Διαδικτυακό τετ α τετ για όσα μας ενώνουν και μας χωρίζουν

Η Μαρία και η Τζιν ζουν η μία στην Αθήνα και η άλλη στο Λονδίνο. Πρόκειται για ένα από τα περίπου 6.000 «ζευγάρια» συνομιλητών που ανέδειξε το Europe Talks 2020, η πανευρωπαϊκή πλατφόμα διαλόγου που στήθηκε με πρωτοβουλία της ZEIT ONLINE (ηλεκτρονική έκδοση Die Zeit) για δεύτερη χρονιά και με τη συνεργασία μέσων ενημέρωσης από 15 χώρες έφερε κοντά χιλιάδες Ευρωπαίους από 34 χώρες.

Η «Εφ.Συν.» συμμετείχε και φέτος και έδωσε την ευκαιρία σε περίπου 550 άτομα να γνωριστούν με άλλους Ευρωπαίους πολίτες και να συζητήσουν για όλα όσα τους απασχολούν. Φυσικά, κεντρική θέση, όπως και στο ερωτηματολόγιο που διακινηθήκε για πάνω από ένα μήνα πανευρωπαϊκά, κατείχε η πανδημία. Δεν έλειψαν όμως και άλλα θέματα όπως η σχέση της Ε.Ε. με τη Ρωσία ή οικολογικού ενδιαφέροντος.

Βρήκαμε κάποιους απ' αυτούς και τους ζητήσαμε να μοιραστούν την εμπερία τους.

Μαρία Πυκνή – Τζιν Κέλι

Πάγωσαν όταν τους είπα τον μισθό μου

Η Μαρία Πυκνή, 46 ετών, υπάλληλος σε εταιρεία εισαγωγής ενδυμάτων γνώρισε την 43χρονη Τζιν Κέλι, μουσικό από την Ιρλανδία που τα τελευταία 20 χρόνια ζει στο Λονδίνο. Οι δυο τους είχαν απαντήσει διαφορετικά στο ερωτηματολόγιο του Europe Talks, αλλά βρήκαν κοινό έδαφος σε πολλά κατά την 45λεπτη βιντεοκλήση τους.

«Ο λόγος που ήθελα να πάρω μέρος είναι ότι ήθελα να ακούστει λίγο και η φωνή μιας Ελληνίδας, Έτσι λίγο τι περνάμε και εμείς εδώ πέρα» λέει η Μαρία εξηγώντας πως «πάγωσαν» τόσο η συνομιλήτρια της όσο και η δημοσιογράφος της Daily Mirror όταν τους αποκάλυψε τον μισθό της. «Οι ξένοι μας θεωρούν τεμπέληδες, το θεωρώ πολύ άδικο, της είπα».

«Ήξερα ότι η Ελλάδα είχε επηρεαστεί από την κρίση, αλλά ήταν ενδιαφέρον που άκουσα τη δική της οπτική για το πόσο» λέει η Τζιν. «Εγώ της εξηγούσα ότι εδώ στο Λονδίνο έχουμε επηρεαστεί λιγότερο και ότι κυκλοφορεί περισσότερο χρήμα σε σχέση με την υπόλοιπη χώρα» συμπληρώνει.

«Θέλω να λέω ότι ανήκω στην Ε.Ε., αλλά θέλω να μου φέρονται σαν Ευρωπαία, δεν θα ήθελα να είμαι ο φτωχός συγγενής» είπε μεταξύ άλλων η Μαρία, με την Τζιν να κάνει αναφορά στο Brexit. «Εγώ είμαι υπέρ της Ε.Ε. και ψήφισα κατά του Brexit, ενώ η Μαρία εξηγούσε τη δική της πλευρά και το πόσο άσχημα φέρθηκε η Ευρώπη στην Ελλάδα στην κρίση» αναφέρει η Τζιν.

Οι δυο τους συμφώνησαν κυρίως ότι «η πανδημία έχει επηρεάσει πολύ τη ζωή μας».

Ένα απ' τα σημεία για τα οποία διαφώνησαν αρχικά αλλά τελικά κατέληξαν να συμφωνούν ήταν το αν θα πρέπει να απαγορευτούν τα αυτοκίνητα στις πόλεις. «Της είπα ότι την πρώτη περίοδο της πανδημίας ξαφνικά άρχισα να αισθάνομαι καλύτερα, να οξυγονώμαι καλύτερα περπατώντας έξω και ότι όλο αυτό ίσως να ήταν μια ανάσα για τον πλανήτη μας». Η Τζιν άρχισε να συμμερίζεται αυτή την άποψη όταν τελικά έκανε πιο πολλές βόλτες τον τελευταίο καιρό, ενώ είχε απαντήσει αρνητικά καθώς πήγαινε στη δουλειά της με αυτοκίνητο.

