«Οι ζωές των Αφγανών μετράνε»

Η Φατμά είναι 18 χρόνων και ονειρεύεται να γυρίσει πίσω στο Αφγανιστάν. Εκεί θέλει να σπουδάσει, να δουλέψει και να γίνει έμπορoς. Περισσότερο από όλα όμως θέλει να γίνει η φωνή της γιαγιάς της, η οποία είναι η μόνη από την οικογένειά της που έχει μείνει πίσω σε ένα χωριό του Αφγανιστάν. Σήμερα ζει με τον φόβο ότι οι Ταλιμπάν θα ρημάξουν το χωριό της.

Βρίσκεται στην Ελλάδα δύο χρόνια και παίρνει μέρος στην πρώτη διαδήλωση που γίνεται από την αφγανική κοινότητα στο Σύνταγμα για να διαμαρτυρηθεί μαζί με εκατοντάδες άλλους για την επικράτηση των Ταλιμπάν στη χώρα, έπειτα από κάλεσμα που έκαναν πρόσφυγες από το καμπ της Μαλακάσας και της Ριτσώνας: «Οι Ταλιμπάν σκοτώνουν εμάς, οι Ταλιμπάν σκοτώνουν παιδιά και αρπάζουν δωδεκάχρονα κορίτσια. Θέλουμε βοήθεια από την Ευρώπη, να βοηθήσει τους δικούς μας που έχουν μείνει πίσω. Η γιαγιά μου είναι εκεί και δεν έχει καμία ασφάλεια. Οι γονείς μου φοβούνται. Θέλουμε ειρήνη. Διαδηλώνουμε για την ελευθερία».

Είναι η πρώτη φορά που η Φατμά συμμετέχει σε πορεία.

Παραδίπλα στέκεται η 26χρονη Σακίμπα. Εχασε τον αδερφό της πριν από τέσσερις μέρες από τους Ταλιμπάν. Ηταν δύο χρόνια μικρότερός της και άφησε πίσω δύο παιδιά. Στη διαδήλωση έχει έρθει με μία φωτογραφία του στα χέρια και τα παιδιά της: «Θέλω ελευθερία για τα κορίτσια και τις γυναίκες που είναι πίσω στο Αφγανιστάν».

Η πλατεία Συντάγματος γεμίζει από πανό, πλακάτ και φωνές. Φωνές στην πλειονότητά τους νέων ανθρώπων, κοριτσιών και αγοριών, που μπορεί να μη θυμούνται ή να μην έζησαν τον σκοταδισμό όπως οι γονείς τους, όμως δεν πείθονται από το μετριοπαθές προσωπείο που φόρεσαν ξαφνικά οι Ταλιμπάν. Είναι η νέα γενιά Αφγανών που βλέπουν πως το μέλλον για τις γυναίκες και τα παιδιά του Αφγανιστάν θα είναι διπλά άγριο και ζοφερό εξαιτίας των φανατικών ισλαμιστών.

Αλλωστε σύμφωνα με την τελευταία έρευνα των Ηνωμένων Εθνών, που δημοσιεύτηκε πριν από λίγες μέρες, είναι χιλιάδες τα κορίτσια και τα αγόρια που έχουν χάσει τη ζωή τους τα τελευταία δύο χρόνια από τους Ταλιμπάν, την ίδια στιγμή που το δικαίωμά τους στην εκπαίδευση απορρίπτεται, ενώ εκατοντάδες παιδιά στρατολογήθηκαν για να υπηρετήσουν τους σκοπούς τους.

«Ο μεγαλύτερος εφιάλτης μας συμβαίνει τώρα και ο πλανήτης παραμένει σιωπηλός» αναγράφεται σε ένα σεντόνι που υψώνεται έξω από τη Βουλή. «Τώρα ξέρουμε πως δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω στη χώρα μας. Ευχαριστούμε το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και την Ε.Ε.». Με σημαίες στα χέρια και κόκκινες, μαύρες και πράσινες βαφές στα σώματά τους φωνάζουν: «Οι ζωές των Αφγανών γυναικών μετράνε».

«Ολοι εδώ έχουμε αφήσει συγγενείς πίσω και φοβόμαστε για το τι θα συμβεί στη χώρα. Οι περισσότεροι, όπως βλέπεις, είναι νέα παιδιά που ανησυχούν για το μέλλον εκείνων που θα εγκλωβιστούν εκεί, θα προσπαθήσουν να φύγουν και δεν θα φτάσουν ποτέ» λέει ο Νασίμ, που βρίσκεται στην Ελλάδα 20 χρόνια και εργάζεται ως διερμηνέας. «Νιώθουμε φόβο, ανησυχία, μια αίσθηση ότι τα τελευταία 20 χρόνια ήταν ένα διάλειμμα που έγινε χωρίς λόγο. Πολλοί άνθρωποι πέθαναν, μετανάστευσαν, εκδιώχθηκαν».

Η πορεία κατευθύνεται προς τη Βασιλίσσης Σοφίας, εκεί που στεγάζονται τα γραφεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Το αίτημα, μας λέει, είναι διπλό: «Να μην ξεχαστεί η χώρα και οι άνθρωποι που μένουν πίσω και να υπάρξει πρόνοια για τους ανθρώπους που έρχονται. Η Ελλάδα δεν έχει αναγνωρίσει τους Αφγανούς ως πρόσφυγες. Γίνονται απελάσεις, επαναπροωθήσεις και το ποσοστό που αναγνωρίζεται στη χώρα είναι πολύ χαμηλό. Η Δύση, η Ευρώπη και η Ελλάδα συγκεκριμένα έχουν υποχρέωση να μη φτάσει η κατάσταση στα άκρα και να ανοίξουν τα σύνορά τους».

Η 18χρονη Αλμά ζει έναν χρόνο στην Ελλάδα με τη μητέρα της και τις αδερφές της. Εφυγαν από τη Μυτιλήνη πριν από τέσσερις μήνες και όλες κατέβηκαν στην πορεία για να διαδηλώνουν. «Ο πατέρας μας σκοτώθηκε από βόμβα των Ταλιμπάν» λέει. Μία από τις αδερφές της παραμένει στο Αφγανιστάν. «Είναι δημοσιογράφος και φοβάται για τη ζωή της. Θέλει να φύγει, αλλά τα άλλα κράτη προς το παρόν βοηθούν να ξεφύγουν μόνο οι δικοί τους. Σε λίγες μέρες μάς πήραν τα πάντα και τα παιδιά και οι γυναίκες είναι οι πιο ευάλωτοι. Οι Ταλιμπάν εμφανίζονται σαν λύκοι με προβιές. Δεν θέλουν δικαιοσύνη, μόνο θάνατο».

● Στη χθεσινή συγκέντρωση παραβρέθηκε και αντιπροσωπεία του Τμήματος Προσφυγικής-Μεταναστευτικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Στην αντιπροσωπεία συμμετείχε η Ειρήνη Αγαθοπούλου, βουλευτίνα Κιλκίς και αναπληρώτρια τομεάρχης Δικαιοσύνης και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Κ.Ο.