Συγκέντρωση στο Σύνταγμα για τις γυναικοκτονίες

«Μα δεν καταλαβαίνω, τι τους έχουμε κάνει και μας σκοτώνουν;». Τα λόγια της μαυροφορεμένης κοπέλας που, κρατώντας ένα λευκό κερί στα χέρια, στέκεται μπροστά από τη Βουλή, απλώνεται σαν βραχνάς.

Μετά την εξιχνίαση της συζυγοκτονίας στα Γλυκά Νερά, γυναίκες και άντρες κάθε ηλικίας συγκεντρώθηκαν το απόγευμα του Σαββάτου στο Σύνταγμα, ζητώντας να μπει ένα τέλος στη λίστα των γυναικοκτονιών που μεγαλώνει ραγδαία. Η υπόθεση έφερε για άλλη μια φορά στην επιφάνεια αυτό που τα επίσημα στοιχεία επιβεβαιώνουν, πως ένας κακοποιητής στην πλειονότητα των περιπτώσεων έχει τα κλειδιά του σπιτιού μας.

Ντυμένες στα μαύρα, με ζωγραφισμένα κόκκινα χέρια στον λαιμό, κρατώντας λευκά κεριά, δεκάδες διαδηλώτριες συγκεντρώθηκαν στο Σύνταγμα, έπειτα από κάλεσμα από φεμινιστικές συλλογικότητες και οργανώσεις, απαιτώντας τη νομική κατοχύρωση του όρου «γυναικοκτονία».

«Για μένα η ιστορία της Καρολάιν σηματοδοτεί μια αλλαγή, μια στροφή στο πώς οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε, από νομική άποψη, εγκλήματα κατά των γυναικών που μπορεί να φαίνονται μεγάλα και σπάνια για τα ελληνικά δεδομένα, αλλά δεν είναι. Πρόκειται για ένα έγκλημα απόλυτα ειδεχθές, λέγεται ‟γυναικοκτονίαˮ και πρέπει να μπει στον δημόσιο διάλογο», μας λέει η Μαίρη.

«Οι γυναικοκτόνοι έχουν τα κλειδιά του σπιτιού μας», «Το όχι σημαίνει όχι», «Καμία άλλη δολοφονημένη» και «Στον δρόμο και στο σπίτι ασφαλείς και όχι γενναίες», ήταν κάποια από τα πλακάτ που κρατούσαν οι διαδηλώτριες.

Η 54χρονη Τερέζα είναι στην Ελλάδα 29 χρόνια και είναι από τις Φιλιππίνες. Εχει μια κόρη στην ηλικία της Καρολάιν: «Δεν θέλω η κόρη μου να έχει την ίδια τύχη, αυτός είναι ο λόγος που βρίσκομαι εδώ. Είμαι θυμωμένη. Είναι πολύ συχνό για εμάς να πέφτουμε θύματα ενδοοικογενειακής βίας και ο στιγματισμός των Φιλιππινέζων γυναικών από κυρίαρχα ΜΜΕ εντάθηκε όταν βγήκε στο φως η αλήθεια για τη Καρολάιν», λέει.

Δεν είναι όμως μόνο η προβληματική κάλυψη από ΜΜΕ που παρακίνησε την Τερέζα και άλλα μέλη της φιλιππινέζικης κοινότητας να είναι στη διαδήλωση. Mέλη του Kasapi Hellas, του σωματείου των Φιλιππινέζων μεταναστών, βρέθηκαν εκεί, όπως σημείωσαν, για να εκπροσωπήσουν και εκείνες τις Φιλιππινέζες οικιακές βοηθούς που «δεν μπορούν να έρθουν μαζί μας εδώ, γιατί δεν τους αφήνουν οι εργοδότες τους να βγουν από το σπίτι λόγω της πανδημίας».