών. Λίγη ώρα μετά τη διάψευση Βαλτινού, ο πρώην γεν. γραμματέας Παν/μίου Πατρών, Σπήλιος Παπαθανασόπουλος, και ο δημοσιογράφος Παντελής Σαββίδης προχώρησαν σε αντίστοιχες διαψεύσεις.