Διαφωνία είχαν και για τα σχολεία. «Εγώ είπα ότι είμαι υπέρ του να μείνουν ανοιχτά για να μην μείνουν πίσω τα παιδιά στην εκπαίδευση αλλά και από πλευράς κοινωνικοποίησης, ενώ η Μαρία θεωρεί ότι είναι επικίνδυνο», εξηγεί η Ιρλανδή μουσικός και μητέρα μιας 4χρονης

Η απομόνωση των τελευταίων μηνών και η ανάγκη για συζήτηση πάνω σε θέματα πολιτικής και «όχι μόνο με κάποιον με τον οποίο συμφωνώ απαραίτητα» ήταν αυτό που την κινητοποιήσε. «Νομίζω ότι σήμερα με τα τηλέφωνα και τα social media δεν είναι τόσο εύκολο να μιλήσεις έτσι ανοιχτά με κάποιον».

Απέκτησα δύο «καινούργιες φίλες» λέει η Μαρία, συμπληρώνοντας πως ανανεώσαν το ραντεβού τους και ότι θα βρεθούν κάποια στιγμή στην Ελλάδα όταν τελειώσει όλο αυτό.

Κώστας Αθανασόπουλος - Φέλιξ Κάπελ

Διαφωνία για το μεταναστευτικό

«Ήταν εκπληκτικό, είχε φοβερή πλάκα» λέει ο Κώστας Αθανασόπουλος, ο οποίος συνομίλησε με τον Φελίξ Κάπελ από τη Γερμανία.

«Είχαμε μόνο ένα θέμα να διαφωνήσουμε: για τη διαχείριση του μεταναστευτικού», εξηγεί ενώ για το αν πρέπει οι πλουσιότερες χώρες να βοηθούν τις πιο φτωχές παρατηρεί ότι «στο τέλος νόμιζα ότι θα τα βρίσκαμε κιόλας», παρότι θεωρεί ότι ο συνομιλητής του έχει πιο συντηρητική άποψη και θέτει πιο πολλές προϋποθέσεις.

«Θα έλεγα ότι βρήκαμε κοινό έδαφος σχετικά με πολλά θέματα από τις πολιτικές σχετικά με τον κορονοϊό έως ορισμένα θέματα στον τομέα της μετανάστευσης» λέει από την πλευρά του ο Φέλιξ.

Οι δυο τους μίλησαν για περίπου δύο ώρες. «Δεν ανέβηκαν καθόλου οι τόνοι, ήταν πολιτισμένη η συζήτηση», αναφέρει ο Κώστας και σημειώνει: «παρόλο που έχουμε διαφορά κουλτούρας και 25 χρόνια διαφορά ηλικίας οι ανησυχίες εξακολουθούν να είναι ίδες. Κι ας είμαστε ο ένας τέρμα νότο κι ο άλλος στο θεό πάνω».

Όσο για το τι ήταν αυτό που τον έκανε να συμμετάσχει; «Η περιέργεια να δω εάν εν πάση περιπτώση «είμαστε Ευρωπαίοι», νιώθουμε και Ευρωπαίοι; Καθώς και αν θα μπορούσαμε να έχουμε μια βάση και να εξελιχθεί αυτό σε κάτι καλύτερο».

«Αυτό που με ώθησε αρχικά να συμμετάσχω ήταν ότι παρατήρησα – τουλάχιστον στο εσωτερικό της Γερμανίας και σίγουρα και σε άλλα μέρη του κόσμου– μια μετατόπιση του δημόσιου λόγου προς μια πιο παγιωμένη, για να μην πούμε σχεδόν εχθρική ατμόσφαιρα μεταξύ πολιτικών ομάδων και κομμάτων. Πολλοί παράγοντες στη γερμανική και τη διεθνή πολιτική σκηνή έχουν σταματήσει να προσπαθούν να καταλάβουν ο ένας τον άλλον και άρχισαν να δυσφημίζουν ή να επιτίθενται προσωπικά σε άτομα με διαφορετικές απόψεις. Εφόσον θεωρώ ότι πρόκειται για μια εξαιρετικά επικίνδυνη εξέλιξη, μου άρεσε πολύ η ιδέα να μιλήσω σε κάποιον με έντονες διαφορές στις πολιτικές του πεποιθήσεις. Αφού μίλησα με τον Κώστα, πρέπει να πω ότι είχα μια αρκετά ευχάριστη εμπειρία και ότι είμαι ευτυχής που έκανα έναν πολύ σοβαρό και σεβαστό διάλογο, εξηγεί ο Φέλιξ.

Αρχικά, θα έλεγα ότι χωρίς αμφιβολία η ΕΕ δεν ανταποκρίθηκε στην κρίση του Κόβιντ με ενιαίο τρόπο, ωστόσο θα έλεγα ότι πολλά από τα κράτη, όπως οι λεγόμενοι τέσσερις σκληροί, είχαν καλά σημεία υποστηρίζοντας τη θέση τους κατά της αύξησης των κοινών υποχρεώσεων των κρατών μελών της ΕΕ. Ενώ ένα κοινό πλαίσιο για την καταπολέμηση του ιού θα μπορούσε να είναι επωφελές, πιστεύω ότι δεδομένου ότι ο επιπολασμός των λοιμώξεων μπορεί να ποικίλλει σημαντικά στα επιμέρους κράτη μέλη και, βεβαίως, μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ, είναι σημαντικό να αφήσουμε τις αποφάσεις σχετικά με τους περιορισμούς στις πολιτικές ελευθερίες σε όσο το δυνατόν χαμηλότερο διοικητικό επίπεδο», απαντά ο Φέλιξ σχετικά με το εάν η Ε.Ε. απάντησε συντονισμένα στην κρίση

Αθανάσιος Τεμπονέρας - Πολ

Υποκρισία με τον προϋπολογισμό της Ε.Ε.

Πρώην στέλεχος στον τραπεζικό τομέα ο Αθανάσιος Τεμπονέρας δελεάστηκε αμέσως από την ιδέα να συνομιλήσει με κάποιον άγνωστο, καθώς είναι ένας άνθρωπος που αγαπά τα ταξίδια και του αρέσει να συνδιαλέγεται «με ανθρώπους άλλων χωρών και άλλης κουλτούρας και κυρίως για θέματα που μας απασχολούν τόσο πολύ, όπως η έλλειψη αυτονόητης συνεργασίας μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών».

Ενώ αρχικά είχε κληρωθεί με κάποιον Γερμανό ως συνομιλητή, τελικά βρέθηκε μέσω βιντεοκλήσης με τον Πολ, ένα «χαμογελαστό 45αρη από την Ολλανδία».

Οι δύο τους δεν είχαν σοβαρές διαφωνίες. «Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία. Μου έτυχε ένας άνθρωπος ανοιχτόμυαλος και με διάθεση να γνωρίσει το διεθνές περιβάλλον», σχολιάζει ο Αθανάσιος.

Θέματα για τα οποία είχαν διαφορετικές απόψεις ήταν η υποχρεωτική χρήση μάσκας σε εξωτερικούς χώρους αλλά και τα λιγότερα αυτοκίνητα στις πόλεις. «Εγώ έλεγα ότι πρέπει να το θέσουμε, όχι να γίνει αύριο» και ότι «πρέπει να καθαρίσουμε την πόλη από αυτοκίνητα», ενώ εκείνος διαφωνούσε λέει ο Αθανάσιος.

«Συμφώνησε μαζί μου ότι ο προϋπολογισμός της Ε.Ε. δεν πρέπει να έχει στοπ, κι ας ακούγεται υπερβολικό, στο θέμα της αντιμετώπισης της πανδημίας ή σε θέματα υγείας και παιδείας προς όλα τα κράτη-μέλη. Γνωρίζω την οικονομία μέσα απ' τα πράγματα και πιστέψτε με μεγαλύτερη υποκρισία δεν υπάρχει [...] Αποφάσεις και δείκτες είναι, που είναι εύκολο να προσαρμοστούν προκειμένου να ζήσει ο κόσμος»

Τα σχολεία ήταν άλλο ένα θέμα απ' αυτά που τους απασχόλησαν με τον Πολ να είναι υπέρ του να μένουν ανοιχτά καθόλη τη διάρκεια της πανδημίας όπως και οι περισσότεροι Ολλανδοί. «Εγώ θέλω να είναι ανοιχτά τα σχολεία, απλά θέλω να δώσουν περισσότερα λεφτά σε αυτούς που δουλεύουν στα σχολεία και να φροντίσουν ώστε να είναι όσο το δυνατόν λιγότερα παιδιά στην αίθουσα» λέει ο Αθανάσιος σημειώνοντας ότι όπως του εξήγησε ο Πολ στη χώρα του δεν υπερβαίνουν τα 14 άτομα ανά τάξη. Οι δύο τους συμφώνησαν να μιλήσουν ξανά.